Kitap Konusu: Bir askerin ve konservatuar öğrencisi bir kızın yıllar sonra yollarının tekrar kesişmesi.
~Kitaptan Bir Alıntı~
Yavaşça araladı kara gözlerini Göktuğ. Tatlı bir uyku içine çekiyordu. Uyumak istiyordu. Vücuduna bu ızdırabı yaşatan tüm acılardan kurtulmak istiyordu. Artık şehadet gelsin istiyordu.
Lakin gelmeyecekti. Öldürücü değildi yarası. Kıvrandıracaktı.
"Hakkını helal et Oğuz." dedi yine de ölecek olma ihtimaline karşı. Sertçe ardı ardına öksürdü bir kaç defa. Ağzından bir avuç dolusu kan boşalarak yanaklarına doğru süzüldü. Birbirine çok şey olmuşlardı senelerden beri. Bazen dost, bazen kardeş, bazen silah arkadaşı, bazen aile. Helallik almadan ölmek istemezdi.
"Helal olsun komutanım." dedi Oğuz hemen. Gözünden hırsla akan bir damla yaşı sildi. Çaresizce baktılar birbirine. Sessizce teşekkür ettiler her şey için. "Sizde helal edin."
Silik ama içten bir gülüş belirdi titreyen dudaklarında. "Helal olsun."
Oğuz da gülümsedi.
Sonrası gelmedi. Bu konuştukları son an olurken tek bir kurşun isabet etti Göktuğ'un şakak kemiğine. Kafatasını deldi. Daha on saniye önce hayatta değilmiş gibi başı cansız bir şekilde yana düşerken dudaklarında hala tebessümü vardı. Kara gözleri ardına kadar açık ama boş bakıyordu. Hiç olmadığı kadar boş.
