bankzitters one/two/threeshots

die ene broek // mibbie

Ik zit aan tafel terwijl ik naar de lege verpakking voor me staar, ik ben er niet meer bij of nou, eigenlijk nooit geweest. Ik voel me kut en ik wil dit nooit meer meemaken.

Ik ben net thuis van een optreden, het was mega leuk, milo heeft rollercoaster gezongen en het was echt niet normaal goed.

Ik ben zo trots op miel. We hebben vorige week bekend gemaakt dat we een stel zijn. De mensen reageerden goed alleen milo voelde zich er best slecht door. Gelukkig heeft het hen niet beïnvloed en zong hij echt goed.

Daarna zijn we met z'n alle gaan eten bij een of ander tentje, ik voel me nooit zo fijn om met andere te eten, want dan ben ik erg bang dat ze me gaan judgen. Te veel, te weinig. Het is nooit goed.

En vooral niet bij koen. Als iemand iets meer dan hem eet lacht hij diegene meteen uit. Daarom zorg ik om minder te eten dan koen, als we samen zijn.

Ik zit nog niet vol dus besluit ik, als milo naar boven is nog een bakje chips te nemen. Het is erg lekker maar nu ik hem op heb, zit ik nogsteeds niet vol. Ik neem nog een bakje, nog een bakje en nu is de zak al bijna leeg. Dan eet ik de rest ook maar op.

Nogsteeds heb ik een gevoel van honger. Ik loop naar de kast en kan niet goed meer nadenken. Ik heb honger en ik ga nu eten. Ik pak een zak m&ms een pak koekjes, een xxl-twix en een pak stroopwafels.

Zo eindelijk eten, ik leg alles neer en begin er aan, ik ben van plan te stoppen als ik vol zit, maar ik raak maar niet vol.

Voor ik het weet zit ik aan tafel met m'n broek-rits en knoop open, m'n buik hangt er een beetje overheen, want m'n broek past niet meer dicht.

Ik vrijf over m'n buikje heen die best wel zichtbaar is op dit moment. Hij staat echt op spanning maar het gevoel van honger is gewoon nog niet weg.

De laaste restjes eet ik ook op, want het is zonde om weg te gooien. Gebruik ik als argument voor mijn eetgedrag.

M'n buikje die de laaste tijd best wel gegroeid is, is nu extra goed te zien. Ik vrijf er een beetje over heen en probeer hem niet te pijnlijk te laten voelen, ik heb echt veel te veel op.

Ik heb spijt van wat ik gedaan heb, de laaste weken heb ik dit steeds vaker, ik kom er ook best veel van aan. Het is gelukkig nog niet echt goed te zien.

Ik ben best moe dus ik gooi alles weg, maak een boodschappen lijstje van alles wat nu op is en loop naar boven, ik poets m'n tanden en ga naast miel in bed liggen, gelukkig slaapt hij al en niet veel later val ik ook in slaap.

-

Ik word wakker en milo is al naar werk. Dan zal je denken werk? Hij doet toch bankzitters? Maar omdat hij gestopt is met z'n eigen kanaal verdient hij net iets minder en wil hij nog een baantje er bij.

Ik stap uit bed en ga naar de douche, ik kleed me uit en voor ik de douche in stap kijk ik even in de spiegel, m'n buikje begint wel echt te tonen, maar het is ook echt m'n eigen schuld. Ik ben dik, en het komt door mezelf. Door mijn kut eetbuien heb ik nu een buikje, iets wat ik nooit maar dan ook nooit wou krijgen, heb ik nu.

Ik voel me dik en heb toch ook honger tegelijk, het voelt zo tegenstrijdig.

Ik stap in de douche en doe gewoon m'n normale dingen, ik droog me af en wil me aankleden: boxer, sokken T-shirt, trui en dan m'n broek.

M'n broek gaat over m'n benen omhoog, hij zit, dan de rits en de knoop. Het lukt niet, m'n buikje zit in de weg. Tot mijn grote verbazing past hij niet meer goed, ik ben te dik geworden voor mijn broek, al mijn broeken zijn hetzelfde maar dan in een andere kleur, dus die pas ik ook niet meer.

Ik denk dat ik dan maar een broek van miel aan moet, begrijp me niet verkeerd miel is alles behalve dik, maar ik ben een stuk kleiner dan hem dus zijn broeken zijn automatisch groter.

Ik loop naar de kast en pak een van zijn broeken. Die past wel, gelukkig.

-

Ik hoor de deur open gaan, miel is thuis. Ik zit op de bank een beetje niks te doen. Hij komt binnen lopen, "hey schatje, ik ben thuis!" Roept ie. Terwijl hij naar mij toe loopt.

"Hey lieverd? Is dat nou mijn broek?" Daar was ik al bang voor, hij stelt vragen die ik niet kan beantwoorden terwijl ik het droog hou. Tranen springen in m'n ogen. " Mi- Miel, ik ik ben te d-d-dik voor m'n eigen broeken geworden" zeg ik terwijl ik nog net niet aan het huilen ben.

Milo trekt me in een knuffel en zegt "Schattie toch, kleren zijn gemaakt om ons te passen, niet jij om kleren te passen, we gaan gewoon morgen nieuwe broeken halen, dat hoort er bij." Zegt hij, nu breek ik echt in z'n armen, ik weet dat hij gelijk heeft maar het voelt slecht, omdat ik zelf degene ben waardoor ik nu een buikje heb.

"M-maar miel kijk nou naar me, kijk m'n b-buikje." Zeg ik terwijl ik naar mijn veel te dikke buik wijs. Milo legt z'n hand op m'n buikje en aait er een beetje over en zegt "lieffie toch, dat is toch niks om je voor te schamen, je bent zo mooi. Met of zonder wat extra kilootjes, ik hou van jou, wat er ook gebeurt. En ookal ben je ietsje aangekomen, je bent nogsteeds echt niet dik, je bent perfect en daarom hou ik van jou lieve robbie."

Ik vergeet even alles als ik dat hoor, hij heeft voor het eerst 'ik hou van jou' gezegt. "I-ik hou ook v-van jou miel." Lukt me om te zeggen. Hij zoent me en ik vergeet alles om me heen.
___________________________________
1060 woorden.

~Kleren zijn gemaakt om ons te passen, niet jij om kleding te passen~