[[[[ Vanuit Niall's ogen ]]]]
Met een zucht sta ik op. Het weer buiten is grijs en lelijk, wat mij nog depressiever maakt dan ik al ben. Ik kijk even op mijn iPhone hoe laat het is en loop van het tafeltje vandaan.
Lise, die hier bij de balie werkt, kijkt me verbaasd aan.
"Niall, ga je nu al weg?" Vraagt ze me met een lichte frons.
Ik knik. "Ja, maar ik heb al betaald, hoor."
Lisa kijkt me even onderzoekend aan en stapt dan vanachter de balie vandaan. "Oh, zo bedoelde ik het niet hoor." Zegt ze vriendelijk. Haar grote, hazelnoot bruine ogen kijken me nog steeds onderzoekend aan alsof ik een buitenaards wezen ben. "Het punt is alleen dat je twee taco's, een burrito, vier pannekoeken en een dessert hebt gegeten." Ze denkt even na. "En maar twee glazen cola!" voegt ze er dan extra verbijsterd aan toe.
Ik knik en realiseer me nu pas hoe weinig ik heb gegeten. Nando's is mijn lievelingsplek, dankszij mij verdienen ze hier zoveel. En nu heb ik haast niks op.
"Ik.. voel me gewoon niet zo lekker." Mompel ik. Lisa kijkt me begrijpend aan. Ze heeft echt mooie ogen, alsof ze door je heen kan kijken en je gedachtes dan kan lezen.
"Ik heb gehoord over Senna en Louis... En jullie afgelaste concert."
Ik krimp in elkaar als ik dat laatste hoor. "Please, Stop... Het was echt verschrikkelijk onze fans zo teleur te stellen." Ik voel me nog steeds schuldig en rot als ik er aan denk. Ik weet niet hoe het nou met het geld van de fans zit, of ze dat misschien wel terug krijgen of niet, maar dan nog. Het gaat om het feit dat ze een One Direction concert verwachtten, en dat niet hebben gekregen.
"Niall, je ziet er de laatste tijd niet meer zo vrolijk en opgewekt uit!" Lisa geeft me een jongens-achtige stomp tegen mijn schouder aan als aanmoediging. "Ik mis mijn opgewekte Ierse vriend." Ze kijkt me een beetje verdrietig aan.
"Aahh..." Zeg ik met puppy-ogen. "Ik ben nog steeds Iers hoor!"
Een glimlach verschijnt op haar gezicht. "Ja, maar niet meer zo opgewekt. En je bestelt veel minder eten... DAT is pas raar."
Ik knik langzaam. "Je hoeft je echt geen zorgen over mij te maken.." Zeg ik dan. "Je kan je beter zorgen over Louis maken."
Lise knikt en staart naar de grond. "Kunnen jullie niet iemand inschakelen die Senna helpt, ofzo? En die Louis een beetje afleidt."
Ik schud mijn hoofd. "Senna vertikt het toch niet om naar een psychiater te gaan. Dat lukt nooit! Behalve als er opeens een engel uit de hemel valt die ons komt helpen."
Lise zwijgt even en reageert niet eens op mijn grapje.
"En Eleanor dan?"
"Senna luistert NOG minder naar haar." Reageer ik meteen. Ik word een beetje boos als ik denk aan de laatste keer dat Senna en Eleanor elkaar spraken. Senna begon haar helemaal uit te schelden! Ik mag Eleanor graag, het is tenslotte Louis' vriendinnetje. Maar het was echt verschrikkelijk wat Senna allemaal zei, waar ze Eleanor allemaal voor uitschold. El kreeg er zelfs tranen van in haar ogen, en geloof me, zij huilt echt niet vaak.
"Ja, maar, Eleanor leidt Louis toch vast wel een beetje af?"
Ik haal mijn schouders op. "Ja... Als zij er bij is stresst Louis wel wat minder, maar dat is nog steeds niet de oplossing. We hebben echt hulp van iemand nodig."
