Abilerim

24.Bölüm

Eve geleli 20 dk olmuştu şuan balkonda kahve içiyordum "gelebilir miyim" dedi Ayaz abim gülerek "gell tabii" dedim

Ayaz abim gülerek yanımdaki sandalyeye oturdu

"Nasılsın abim" dedi omuzumu silktim "hiç iyi diyelim" dedim
Abim "yağız değil mi" diye sordu kafamı salladım abim "Güzelim üzme kendini hele on-" sözünü telefonum kesti Bora abim arıyordu

Hemen açtım

Duru: alo abi iyimisn

Bora: abiniz trafik kazası geçirdi şuan hastanede

Duru: Ne hangi... Hastane

Bora: Buca özel hastane
(böyle bir hastane var mı bilmiyorum)

Telefonu kapattım ve dünyam durmuştu o gün ne olmuştu

Ayaz abim "iyimisin Duru" dedi tedirgin bir sesle

"Abi bora abim trafik kazası g-geçirmiş" dedim gözlerimden yaşlar akarken

Ayaz abim "hangi hastane güzelim gidelim" dedi

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hastaneye geldi hemen sekreterin yanına gittim "Bora yalın nerede acaba" dedim sekreter "ameliyathanede 2. Katta" dedi koşarak ameliyathanenin katına çıktım

Yere oturdum ve ağlamaya başladım o benim belki öz abim olmaya bilirdi ama öz abim di her zaman kalbimde bir yeri olacaktı her zaman

Ayaz abim ve bartu yanıma oturdular

Bartu "ağlama güzelim bora abi çıkacak sana sıkıca sarılacak yine burnunu sıkacak" dedi gülümsedim

Yarım saatden beri ameliyatdaydı hala kimse çıkmamıştı ve bu beni dahada korkutuyordu

Alaz abim ve atlas abim de gelmişti
Yarım saatden beri oturduğum yerden kalkmamıştım

Sonunda bir tane hemşire çıkmıştı

Hemen kalıp hemşirenin yanına gittim "abim iyi mi lütfen iyi olsun abim iyi mi" dedim hala gözlerimden yaşlar akıyordu hemşire "maalesef ameliyata ben girmedim" dedi ve gitti

Ağlayarak sandalyeyi tekmelemeye başladım alaz abim beni kollarına sıkıca sardı yere oturduk ve ona sarılarak ağlamaya başladım

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

1 saat olmuştu koskoca 1 saat ve hâlâ kimse çıkmamıştı alaz abime dökerek "abi bişi olmaz değilmi" diye sordum

"İnşallah bir şey olmaz abim" dedi kafamı salladım ve önüme döndüm

Sonuna bir doktor çıkmıştı "bora yalının yakınları siz misiniz" diye sordu hemen kalktım "evet benim" dedim

Yaşlı gözlerimi silerek

"Maalesef ne kadar uğraşsakta hastayı kurtaramadık Başınız sağolsun" dedi ve gitti

"Ne hayır abim abim ölmedi Hayır!" Diye bağırmaya başladım
Koşarak ameliyathaneye girdim Bartu arkamdan gelmesi umrumda değildi

Cama vurmaya başladım "kapatmayın abim üstünü lütfen ölmedi abim lütfen" diye bağırıyordum gözlerimden akan yaşların haddi hesabı yoktu

Abimin yüzünü kapattılar işte o an benim için dünya durdu

"Lütfen kapatmayın açın" dedim hemen içeri girdim ve yüzünü açtım "abi lütfen uyan abi lütfen" dedim elimle yüzünü tutarak

Ama o hiç bir tepki vermedi uyanmadı

"Abi lütfen aç gözlerini lütfen" dedim
Hemşire tekrardan yüzünü kapattı ve odadan çıkardı arkalarından baktım

Abim ölmüştü benim abim ölmüştü

Dizlerimi kendime çektim ve ağlamam dahada fazlalaştı

Ayağa kalktım ve ameliyathaneden çıktım Bartu "gel buraya" dedi ve beni koltuğa otutturdu

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Abim gömmüştük şuna ben mezarlıktaydım sadece ben

"Abi seni çok seviyorum neden bıraktın beni hani söz vermiştin bana seni bırakmayacağım diye" dedim ve burnumu çektim

Yanıma biri geldi Bartuydu oda yanıma çöktü

"Seni çok seviyorum" dedi gülümseye çalışarak "bende seni çok seviyorum"
Dedim kafamı omuzuna koydum

"Bartu ben çok seviyorum bora abimi" dedim "oda seni çok seviyor güzelim" dedi burnumu çekerek"ama beni bıraktı" dedim

Bartu "ama seni tek bırakmadı bize bıraktı" dedi yüzümde buruk bir gülümseme oluşmuştu

"Hadi gidelim" dedi kafamı salladım ayağa kalktım ve Bartunun koluna girdim yavaş adımlarla mezarlıktan çıktık

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

Eve geleli 5 dk olmuştu hemen duş alıp giyindim ve kendimi yatağa bıraktım telefonumdan abim ile fotoğraflarımızı açtım burnunu çektim
Kapı çaldı "gell" dedim gelen atlas abimdi göz yaşlarımı sildim

Elinde Kutu vardı "Bora'nın eşyalarıymış" dedi ve kutuyu bana uzattı içinde telefonu cüzdanı ve birkaç eşyası vardı elime cüzdanını aldım ve cüzdanından benim fotoğrafım çıktı

Yine gözlerimi dolmuştu "abi yanlız bırakır mısın beni" dedim abim saçlarımdan öptü ve odadan çıktı

Telefonunu ekranında benim kafamı ısırırken fotoğrafımızı koymuştu artık göz yaşlarımı tutamıyordum