Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yağmurlu İngiltere sokaklarında geziniyordun.Seni İngiltere'ye bağlayan tek şey yağmurlu sokaklarının ferahlılığı ve rahatlığıydı.Bir de onu unutmayalım tabiki.
Kulaklığını takıp birazcık daha yürüdün. Burası başka yerlere benzemiyordu. Burası İngiltere'ydi.Eski sevgilinin yaşadığı yer.Burdaki bir kulüpte oynadığı bir yerdi burası.Bazen bu ülkeden bundan dolayı bile nefret edebiliyordun.Onun sana yaşattıkları farklı bir boyuttu.Senin yaptığın tek hata onu çok sevip,bağlanıp ve her yaptığı şeye saygı duymandı.Ama ondan nefret edemiyordun.İlklerini hep onla yaşamıştın.Onun verdiği hazzı kimse sana vermiyordu.Dışarıda başka bir adam yatakta ise bambaşka bir adama dönüşebiliyordu.Onu unuttuğunu pek düşünmüyordun.Unutamazdın.Annenin bile onayladığı ilk adamdı o.
Aldatmasaydı.
Erkekler hep böyleydi.'Biz evlenicez', 'bir erkek bir kız çocuğumuz olucak'diye sözler verirdi.Halbuki bende değilde başka bir kadında tuttu bu sözleri.
Onu başka bir kadınla gördüğün başından aşağı kaynar sular dökülmüştü. O yapmaz diyordun.O sana kıyamaz diye düşünüyordun ama ne boş düşüncelerdi. Kıymıştı işte sana dümdüz.Belki aldatılmak erkeklere göre çok önemli bir şey değil ama kadınlara göre çok farklı bir şey.Onunla yaptığınız tüm aktiviteler, dans ettiğiniz,şarkı söylediğiniz, çocuklaştığınız tüm anlar onlar için çok farklıdır.Helede o erkek için canını verecek kadar çok seviyorsanız.
Düşüncelerinden sıyrılıp koşmaya başladın.Bir yandan 'We don't talk anymore' şarkısı çalıyordu.Tamda zamanıydı ya şimdi diyerek iç geçirdin.
O artık evlenmişti.Bir kız bir oğlan çocuğu olmuştu.Ne mutlu ona değil mi?O da haklıydı her şey cinsellik değildi ki.Sen ona sadece cinsellik alanında yardımcı olabiliyordun.Başka konularda yeteri kadar iyi olmadığını o da sende iyi biliyordunuz.Ama hep derdi ki 'sen her şeyde iyisin birtanem' gülerek gittiğin yoldan geri döndün.Eve gitmenin zamanı gelmişti.
Apartmanın içine girdin.Hava çok kararmıştı.Gece geç saat olmuştu.Evine girdin.Kapkaranlıktı her taraf.Işığı bastığında ise ışık açılmamıştı.Yine elektrik gitmişti.
"Siktir!"diyerek bağırdın.Artık bıkmıştın her hafta elektriğin gitmesinden. Telefonunu eline alıp flaşı açıp odana doğru ilerledin.
Tam odaya girecektin ki biri seni çekip sana sımsıkı sarıldı.O kişinin sarılmasıyla birlikte çığlık atarak hızlıca kolunu ters çevirip yüzüne baktın.Yere düşürdüğün telefon tam onun yüzüne yansımıştı.Bu oydu sana tutamayacağı sözler veren Hakim Ziyech'ti.
