Aleyna: Anne çıkıyorum ben.
Zuhal: Biraz dinlenseydin.
Aleyna: Poyraz bekliyor.
Zuhal: Aşağıda mı?
Aleyna: Evet.
Zuhal: Çağır yukarıya.
Aleyna: Neden ki?
Zuhal: Konuşacağım Aleyna.
Aleyna: Peki.
Telefonumu çantamdan çıkarıp Poyrazı aradım.
Poyraz: Aşkım.
Aleyna: Yiğit biraz yukarıya gelebilir misin?
Poyraz: Bir sorun mu var?
Aleyna: Annem seninle konuşmak istiyor.
Poyraz: Geliyorum bitanem.
Telefonu kapatıp tekrar çantama koydum.
Aleyna: Geliyormuş.
Yaklaşık iki dakika sonra kapı çalınca açmaya gittim.
Aleyna: Hoş geldin.
Poyraz: Sert bir konuşma olacak sanırım.
Aleyna: Sanırım.
Beraber içeriye girdik.
Poyraz: Cansu merhaba.
Cansu kendi dilinde merhaba demeye çalışınca gülümsedim Poyraza baktığımdan onunda yüzünde aynı gülüşten vardı.
Poyraz: Nasılsınız Zuhal hanım?
Zuhal: Şoku atlatmaya çalışıyorum.
Poyraz: Haklısınız tepkinizde.
Zuhal: Aleyna bize kahve yapar mısın?
Aleyna: Tabi.
Annem beni göndermeye çalışıyordu mutfağa geçip iki tane sade kahve yaptım makinede pişmesini beklerken içeriyi dinlemeye çalışıyordum ama ses gelmiyordu. Makineden gelen sesle kahveleri fincana döktüm hazır olunca içeriye geçtim, annem beni görünce sustu Poyraza baktığımda bana gülümsedi ikisine de kahveyi verip Poyrazın yanına oturdum.
Zuhal: Anlamışsındır umarım beni.
Poyraz: Çok iyi anladım merak etmeyin verdiğim her sözü tutacağım.
Zuhal: Umarım ki öyle olur Poyraz.
Aleyna: Biri neler olduğunu bana da söyleyebilir mi?
Zuhal: Konuştuk ve hallettiğimizi düşünüyorum.
Poyraz: Bir şey yok sevgilim.
Aleyna: Kahven bitince çıkalım çocuklar bekliyor.
Kafasını salladı.
Poyraz: Ellerine sağlık.
Aleyna: Afiyet olsun.
Poyraz kahvesini bitirince anneme veda edip evden çıktık arabaya geçtiğimizde heyecanla Poyraza döndüm.
Poyraz: O bakışlar ne?
Aleyna: Neler oldu anlatmayacak mısın?
