Albus Potter : de reünie

Hoofdstuk 2/1

Hey allemaal. Ik weet dat er veel tijd tussen zit tussen het eerste hoofdstuk en het tweede. Dit komt omdat ik op vakantie was en ik daar geen internet had. Ik heb op de een of andere manier wel kunnen verder werken maar dit is echt ingewikkeld en doodsaai. Zoals je ziet is dit hoofstuk weer heeeeel lang en is daarom in twee delen verdeelt, zo kan ik sneller posten! Zo, hopelijk kunnen jullie verder genieten van mijn snode plannen, veel plezier!!!

Maud houdt even een gevecht met Witje die weigert om in haar vervoersmandje te kruipen. Na heel wat geworstel en de kattensnoepjes van Liana zit Witje in het mandje en zet Maud ze naast Fried. Bepaalde mensen komen de dieren op halen die dan later in hun nieuwe afdeling gaan komen. Albus' zenuwen worden groter en groter. Ze komen nu dichter bij het moment dat hij eindelijk te weten zal komen in welke afdeling hij hoort. Rose, Maud, Liana en Albus stappen samen de trein uit. Een luide stem roept over het perron van het Zweinstein station: 'ALLE EERSTEJAARS, NAAR MIJ KOMEN ALSTUBLIEFT!'  

Ze kijken in de richting van de stem. Maud staat wat verbaasd te kijken maar het verwonderd Albus niet dat Liana en Rose niet schrikken. Ze zullen wel al gehoord hebben van de jachtopziener en leraar zorg voor fabeldieren Rubeus Hagrid. Hagrid is een enorme, goed gezette man. Hij is wel twee, nee drie keer zo groot als de eerstejaars die voor hem staan. Zijn haar en baard, zijn lange, grijze en precies ongekamde haren. Met schoppen van handen wenkt hij de zenuwachtige eerstejaars naar zich toe.  

'W...wie is dat?' vraagt Maud wat angstig.  

'Rubeus Hagrid, hij is de terreinknecht en leraar zorg voor fabeldieren op Zweinstein,' legt Rose uit.  

'Maar waarom is die zo groot?' vraagt Maud, nog steeds met een wat bibberend stemmetje. 'Heeft hij een magie-ongeluk gehad?'  

'Ow hij is een half-reus,' zegt Liana. Albus heeft dus gelijk dat Liana hem kent. 'Maar magie kan hij niet meer gebruiken. Hij is in zijn tweede jaar geschorst maar ik weet niet meer voor wat,' zegt Liana er nog bij.  

Albus en Rose weten natuurlijk wel wat er gebeurd is in Hagrids tweede jaar, maar ze kunnen hun moeilijk zeggen dat hij een reuze baby spin in een kist gevangen hield en dat de school dacht dat het een monster was die mensen kon verstenen en een iemand heeft vermoord. En dat het Voldermort was die Hagrid in de val had gelokt om zijn eigen vel te redden want het echt monster was een Basiliek, een reuze slang die alleen luisterde naar hem. Het zou Maud en Liana waarschijnlijk nog meer angst doen krijgen. En ze waren waarschijnlijk al bang voor de sorteerceremonie.  

Ze lopen allemaal naar Hagrid en gaan vlak voor hem staan. Maud houdt Liana's arm stevig vast.  

'Leuk u eindelijk te mogen ontmoeten,' lacht Rose naar de halfreus. Hagrid kijkt in hun richting. Hij slaat zijn hand voor zijn mond en het lijkt alsof de tranen in zijn ogen staan.  

'Mijn god, Albus Potter en Rose Wemel. Och wat gaat de tijd. Het lijkt nog maar gisteren dat jullie ouders hier voor me stonden.' Hagrid pakt een handdoek uit een zak van zijn gigantische jas, draait zich om, om te proberen te verbergen dat hij zijn tranen moet drogen, en draait zich terug naar hun om.  

'God, jullie zijn zo groot geworden. Ik ben jullie nog komen bezoeken toen jullie nog maar prutskes waren. Kijk jou nou Albus, sprekend je vader maar dan zonder bril. En jij Rose, de slimme blik van ons Hermelien maar het rode haar van een Wemel,' zegt Hagrid vol trots. Rose lacht, en Albus ook maar in feite is hij best beschaamd.  

'Wat een sobstory zeg,' zegt een jongen achter hun. Albus draait zich om en herkent de jongen meteen. Dat vlasblonde haar en gemene, sluwe blik, Scorpio Malfidus.  

'Ach,' zucht Hagrid. 'Weer een Malfidus. Ik wou dat ik goeie herinneringen had aan jou familie.'  

Scorpio is duidelijk op zijn teentjes getrapt. 'Mijn familie is de sterkste tovenaarsfamilie die er is. Beter dan de meeste bloedverraders hier,' zegt Scorpio boos.