Albus Potter : de reünie

Hoofdstuk 13

Hey mensen, even een random feitje over mij: Ik ben sinds kort afgestudeerd aan het middelbaar!!! Het laatste trimester van het middelbaar was moordend. Ik had echt enorm veel werk waardoor ik onmogelijk kon schrijven. De leerkrachten hadden het idee om alle groepswerken in het derde trimester te leggen. En volgend schooljaar wordt het allemaal erger want ik ga naar het hoger maar goed, nu is het vakantie dus nu kan ik schrijven! Ik ben al een halfjaar niet meer op wattpad geweest ( wat me dus enorm spijt!) en er is weer van alles veranderd. Ik word er gewoon gek van! Ik vind bijna niks niet meer terug. Ik heb super veel moeite om gewoon mijn verhaal van word naar wattpad over te zetten. Ik geraak zelfs niet meer aan de reacties op mijn eigen verhaal. Ik voel me dom nu en ik word er ook helemaal krankzinnig van. Maar goed, laat we beginnen met hoofdstuk 13: Kerstmis bij oma en op Wemel :)

'Ow eindelijk, jullie zijn er!'
Zoals gewoonlijk staat Albus met nog maar één voet in Het Nest als oma Wemel op hen afstormt. Ze geeft eerst James een grote knuffel en een natte kus en aan zijn blik te zien vindt hij dat niet leuk. Alhoewel, Albus is er bijna zeker van dat hij het maar speelt. James houdt veel van zijn grootmoeder maar hij wil gewoon stoer dan.
Na James is Albus aan de beurt. 'Hallo oma, gaat alles goed?' vraagt hij.
'Natuurlijk jongen. Het kan niet beter nu ik al mijn schatjes terug ga zien. 'Ow Lily, wat ben je weer gegroeid', zegt oma Wemel en ze stormt op Lily af. Lily lacht en omhelst haar oma.
Na haar kleinkinderen te hebben geknuffeld draait oma zich om naar haar enige dochter en haar beroemde schoonzoon en geeft ook hen een knuffel. 'Het is lang geleden maar jullie zien er goed uit', zegt ze.
'Het spijt me mam. We wilden al eerder op bezoek komen maar we hadden het zo druk de laatste tijd', verontschuldigt Ginny zich.
'Hoe meer kinderen er naar Zweinstein gaan, hoe drukker de ouders het krijgen. Wat een omgekeerde wereld is dit', zegt oma en ze grijnst.
'Ow Harry jongen, je ziet er stralend uit vandaag!' 'Niet zo stralend als jij Molly', glimlacht Harry.
'Jij charmeur', bloost oma en ze geeft Albus' vader een speels schouderklopje.
'Is Hermelien er al?' vraagt Ginny. 'Natuurlijk! Ze helpt me in de keuken. Het is zoals ieder jaar! Percy en Hermelien komen te vroeg, jij en Billy komen op tijd en de rest komt te laat.', zegt Oma.
'Ik zie oom Billy nergens hoor', zegt Lily.
'Geloof me schatje, hij is hier binnen een minuut of 3. Ginny, wil je mij en Hermelien helpen in de keuken?'
'Tuurlijk moeder. Kinderen, ga gedag zeggen tegen de rest', zegt Albus moeder en niet veel later verdwijnt ze in de keuken met oma.
Albus stapt met zijn familie de woonkamer in. Daar zit oom Ron die in gesprek is met oom Percy. Oom Percy praat uitbundig over zijn werk en oom Ron doet erg veel moeite om geïnteresseerd te kijken. Naast oom Percy zit tante Audrey, zijn vrouw. Audrey is een kleine vrouw met kastanjebruin haar dat ze bijna altijd heeft opgestoken en ze heeft ook een vierkant brilletje dat op haar kleine, scherpe neus staat. Albus is niet echt dol op haar. Ze is niet gemeen maar ze is altijd zo koel en ze heeft een strenge uitstraling. Toch kijkt ze nu bewonderend naar haar echtgenoot terwijl hij zijn hele carrière zit te vertellen, in geuren en kleuren. Oom Percy en tante Audrey hebben twee dochters, Molly en Lucy. Molly, de oudste dochter die vernoemd is naar oma Wemel, zit in haar vijfde jaar in Zweinstein en net als Albus zit ze in Griffoendor. Molly heeft de vuurrode haren van de Wemels geërfd en ze is nogal klein voor haar leeftijd. Ze is best aardig en ook zeer slim maar Albus heeft al vaak gehoord van zijn moeder dat Molly te lage punten haalt volgens haar tante Audrey. Ze krijgt er vaak van langs en daarom studeert ze ook heel erg hard en is ze nogal terug getrokken. Nu, op Kerstmis, hoeft ze zich niks aan te trekken van haar moeder en praat ze vrijuit met Rose die naast haar in een zetel zit.Aan de andere kant van Molly zit Lucy, die een boek zit te lezen. Zij heeft de kastanjebruine haren van haar moeder geërfd, eigenlijk lijkt ze als twee druppels water op haar moeder maar dan zonder bril. Lucy zit ook al op Zweisntein en tot James' grote vreugde zit ze in het derde jaar en niet in het tweede. Lucy is een nicht die zowel Albus als James niet mogen. Ze is wat je noemt een strever. Ze is altijd bezig met haar studies, nog meer dan Rose, en probeert daar dan ook altijd de beste in te zijn. Ze pronkt de hele tijd met haar perfecte punten en is overduidelijk het lievelingetje van haar ouders. De jongste generatie Wemels kunnen haar niet uitstaan. Het verwonderd Albus niet dat Lucy in Ravenklauw zit. Hij is er blij om want nu hoeft hij haar gepronk over haar punten niet te horen.
