Het blijft stil. Ik kijk naar de gezichten van de jongens maar ze staren allemaal naar de traptreden waar Louis enkele seconden geleden op weg rende.
Opeens schraapt Liam zijn keel. "Ik denk dat iemand even naar hem toe moet gaan..." Hij kijkt ons allemaal een voor een aan. Aan zijn gezicht te zien wilt hij het ook best wel doen, maar geeft hij ons een kans om iets terug te zeggen.
Ik haal diep adem en zeg: "Ik ga wel!"
Liam kijkt me even verrast aan maar knikt me dan toe. "Zijn kamer is de tweede deur links."
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Niall even naar me glimlacht, en dan ren ik snel de trap op. Ik voel de blikken van de jongens in mijn rug prikken, en de laatste traptreden VLIEG ik zowat.
Hijgend kom ik tot stilstand bij Louis' kamer deur. Ik bijt op mijn lip - iets dat ik altijd doe als ik zenuwachtig ben. Wat moet ik nu doen? Heel hard zijn naam roepen of aan kloppen of gewoon binnen stappen? En dan, wat moet ik dan tegen hem zeggen?
Maar veel tijd om iets te bedenken heb ik niet, want opeens vliegt de deur open. Louis kijkt me even verbaasd aan en ik staar hem terug aan als een of ander standbeeld, voordat ik hem naar me toe trek in een knuffel.
"Oh, Lou." Fluister ik zachtjes, terwijl ik hem over zijn rug streel. Hij is even verbaasd door mijn reactie maar slaat dan zijn armen om me heen.
Zo blijven we een paar seconden stil staan. Ik snuif zijn lichaamsgeur op en wrijf met mijn vlakke hand nog steeds over zijn rug heen. Lou verbreekt als eerste de stilte.
"Sorry van net." Mompelt hij schor. "Ik dacht dat Senna wel even weg zou blijven.."
Ik schud zachtjes mijn hoofd. "Dat is niet jouw schuld."
"Ze MAG je niet uitschelden, dat verdien je niet." Ik hoor de verdrietige toon in zijn stem wat mijn hart doet breken. Het is zo pijnlijk om te zien hoeveel verdriet zijn eigen zus hem doet.
"Lou, ik zal ervoor zorgen dat ze normaal gaat doen." Fluister ik in zijn oor. "Ik doe alles voor jou."
Als ik weer opkijk, in die mooie, stralende ogen van hem, zie ik dat er een voorzichtige glimlach op zijn gezicht geplant staat.
"Wil je even binnen komen?" Vraagt hij opeens. Ik kijk hem lachend aan en hij laat me los en doet de deur open. Grinnikend stap ik zijn kamer binnen, het is precies zoals ik me voorgesteld had. De muren zijn gewoon wit, maar er hangen posters en fotolijstjes aan. Hij heeft een groot tweepersoonsbed staan met een streepjes-dekbed en zijn bureau zit onder de papierenfrommels en stiften. Ik loop langzaam naar zijn overvolle boekenkast toe, met de stiekeme vraag in mijn hoofd of hij die boeken eigenlijk wel leest.
"Ik ben echt heel blij dat je hier bent." Hoor ik zijn stem opeens heel dichtbij. Ik kijk op en zie dat Louis naast me voorovergebogen staat. Ik grijns.
"Ik ben ook blij dat ik hier ben!" zeg ik oprecht. Ik ga weer recht staan en mijn aandacht wordt gestrokken door een foto die aan de muur hangt. Ik loop erheen en zie dat het een foto van alle vijf de jongens is. Mijn blik glijdt naar Harry toe, die met zijn groene ogen en charmante blik de camera wel probeert te betoveren. Dan kijk ik naar het schattige, blonde jongetje naast hem. Hij ziet er kinderlijker uit dan de rest - ik denk dat deze foto is genomen toen ze nog maar net One Direction waren. Nu is Niall veel minder kinderachtig... En veel schattiger... en veel leuker...
Snel loop ik weg en zeg ik tegen Louis: "Zullen we anders met z'n allen een film gaan kijken ofzo?"
Zijn ogen lichtten opeens op en hij begint op en neer te springen. Verbaasd kijk ik toe hoe hij door de kamer heen stuitert. "Ik heb een idee!!" Gilt hij. Het springen ziet er erg aanstekelijk uit dus doe ik maar mee.
