ÖĞRETMENİM(kitp)

"Dostluk neydi?"

.............. .Bölüm 17.....................          

Multimedya ; özlem , şerife , mehmet .mustafa.

böölüm şarkısı : mabel matiz gök nerede..

                       "Beynim cam kırıklarıyla dolu doktor! bu yüzden;
                         beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor."

******

Kapıda gördüğüm kişi şerifeydi.. benim dostm benim kardeşim..
ama şimdi sadece biri.. yabanci biri hemde tanıyamadığım yolda gördüğüm bi yabancıydı benim için
Gözleri dolu ve burnu kızarmış haldeydi.. ürkek adımlarıyla yanıma yanaştı bende yattığım yastıktan doğruldum  eğik olan başını bana doğru kladırdı ürkek bir çocuk gibiydi gözleri aciz ve bitap..

" Özür dilerimm.. sözümü kesme nolur. mustafa hocaya olan aşkım beni bu durumlara getirdi ben antidepresan kullanıyordum evet sana yalan söylemeyeceğim artık .. herşey benden bagımsızdı sadece onu sevdim biliyorum böyle yapmamam gerekirdi fakat..." sözünü bitirmesine izin vermedimm.

" sen beni öldürmeye kalktın beni ya  beni! kardeşindim senin.. nasıl olurdu şerife ? nasıl olurda

bana kardeşine oyun oynarsın? nasıl bakacaksın artık yüzüme?"

" O yüzden gidiyorum .. biz gidiyoruz özlem almanyaya..."

almanya mı? dedim kendi kendime sadece düştüğümüz duruma üzülüyordum o benim dostumdu ..

" Neden peki?"

mustafa hocaya dönüp söze girdi ;

" Öyle olması gerektii.. buraya veda etmeye geldim.. kendine iyi bak ve size mululuklar dilerim ben .. kaybettim sen kazandın özlem ."

" Ben kzanmadım çünkü ben seninle oynamadım şerife . ve bu olanlar mustafa sen ve ben arasında sır olarak kalacak seni polise vermeyeceğiz biliyorum ki değerimde dostluğuma özlersin o halde kendine iyi bak hayatında başarılar.."

ciddi ciddi konuşmuştum . onu artık görmek istemiyordum barış bayragı olarak kabul edilecek elini bana doğru uzattı  ben ise sıkmadım .

"Gitmelisin artık ."

"Haklısın hoşcakal.."

mustafa ya son bi bakış atarak çıktı evimizden ..

mustafa yla göz göze geldim tekrar baktığımda annemle vedalaşıyordu.

****

Gitmişti atık yapayalnızdım evde okulda hayatta. ne kadar kızsam da özlüyorum şimdi Almanyadadır

beni düşünce dünyamdan çıkaran mustafa olmuştu çalan telefonumu moralsiz şekilde açtım             

"Efendim mustafa"

mustafa kısa süreli suskunluğunu bozup bana yanıt verdi .

"Neyin var senin güzelim"

gözlerim dolmaya ve bogazımda dolanan sertlik beni sinir etmeye yetiyordu ve titrek sesimle devam ettim.;

"Bu olanlar .. canımı haddinden fazla yakıyor şimdi yapayalnızım o ise hasta "

derken gözlerimdeki yaşlar fazla dayanamayıp yanaklarıma düştüler

"Nolur mustafa sonra konuşalım"

"Tamam güzelim sıkma canını seni seviyorum"

birşey söylemedeen kapattım telefonu . yatağıma oturdum içimi kemiren bu durum vicdanımı alt üst ediyordu sonuçda benim yüzümden oldu ona yoldaş olmak yerine yalnız bıraktım. kendi kendime evde dolaşırken korna sesi duydum ilk sefer aldırmadım ısrarla çalınca pencereye yöneldimm
Mustafa gelmiş.. gel işareti yapmıştı koşa koşa aşagıya indim ve arabasına bindim
bianda sert kollarıyla atılıp kokumu içine çekti