Albus gaat naast Rose zitten. 'Vrolijk kerstfeest', zegt hij met een grote glimlach.
'Hey Albus, vrolijk kerstfeest', zegt Rose als ze haar omdraait naar hem.
'Vrolijk kerstfeest', glimlacht Molly. 'Ik en Rose waren net bezig over de zwerkbal wedstrijd van laatst.'
'Die van Ravenklauw tegen Griffoendor?' vraagt Albus en Molly knikt.
'Ik was zo goed in die wedstrijd. Heb je gezien hoe ik die punten heb gescoord. Ik was fantastisch, of niet soms?' zegt James die zich met een zwierige plof naast Albus neerploft.
'Je was inderdaad super. Maar ik dacht dat jij zoeker wou worden James, geen jager', zegt Molly.
'Is zo maar Hopper is dus weer gekozen als zoeker dus ging ik maar voor jager. Dat geeft me meer ervaring zodat ik volgend jaar zeker zoeker wordt', legt James uit.
'Pas maar op, Albus wil ook zoeker worden, toch Albus?' vraagt Rose.
'Ik ga het proberen', zegt Albus.
'Ach, zolang het maar een Potter wordt als zoeker volgend jaar. Dan is die beker zeker weten een eitje voor Griffoendor. Hopper is goed maar hij mist snelheid en elegantie. Hij is wat te zwaar geworden denk ik', zegt Molly.
'Volgens mij is hij eerder te groot dan te zwaar', zegt Albus.
'Maar juist omdat hij zo groot is, is hij zo zwaar', zegt Rose.
Molly wil haar mond opendoen maar ze horen de deur opengaan en even later staat er een ander Wemel gezin in de woonkamer. Oom Billy komt met een brede glimlach de woonkamer binnen, gevolgd door zijn drie kinderen. Alleen al door binnen te komen maken zijn kinderen een grote entree. Alle drie hebben zij namelijk het Glamorgana bloed van hun moeder geërfd. Hun schoonheid is bijna niet te overtreffen en ze vallen echt op naast hun vader, wiens zicht verminkt is door een weerwolvenklauw.Met Louis had Albus al een uitgebreid gesprek gehad het afgelopen trimesters maar Louis' zussen, Victoire en Dominique, zijn te populair om zelfs nog maar bij in de buurt te komen. Victoire is de oudste van de drie. Ze is geboren op de herdenkingsdag van de slag om Zweinstein en daarom noemt ze Victoire, wat overwinning betekent in het Frans. Victoire zit in haar laatste en dus zevende jaar op Zweinstein. Met haar lange, golvende blonde haren en hemelsblauwe ogen lijkt ze sprekend op haar moeder. Ze heeft een elegante en lieve uitstraling, net als een prinses. Geen wonder dat Teddy zo verliefd op haar is.Het jongere zusje van Victoire is ook beeldschoon maar lijkt helemaal niet op haar oudere zus. Zij heeft het typische rode Wemelhaar dat lang en golvend over haar schouder hangt. Haar blauwe ogen stralen passie en energie uit. In tegenstelling tot de Koninklijke uitstraling van haar zus lijkt Dominique meer iets te hebben van een ridder, nobel, rechtvaardig maar ook enorm energiek en klaar voor de strijd. Dominque zit in haar vijfde jaar, net als Molly en zit ook net als haar in Griffoendor. Altijd is ze omringd door tonnen vriendinnen, vrienden en aanbidders wie ze elke avond, in de leerlingenkamer lijkt te entertainen met haar energieke uitstraling.
Dominque komt meteen naar ons gehuppeld en gaat achter Molly staan. 'Vrolijk kerstfeest. Hoe is het met mijn superschattige nichtjes en neefjes?' vraagt ze met een brede glimlach.
'Alles gaat goed, en met jou?' vraagt Molly terug.
