[Μ Μ]

βουτιές στον ουρανό

Θα θελα τοσο πολυ να καταφερω να σου γραψω κατι ευχαριστο
Κατι που να μην σου αφηνει μια πικρια στα χειλη
Κατι απόλυτο
Χωρις ρωγμές
Ομως αυτα που γράφω πάντα  μπάζουν από πραγματικότητα
Ισως γιατι δεν εχω γραψει ποτε χωρις εκεινον τον κόμπο στο στέρνο
Μονο οταν αποφασισα να γραψω για εκεινον τον Ιουλιο
Μας ταιριαζε τοσο πολυ το καλοκαιρι
Σε λιγες μερες ειχα κερδισει την αιωνιοτητα
Ολα ελιωναν αρμονικα το ενα μεσα στο αλλο
Θυμασαι;
Θυμασαι εκεινα τα δευτερολεπτα που η σαρκα μας δεν ηταν πλεον συνορο που μας χωρίζει;
Υπαρχουν στιγμες που μου θυμιζεις την θαλασσα οταν εχει άπνοια και βραδιάζει
Υπαρχουν στιγμες που μου θυμιζεις εκεινη την τελευταια βουτιά στην θαλασσα στα μεσα Αυγούστου
Που η θαλασσα γινεται ενα με τον οριζοντα
Και νιωθω σαν να κολυμπαω στον ουρανό
Με ψευδαισθήσεις θα κερδίσουμε την αθανασία.
Υπάρχουν άλλες που μου θυμίζεις τρικυμία
Που καταπινω βίαια νερο και νιωθω οτι πλησιαζω προς τον θανατο
Το χειροτερο ειναι οτι εκεινη την στιγμη
Παλευω για την φθαρτη μου υποσταση
Και ταυτόχρονα παλευω εσενα.
Ισως να μην το καταλαβεις
Ισως να μην το καταλαβες ποτε
Αλλα κατι μεσα μου ουρλιαζει οτι εσυ μου τοποθέτησες αυτες τις λεξεις στο μυαλό
Οτι ειχες καταλάβει τις ημιτελείς μου φρασεις πριν καν τις σκεφτω
Για πρωτη φορα ελπιζω να μην υπαρχουν ψευδαισθήσεις απο τις οποιες θα κερδισουμε την αιωνιότητα.