Moun amour / Yoonmin

2.Korkak

Hobi hyungun dediği şey ile beynimden vurulmuşa döndüm mafya mı cidden bi kere olsun şansım yaver gitse ölürüm zaten dimi ah şansız jimin ah saf jimin yine kendi iç sesimle konuşuyordum "jimin mesai bitti toparlan"  bay bogum'un sesiyle irkildim kafamı sağa sola sallayıp düşüncelerimden kurtuldum toparlanıp eve doğru yola koyuldum. 15-20 dk sonra evdeydim. Kapıyı açıp içeri girdim hiç ses yoktu acaba tae yatmış mıydı saate baktım 22.00 uyumuş olamazdı salona geçtiğim sırada masadaki notu gördüm içim rahatladı "Birkaç günlüğüne ailemi ziyarete gittim civcivim özle beni yoksa küserim" yazıyordu güldüm şapşik tetem ya yokluğunda bile beni güldürmeye yetiyordu iyiki vardı. Gözlerimden uyku akıyordu hızlıca pijamalarımı giyip yatağa girdim yarın cumartesiydi benden mutlusu yoktu bütün gün yatacak tatilin keyfini sürecektim bugün ki olanları düşündükçe afetle ilgili yaşadığım şoku atlatmaya çalışırken bulmuştum kendimi sonrası karanlıktı uyku beni kollarına çekmişti.

Yoonginin Ağzından
İlk defa sipariş etmek yerine kendim bir pizzacıya gitmiştim koskoca Min Yoongi bir pizza için o kadar yol mu gitti yoksa jimin için mi diye düşünüp kendi kendime sırıttım buna bende şaşırdım çünkü asla gülen biri değildim hafif bir mimik bile oynatmazdım. Çevrem beni oldukça sert ve acımasız biri olarak bilirdi ve görürdü kimse saygıda kusur etmezdi daha doğrusu edemezdi korkarlardı çünkü o duygu insana her şeyi yaptırabilirdi bunu adım kadar iyi biliyordum.
Daha önce aracımla geçerken görmüştüm onu o günü hatırlıyorum da bir melekti hayallerin ötesindeydi bir erkek ne kadar güzelse o kadar güzeldi işte dolgun pembe dudakları ,allık sürdüğü yanakları ,ah o yanakları bi kere öpmek için neleri vermezdim tabi önceliğim o dolgun dudaklardı bi kere fiziği mükemmeldi geniş bi sırtı ona nazaran ince bir beli vardı her kızı kıskandıracak cinsten bacaklarıda tabi tam bir şaheserdi o ,benim kadar olmasada kasları dikkat çekiciydi uzun süredir izliyordum onu aşırı iyi bir kalbi vardı ,tatlıydı hemde çok ,kimseye kötü birşey söylediğini bile görmemiş duymamıştım. Adı, adresi ,numarası ,iş yeri her şeyi vardı bende eksik olan tek şey karşısına çıkabilecek cesaret işte o yoktu bir mafyanın nasıl cesareti olmaz diye düşünebilirsiniz birinin hayal edemeyeceği kadar insan öldürdüm en kötü şekillerde bir an bile kimseden korkmadım ama iş benim miniğim olunca yavru kediye döndüyordum bunları düşündüğüm için kendime kızdım ben bi mafyaydım zaaflarım olamazdı işin içine duygular girerse herşey alt üst olurdu. Eğer ki olurda biri meleğimi öğrenirse yem olarak kullanırlardı izin verir miydim asla ama tedbiri elden bırakamazdım üstelik o bana vicdan yaptıra bilirdi yumuşamak istemiyordum ben masum insanları öldüren biri değildim hiç olmadım nerde it kopuk serseriler suçlular uyuşturucu satıcıları hepsini temizlerdim. Bununla gurur duyardım çünkü kötülük yoksa iyiler hep var olurdu tıpkı miniğim gibi ama ben bi kere karanlığa karışmıştım hatta karanlığın kendisi olmuştum bu yaptığım iyi bir şey gibi geliyordu kulağa suçlulara cezasını vermek ama ne olursa olsun herkesin gözünde ben bir katildim Belkide onun gözünde bile öyleydim mafya olduğum için sevmiyor nefret ediyordu kim bilir. Bugün ilk defa cesaretimi toplayıp çalıştığı yere gittim soğuk ve duygusuz şekilde etrafa bakıyordum ama tanrı biliyor ya onu gördüğüm an içimden alevler yükseliyordu siparişimi alırken göz göze geldik ve bana gülümsedi öldüğümü ve cennette olduğumu sandım bir an , dünyanın en güzel manzarası batsın ben onun gülünce kısılan gözlerini ilk defa bu kadar yakından gördüm. istem dışı ona küçük bi gülümseme sunduğumu fark ettim. Mutlu oldu güldüğüm için mutlu oldu acaba o da etkilenmiş miydi benden ilk görüşte aşk misali belkide tanımıyordu bilmiyordu kim olduğumu o yüzden gülüyordu bana , bunu düşünce yüzüm düştü pizzayı alıp çıktım.  Eve daha doğrusu malikaneme vardığımda çok yorgunumdum bütün gün pis işlerle uğraşmıştım sıcak bir duşa girip yattım
Miniğimi düşünürken uyuyakalmışım bile.