'Kan niet beter. Op dat irritante huiswerk na dan. Heb jij het huiswerk van toverdranken al af Molly?' vraagt Dominique en ze kijkt Molly aan met haar puppyoogjes.
'Ik heb het af, wil je dat ik het eens opstuur?' stelt Molly voor.
'Je zou mijn reddende engel zijn Molly. Je bent de superste van alle superschatjes!' zegt Dominique blij. Zoals gewoonlijk heeft Dominique maar een paar zinnen nodig om te krijgen wat ze wil.
'Je laat je weer doen Molly. Je bent veel te soft', zegt Lucy die heel even haar ogen van haar boek afwend.
'Och, hou je mond en ga terug lezen kleintje', snauwt Dominique naar haar nichtje.
'Dominique! 'roept Victoire.
'Kom op, je dacht het ook', zegt Dominique. Lucy kijkt heel even boos naar Dominique en gaat dan weer verder lezen.
'Hey Dominique, we waren net bezig over onze laatste wedstrijd', zegt James.
'Die tegen Ravenklauw? Ow, wij waren zo goed in die wedstrijd! We hebben die raafjes ingemaakt!' zegt Dominique, ook een jager van het Griffoendor team, trots.
'Het eerste punt dat jij maakte was zo fantastisch Dominque', zegt Molly.
'Ik weet het, met die draai dat ik erbij maakte. Een sterk en elegant punt al zeg ik het zelf. Maar ik geef toe, zonder die schijnbeweging van James had ik die slurk nooit te pakken gekregen', zegt Dominique.
'Ja James, jij was ook super. Je hebt wel vijf keer gescoord!' zegt Victoire.
'Ik weet het, ik was gewoon geweldig!' zegt James vol van zichzelf.
'Och laat me niet lachen', zegt Lucy die haar boek weer neerlegt. 'Het spel van Griffoendor was grof en slordig. Als onze zoeker niet van zijn bezem was geslagen door een beuker had Ravenklauw zeker gewonnen. Ons spel was veel vlotter en doordachter.'
'Pardon?' roept Dominique boos. Victoire kijkt haar waarschuwend aan. Dominque is zeer trots op Griffoendor en vooral over het zwerkbalteam. Ze kan er geen slecht woord over horen. Dominique haalt diep adem en zwijgt want ze weet dat er ruzie van gaat komen.
'Lucy, het was 180- 20 voor Griffoendor nog voor Hopper de snaai had gevangen. Zelf als jullie zoeker hem had gevangen, dan was het 180-170 en won Griffoendor alsnog', zegt Molly.
'Er gaat een ruzie komen', fluistert Rose tegen Albus en hij knikt. Het verbaast hem niet want Dominique en Lucy maken wel vaker ruzie.
'Het was puur geluk dat jullie wonnen. Het zou me zelfs niet verwonderen als Griffoendor vals speelde', zegt Lucy.
En dat was de druppel.
'OK, nu is het genoeg. Hou je mond kleine ambetante betweter!' roept Dominique en ze wil naar Lucy springen maar Victoire en Louis houden haar tegen.
'Dominique, wat ben je aan het doen?!' roept oom Billy.
'Madame de betweter beweert dat Griffoendor vals heeft gespeeld bij de laatste zwerkbal wedstrijd. Griffoendor speelt nooit vals! Dat weet jij toch ook pa', verdedigt Dominique zich.
'In mijn tijd heeft Griffoendor nooit vals gespeeld. Of ik heb er niet van geweten. Heb jij het team ooit laten valsspelen Harry?' vraagt oom Billy aan Albus' vader.
'Over mijn lijk! Er is veel gebeurd tijdens mijn zwerkbalmatchen maar we hebben nooit vals gespeeld. Hoefde ook niet, we hadden een team dat alleen uit de besten bestond. We hoefden niet eens vals te spelen', antwoord Harry's vader.
'Zie, Griffoendor speelt nooit vals. Zelfs oom Harry zegt het en hij is de beste zoeker in Griffoendors geschiedenis!' zegt Dominique trots.
'Gisteren is niet vandaag', zegt Lucy.
'Lucy, je kunt zo iets toch niet beweren zonder bewijzen', zegt oom Percy.
Lucy zucht. 'Dat is waar, ik heb geen enkel bewijs. Het zijn alleen vermoedens.'
'Je kunt geen bewijzen hebben betwetertje want wij spelen nooit vals', grijnst Dominique. 'Dominique! Gedraag je!' roept oom Billy kwaad. 'Het is Kerstmis en je bent ook nog eens bij je grootouders thuis. Nog één zo een uitspatting en ik stuur je naar huis!'
Dominique zucht. 'Het is al goed, ik hou me in.'
