මතක පුස්තකාලේ

විසිහයවෙනි පිටුව

ඒලෙවල් වලින් පස්සේ ගිහාන්, දිල්ම, සුලෝචන , පවන්, ඉනේෂ්ලට ලොකුවට හම්බෙන්න අවස්ථාවක් හම්බුනේ නෑ .... ඒත් ඉනේෂ් පුරුද්දකට වගේ හැම සති අන්තෙකම ස්කෝලෙට ආවා ක්‍රිකට් ප්‍රැක්ටිස් වෙන්න......

මේ වෙනකොට ඉනේෂ් එයාගේ ගෙදර හිටියේ තනියම.. මොකද එයාගෙ අම්මයි තාත්තයි එයාව ලංකාවේ දාලා බිස්නස් වැඩ වගේකට රට ගිහින් හිටපු නිසා..... ඉනේෂ්ට කොහොමත් අම්මයි තාත්තයි එක්ක හොඳ සම්බන්දයක් තිබ්බේ නෑ.... එයාලටත් ගොඩක් ඉනේෂ්ව මග ඇරුනා බිස්නස් වැඩ නිසා.... ඉනේෂ්ට සල්ලි වලින් අඩුපාඩුවක් නොකරත් ඉනේෂ් පුරුදු වෙලා හිටියේ එයා ආස දේවල් එයා සල්ලි හොයාගෙන ගන්න.....

ඉනේෂ් හැම සති අන්තෙම ක්‍රිකට් ප්‍රැක්ටිස් එනවා කියලා පවන් දැනගෙන හිටියා...... මේ වෙලේ පවන් හිටියේ එයා වැටෙන්න පුලුවන් අන්තම තත්වෙට වැටිලා...... මොකද පවන්ගේ අම්මා වගේම තාත්තත් නැති වෙලා තිබුනා.... පවන් ඒලෙවල් ලියද්දි එයාගේ අම්මා හිටියේ හොඳටම අසනීපෙන්...... ඒත් අම්මා නැති වෙලා දවස් දෙකකින් විතර තාත්තත් නැති වෙන්නේ අම්මා ගැන දුකින් ඇතිවුන heart attack එකකින්....

මේ දේවල් යාලුවෝ කවුරුත් නොදන්නේ ඉනේෂ් වෙනස් උනාට පස්සේ පවන් යාලුවොන්ගෙන් ඈත් වෙලා තනියම ඉන්න පුරුදු උන නිසා...... ඉනේෂ්ගේ උනත් වැඩිපුර යාලුවෝ ඇසුරක් තිබුනේ නෑ ...... ඉතිම් පවන්ට උන දේ කවුරුත් දැනන් හිටියේ නෑ.......

පවන් ආර්ථික මට්ටමෙන් පිරිහෙද්දී එයයි අක්කයි වෙන ගෙදරකට යන්න හිතන්නේ... කොහොම හරි ජීවිතේ ගැට ගහ ගන්න ......... ඉතිම් පවන්ට ඕනි උනා අන්තිම වතාවට ඉනේෂ්ව හම්බෙන්න...... පවන් කවදාවත් ඉනේෂ්ට ආදරෙයි කියලා නෑ ...... පවන්ට ඕනි උනා ඒක කියන්න ..... පවන් හිටියේ දරාගන්න බැරි තරම් දුක් ගොඩක් උහුලගෙන..... පවන්ට ඉනේෂ්ව ඕනි කරා..... එයාට එයාගේ යාලුවව ඕනි කරා..... පැය ගානක් මුකුත් නොකියා ඒ උරහිසට ඔලුව තියන් අඬන්න ඕනි කරා..... ඔයා තනි උන්නෑ ඔයාට මං ඉන්නවා කියලා අහන්න ඕනි උනා...... ඉතිම් පවන් ගියා ඉනේෂ්ව හොයාගෙන....

" පවන් මගේ අත අතාරිනවා..... මොකක්ද ඔයාට වෙලා තියෙන්නේ ??"

ඉනේෂ් කෑ ගැහුවේ කිසිම සද්දයක් නැතුව තමන්ව ග්‍රවුන්ඩ් එකේ ඉඳලා නුග ගහ ගාවටම ඇදගෙන ආපු පවන්ව දැකලා......