3

15 2 14
                                    

Gözlerim irileşti... Tüylerim diken diken oldu ve sadece yüzüne bakmakla yetindim...

Elimi yüzüne dokunmak üzere uzattığımda korkuyla kafasını siper alarak büzüştü.

Hem şirin hem de yürek burkucu bir görüntüydü bu...

Korkuyordu benden....

Elimi nazikçe götürüp saçını okşadığımda kafasını yavaşça kaldırdı.

O sırada ağzımdan birkaç kelime döküldü.

"Hoş geldin. Eski dostum..."

Anlam verememiş gibi baktı bana.
Tanıyamıyordu beni.

"Eski dostum derken?"

Soruşturmacı bir ses tonuyla sordu.

"Ben kimim sence?"

Kaşları çatıldı.

"Kaçık mafyanın teki."

Yüzüm buruştu.

"Ayıp oluyo ama. Benim ben. Hyunjin."

Göz bebekleri büyüdü...

"Hayır değilsin. Beni kandırmaya çalışma."

Yüzüme buruk bir gülümseme yerleşti.

"Sen olduğunu bilseydim adamlarıma seni nazikçe getirmelerini söylerdim..."

Boynumda duran ondaki kolyenin diğer yarısını gösterdim.

Elleri titreyerek kolyeme uzandı.

Kilyenin arkasındaki küçücük "F" harfini görünce konuştu.

"Olamaz..."

"Olur."

"Hyunjin sen... Neden mafyasın... Ben neden burdayım... Kıyafetlerim nerde ve üzerimdekiler kimin kıyafeti. Ben olmadaydım veya ben olduğumu öğrenmeseydin bana ne yapacaktın?"

Soeular kaşısında miğdemdeki ağrı katlandı.

"Mafya olmam uzun hikaye. Burda olmanın sebepleri adamlarımın bana haber vermeden ve kim olduğunu bilmeden seni xorbalarken bayılmışsın ve bana getirdiler belki işime yararsın diye. Kıyafetlerin çamaşır yıkama makinesinde. Üzerindekiler benim. Eğer den olmasaydın veya sen olduğunu bilmeseydim seni şuanda çatır çutur sikiyo olurdum."

Gözler büyüdü ve iyice kızardı.

Saçlarını agresifçe karıştırdım.

Çilleri her zaman olduğu gibi çok güzeldi.

Vücudu biraz da olsa kendini toplamış ve çocukkenki çelimsizliğinden kurtulmuştu.

E tabii bunda model olmanın da biraz etkisi vardı.

Boyu da az da olsa uzamıştı.... Felix her zaman minyondu.

İyi bir insan.

Benimle ilgili herşeyi bilir.

Aynı zamanda bir günlüğüne çıktığım eski sevgilim olduğundan dolayı nudeleştiğimiz bule olmuştu.

Yani kısacası birbirinin otunu bokunu bilen iki agaydık.

Ayrıldıktan sonra birbirimizin en yakını olmuştuk.

Aynıydık çünkü ikimizde.

Her zaman kavgacı ailelerde toksik bir çocukluk yaşamıştık.

Her zaman birbirimize destek olurduk.

Ve o zamanlar bir kere bile yüzyüze göremediğim can dostumu çok garip bir yol olan şekilde kaçırıp yüz yüze görmeye şansım oldu.

.........

(Yazardan; Nabersiniz?)

Bonus photo :

Bonus photo 2 :

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Bonus photo 2 :

İyi okumalarrrrr

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

İyi okumalarrrrr.

Despite Everything / HyunlixHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin