Merhaba yeni bölümle karşınızdayım yorumlar vote unutmayın hadii geçelim..💗😁..
Miraydan.....
Karşımda gördüklerimle şok oldum ağzım açık kalmıştı resmen sanki bir anlık elektrik vurmuş gibi hissetdim
Odada Nihal Uzayın kucağında oturmuş dudak dudağaydılar beni görünce hemen ayrıldılar Nihal hemen yanıma geldi
"Miray nolur abime söyleme lütfen!"ağlıyordu bense hala olanları anlamaya çalışıyordum geri gidicekken Uzay kolumu tuttu
"Şş sakin ol bak Efenin bundan haberi yok nolur söyleme ona Nihal için çok kötü olur"
İkiside şuan bana söylememem için ikna etmeye çalışıyorlardı ama ben Efeye hiç demiyicektim
"Tamam Nihal sus söylemicem"
"Gerçekten mi çok teşekkür ederim"dedi mutlulukla Uzay bana dönerek
"Yemin et bak bu sonumuz olur yemin et söylemiceksin kimseye birşey"dedi çaresizlikle endişeli gözüküyordu
"Tamam ya söylemicem işte zaten neden söylüyücem ki dağ ayısına?"
"Dağ ayısı?"dedi Uzay şaşkınlıkla
"Evet öyle"içeri bizim odadan bir ses duydum Uzay sonra gitti
"Miray!"anlaşılan beni çağırıyordu hemen gitmem lazımdı bir kaç kez çağırdı ama ben Nihalle konuşuyordum ona bunun yanlış olduğunu anlatmaya çalışırken birden kapının gürültüyle açılmasıyla yerimden sıçradım
"Lan niye cevap vermiyorsun?!"
"Abi niye bağırıyorsun?"dedi Nihal,Efe bir bana bir de kardeşine baktı sonra ise
"Bu konuyu odada konuşucaz geç"korkudan titriyordum acaba yine nolucaktı
Odaya girer girmez saçlarımdan tuttu saç diplerim çok ağrıyordu yine ne kadar karşı gelmeye çalışsamda olmuyucaktı karşısında ağlamaktan başka bir şey yapmıyordum
"Niye cevap vermiyorsun lan?!"diye bağırdı
"Duymadım özür dilerim"
"Duyucaksın!"diye kükredi kulağımın dibinde sonra ise yanağımdaki acı ve yere düşmemle bana tokat attığını anlamam zor olmadı
Burnumda sıcak bir sıvı hissetdim morluklarımın geçmesine izin vermeden yeni bir yaraya yol açıyordu
Kemerini çıkardı bana doğru gelecekken ne yapıcağını anladığım için sürüklenerek geri gitmeye başladım duvara sırtım değdiği an inledim sonra ise sadece hıçkırıklarımla ağlayarak Efeye bakıyordum korkulu bakışlarım üzerindeydi onun karşısında o kadar aciz görünüyordum ki....
Birden kemeri yere attı yanıma geldi kollarını belime sardı ben ise sesli bir şekilde ağlıyordum benden ayrılarak yüzüme acırcasına baktı sonra
"Özür dilerim......"dedi pişmanlık dolu ses tonuyla
"Bir an kendimi kaybettim Miray gerçekten özür dilerim"
Beni ayağa kaldırdı ve banyoya girdik elleriyle yüzümü yıkıyordu burnumdan akan kan sonunda durdu sonra ise havluyla yüzümü kuruladı ben yatakta otururken su verdi içtim
Sonra ise yatağa girdim iğrendiğim kollarıyla bana sarılmasını bekledim ama sarılmadı belki hayatına başkası girmiştir diye düşündüm kendimi uykuya bıraktım....
Sabah......
Kahvaltıya indik biz oturduktan bir süre sonra Uzay ve Nihal de geldi arada bir birlerine bakıp gülüyolardı ve Efe bunu farketmiyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Takıntı
Romance"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuşt...
