Öfkenin elleri boğazımı sıkarken son kez kokunu almak istedim. Bize ne oldu bilmek istedim. Ölen kişinin ben olmadığıma inanmak istedim.
Sen ise bir mezarın başında ağlıyordun. Askersin sen, akmamalı gözünden yaş. Ölüyüm ben, atmamalı bir daha bu ka...
Selamlarr ben geldiim, upuzun bir bölümle geldim ve büyük hesaplaşmalarla dolu bir bölüm oldu, o yüzden lütfen çoğu yeri karakterler açısından bakarak okuyun. Bölüm sonu görüşelim, size anlatacaklarım varr!! İyi okumalar dilerim, oy verirseniz sevinirim... sevgilerle.
instagram.com/_fluasel & twitter.com/fluasel
Bölüm Şarkıları: Çağan Şengül - Yana Yana Emre Aydın - Sen Gitme Emre Aydın - Belki Bir Gün Özlersin Nazan Öncel - Bir Hadise Var Cem Adrian & Çağan Şengül - Helal Mert Carim - Aklımda Hep Sen Can Ozan - Ağlama Ben Ağlarım Dedublüman - Sen Bilmezsin Çağan Şengül & Suzan Hacigarip - Bitti Masal -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
27.Bölüm: Ateşten Enkazın Yarattığı Buzdan Gerçekler
"Biliyor musun? Başım göğe eğerdi sana bakarken. Sanki bende olmayan her şey sende vardı. Sanıyordum ki, tüm acıları geride bırakacak kadar güçlüsün. Yanılmışım. Zayıflıktan değil acıların. Öylesine güçlüsün ki, göz göze yaşıyorsun acılarla. Sakınmıyorsun, gözlerini kaçırmıyorsun onlardan." - Ronald Duncan
Bursa - Karadağ
Araba dağlık yoldan çıkarken başımı cam tarafına doğru çevirmiş öylece karlı yolları izliyordum. Aslında, içimde kopan fırtınalara karşı önlem olarak sadece şapka takmışım ve o şapkanın da kulaklarımı örterek beni bu gürültüden kurtarmasını bekliyorum gibi bir durumun içindeydim. Bundan daha üç ya da dört saat öncesine kadar yabancı bir evde, çok tanıdık bir yabancıyla kavga dövüş içerisindeyken şimdi o tanıdık yabancıyla onun geçmişine doğru yola çıkmış, annesinin yanına, Karadağ gidiyorduk. Bana her şeyi anlatacağına dair söz vermişti ve bende ona inanmıştım, yine ve yine. Ona engel olamamıştım, olmayacaktım da; istediği gibi onunla annesinin yanına gidecektim, gidiyordum da. Belki de bizi ilk ve son kez yan yana görecekti, nedensizce ondan bu tabloyu esirgemek istememiştim. Ya da kendimden, bilmiyorum. Çok uzun zaman olmuştu, gerçekten çok uzun zaman olmuştu; bir aile görmeyeli çok zaman olmuştu.
