Bu hikaye; hani şu kitaplarda olan özendiğimiz, "keşke karşıma böyle biri çıksa da aşık olsam" dediğimiz o karşılıklı aşk hikayelerinden değil. Bu hikaye tam olarak tek bir tarafın karşı tarafı, uğruna her türlü fedakarlık yapmayı ve ona sahip olmak...
İnsanların üç tane yüzü olduğunu söylerlermiş. Birinci kendine, ailene ve arkadaşlarına gösterdiğin yüz, ikinci dünyaya gösterdiğin, üçüncüsü ise kimseye göstermediğin yüzdür. Bu yüz kim olduğunuzun en gerçek yansımasıymış. Kimse kimseyi gerçekten tanımazdı aslında. Yıllarca tanıdığın kişi bile bazı konularda sana yabancı gelir. Bu yüzden bir anda yabancılaşırsın çevrendekilere. Ben hiçbir zaman gerçek kişiliğimi gösteremedim. Hep yarattığım kişiliği canlandırıyor, onu oynuyordum. Her yüzüm ayrı bir maske takıyordu ve bunu sadece ben biliyordum, en azından şimdilik...
Camdan gözüme yansıyan parlak güneş uyanmama sebep oldu.
Yanımdaki yastığın altından telefonu çıkarttım ve ekranı açıp saate baktım. Dersin başlamasına tam on beş dakika kalmıştı.
Hızlıca ayaklanıp giyeceklerimi çıkardım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnfo;
Üzerimi giyindikten sonra uykusuzluğumu gizlemek için göz altlarıma kapatıcı uyguladım. Ardından kirpiklerimin üzerinden rimel geçtim, son olarak da pembe bir gloss sürüp çantamı elime aldım ve odamdan çıktım.
Merdivenlerden aşağı inerken burnuma yemek kokuları gelmeye başlamıştı.
Adımlarımı hızlandırıp aceleyle yemek odasına indiğimde annem ve babamın masada oturduğunu gördüm.
Masaya yaklaşıp oturmak için bir sandalye çekerken annem lafa girdi.
"Kahvaltı için geç kaldın, bugünü kahve ile geçiştirirsin artık."