Albus blik glijdt even naar tante Audrey die vol afschuw naar Dominique kijkt. Dominique heeft namelijk haar lievelingetje beledigd. Dominique lijkt het niet te merken en gaat naar Lily en Hugo om met hen te praten, ze is namelijk dol op hen.
'Onze familie is erg verschillend hè?' vraagt Rose aan Albus.
'Ja, maar dat maakt het juist een leuke familie', zegt Albus.
BOEM! Opeens doet een luide knal iedereen opschrikken. Snel draaien ze zich om en zien ze hoe de woonkamer wordt gevuld met een soort vuurwerk. 'Vrolijk kersfeest Wemels!' roept oom George door de knallen heen.
'Fred, moet je altijd zo een entree maken?' vraagt oom Percy.
'Lieve nerd-broer van me. Geloof me, Je zou het pas raar vinden als ik niet zo'n entree maak'; grijnst oom George.
'Wat een kabaal! Is George hier soms?' roept oma Wemel vanuit de keuken. Ze komt de keuken uit en met een brede glimlach knuffelt ze George en zijn vrouw Angelina. Met een nog bredere glimlach en een grotere knuffel, verwelkomt ze hun twee kinderen: Fred en Roxanne. Fred is de oudste van de twee en hij is genoemd naar de overleden tweelingbroer van oom George, die ook nog eens het oude vriendje was van tante Angelina. Door de donkere huidskleur van zijn moeder is Freds huidskleur ook donkerder dan die van zijn nichtjes en neefjes. Voor de rest is Fred een jongere versie van zijn vader, waardoor hij ook op oom Fred lijkt. Ook zijn karakter is sprekend dat van zijn vader, met zijn grappen en grollen. Fred is één jaar ouder dan James maar dat houdt hen niet tegen om samen grappen uit te halen, zowel op school als thuis. Fred is zoals de meeste familieleden een Griffoendor. In welke afdeling Roxanne thuis hoort weten ze nog niet want Roxanne mag pas volgend jaar naar Zweinstein. Roxanne is een zeer energiek meisje maar ze is toch veel kalmer dan haar broer. Ze is dol op zijn grappen maar ze doet nooit mee. Ze is wel vol vrolijkheid en dat beurt altijd iedereen op.
Fred loopt meteen naar James toe. 'Dat vuurwerk is super toch! Veel geluid en licht maar het brengt geen schade', zegt hij.
'Schade kan leuk zijn', grinnikt James.
'Ik wil mijn familie geen pijn doen hoor', zegt Fred. Dan kijkt hij naar Rose en Albus en wrijft door hun haar. 'Hoe is het met onze eerste jaartjes? Ik zie jullie amper.'
'Met ons gaat het prima Fred', zegt Rose.
'Zo horen we het graag!' grijnst Fred.
'Waar is oom Charlie, hij liep toch vlak achter ons?' vraagt Roxanne die bij Lily, Hugo en Dominique is gaan zitten.
'Is oom Charlie er ook al?' vraagt Albus en Roxanne knikt.
'Hij kwam net achter ons op het terrein', legt ze uit.
'Hij is waarschijnlijk in de keuken bij oma', zegt Fred. 'Weet je, hij ziet er uit als een mummie!'
'Een mummie? Hoe bedoel je?' vraagt Lily.
'Zijn beide handen zitten in het verband. Het verbaast me dat hij zijn toverstok kan vasthouden', zegt Fred.
'Hij heeft een ongeluk gehad tijdens zijn werk', zegt Roxanne.
'Tja, wie met draken werkt verband zijn handen wel eens', zegt Dominique er op. Albus heeft draken altijd fascinerend gevonden en luistert graag naar de verhalen van oom Charlie. Toch wil hij later niks met draken doen. Zijn vader heeft hem ooit verteld dat hij eens tegen een draak moest vechten, en even later eentje heeft gebruikt om te ontsnappen. Volgens zijn vader was het best spannend maar hij wil het niet nog eens doen.
Lily zucht en grijpt naar haar buik.
'Wat is er Lily?' vraagt Albus aan zijn zusje.
'Ik heb nu echt wel reuze honger', antwoord ze.
'Wel, dan kom ik net op tijd', zegt plots een stem achter Albus. Geschrokken draait hij zich om en ziet hij tante Victoire staan met een schaal hapjes. Achter haar staat oom Charlie die inderdaad beide handen in het verband heeft.
'Dag iedereen, vrolijk kerstfeest', zegt hij.
'Vrolijk kerstfeest', zeggen de meeste terug. Lily zei echter niks want ze had het te druk met zich tussen Albus en James te wurmen zodat ze aan de schaal met hapjes kon. Genietend stopt ze een garnaal toastje in haar mond. Albus wacht ook niet langer, pakt een toastje en bedankt zijn tante.