"Sana sözüm olsun babasının kızı yanarak öleceksin"
Tarih tekerrür eder miyidi?
Ardil Alân Şahmaran dediklerinden pişman olur muydu?
İki kuraklaşmış kalpte sevda tohumları yeşerir miydi?
İşte orasını zaman ve kader gösterecekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşkın matematiğifarklıdır Lavinia... 2'den 1 çıkınca 0 kalır
Özdemir Asaf
KEYİFLİ OKUMALAARRR
●●●●●●●●●●●
Bölüm şarkısı:Cem Adrian/Akşam olur karanlığa kalırsın
Avjin Şahmaran
Şuan arabada oturmuş öylece elimdeki kanlara bakıyorum.Ben az önce evlenmiştim...Ama sevdiğim adamla değil bize düşman olan adamla.Zinar ne durumdaydı.
Amcamlar yada halamlar?Ne yaşamıştım ben?Bu mutlu günüm nasıl bir anda cehenneme dönmüştü.Hak etmemiştim.Tam mutlu oldum derken bu duruma gelmeyi haketmemiştim.
Lanetler ettim tekrar babama ve abime.Hepsi onların suçuydu.İnsan daha ne kadar dibe düşebilirdi ki.Ben şuan okyanusun en dibindeydim.Beni kurtaracak kimse yoktu.
Ayağıma onlarca kilo taş bağlamışlardı.Sağ gözümden bir damla yaş süzüldü.O yaş tamda elimin üzerinde kurumaya başlayan kanların üzerine düştü.
"Bu daha başlangıç babasının kızı"duyduklarımla başımı kaldırıp yanımda pişmiş kelle gibi sırıtan adama baktım ve bakmakla yetindim.Konuşmadım.Bunun üzerine daha çok sırıttı.
"Gün daha bitmedi sana verdiğim süre daha dolmadı babasının kızı, konuşabilirsin"Yine cevap vermedim, öylece yüzüne baktım ve bakışlarım tekrar ellerime döndü.
Araba bir süre sonra durduğunda bakışlarımı elimden çektim ve nereye geldiğimize baktım.Bir anda dünya benim için durmuştu.Bakışlarım hemen yan tarafıma döndüğünde o bana duygusuz bir bakış atıp arabadan indi.
Ben daha ne olduğunu anlamadan yanımdaki kapı açıldı ve beni arabadan indirdi.Beni resmen sürüklerken hiçbir şey yapamadım.Etrafta bir çok insan bana acıyarak bakarken kimiside merak içinde bakıyordu.
Beni yanmış konağa getirmişti...Konağın dışı böyleyken içini düşünemiyordum.Beni sürükleyerek içeri getirdiğinde sanki bir çuvalmışım gibi beni avlunun ortasına attı.Kendimi bir anda yerde bulurken göz yaşlarım akmaya başlamıştı bile.
"GÖR BABASININ KIZI GÖR"diye bağırdığında yerde öylece ağlıyordum ağlamanın üstüne bir de titreme eklenmişti."SENİNDE RUHUN BU DUVALAR GİBİ KAP KARA OLACAK"
Dedikleri ile kanım dondu.Gözlerinin içine baktığımda sadece intikam arzusu vardı.Gram merhamet yoktu o kara harelerde, zifiri karanlıktı.Aynı bu konağın duvarları gibi.
"ŞİMDİ TÜM MARDİN ŞAHİDİM OLSUN AVJİN ŞEROĞLU, ABİNİN YAŞATTIĞINI YAŞAMADAN ÖLMEYECEKSİN"dedikleri ile yerimde mıhlandım.Bu adam zulmün vücut bulmuş haliydi.
