Kırmızı Kurdale Lavin (Gerçek ailem)

4.bölüm

Selam, nasıl gidiyor umarım iyidir hadi bölüme geçelim şekerlerim 🎀🫧

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Şuan hayatımın, yalan olup olmadığını öğreneceğim odadaydım.

Ablamla biraz konuşup ağladıktan sonra yine o odaya gelmiştik ve yine aynı şekilde oturuyorduk tek fark , kadın ve Barlas beyin yanında ki tahminimce 13 14 yaşlarında ki ergen bebeydi.

Umarım kardeşim yoktur yada abi ,abla.

Doktor içeri girdi elinde ki bir kağıtla "evet Barlas bey bu kağıtta yazanlar sizin ve ailenizin hayatını değiştirecek ama şunu söylemek istiyorum en hayırlısı neyse o olsun "dedi .

Çakma Acun ılıcalı konuşuyor kanka senin dominikte olman lazım .

Elinde ki zarfı yırtarak açtı ve ilk önce kendisi göz gezdirdi sonra da başını kaldırıp bir bana ve bir de diğer aileye baktı .
Gökçe abla döndüm o da sıkıca elimi tutup gözlerini kapatıp açtı bu 'bana güven ve asla korkma' demekti.

Gözlerimi kapatıp açtıp, doktora döndüm "Lavin Akça,%99,9 Barlas Gümüşçü nün kızıdır" dedi .

Öylece kalakaldım, nefesim daralıyor, soğuk terler döküyordum.

Ne yani ben onların kızı mıyım?
Bütün yaşadığım şeyler yalan mı?
O anılar ?
O kabuslar ?

Ablamın bana seslenmesi ile kendime geldim "Lavin , iyi misin ? Dalıp gittin bir an "ben hiç iyi değildim....

Gözlerim hafifçe dolmuştu ama bozuntuya vermeden "olabildiği kadar iyi olacağım"dedim . Kadın "biliyorum bu olay senin için de zor ama bir yere oturup konuşalım,kızım... sana herşeyi anlatacağım "dedi , başımı önüme eğdim ne yapmam gerektiğini bilmiyordum, aklım karman çorman olmuştu, ablama baktım o da beni izliyordu.

Vereceğim karar hayatımı kökünden değiştirecekti...

Kadına baktım "tamam konuşalım "dedim net sesimle , kadın sevinçle Barlas bey e sarıldı.

O , ergen ise hala gözdevirmekle yetiniyordu .

Hııığğhhh bende sana bayılıyorum, abi bunları içeri almayın demedim mi?
Lan şekoo!!

Havuç kime kızıyorsun?

Böyle şeroları içeri alan şeko puştuna da havuç ne ya? Doğru şey bulsana

İçsesi boşverip , ayağa kalktım ablamla aynı anda. Barlas bey "o zaman bir kafeye gidelim , orada konuşalım " dedi başımı salladım.

Ve hastaneden çıkıp tekrar arabalara geçip , onların arabasını takip ederek yola koyulduk. Gözlerimi kapatıp başımı koltuğa yasladım gözlerimden yaşlar dökülüyordu , ben hep sessiz ağlardım sessizce içimde yaşar bitirirdim.

"Evet , bizim minik kurdale üzülmüş biraz onu mutlu edelim "dedi gözlerimi açtım , ablam radyodan yine o şarkıyı açtı.

"Karanlıktan gelecekler "
Diye söze başladı bende , ona eşlik etmeye başladım.
""Önünde dikilecekler""
""Sarı ,sarı dişleri olacak , sivri pençeleri olacak""
""Yaralayack sanacaksın ama hep sen kazanacaksın""
""Üstlerine gitmeyi öğreticem, düşünce kalkmayı öğreticem ""
""Ben sana koşmayı öğreticem, içinden gülmeyi öğreticem ""
""Yalanlar söylicekler, sözlerinden dönecekler ""
""Buzdan kalpleri olacak , acı sözleri olacak ""
""Ama hep sen kazanacaksın ,üstlerine gitmeyi öğreticem ""
""Düşünce kalkmayı öğreticem, bazen de susmayıp bağırmayı öğreticem "
""Utanmadan hüngür hüngür ağlamayı""
Deyip radyoyu kapattım , gelmiştik.
Arabadan inip kafeye geçtik hep beraber ve bir masaya oturup sipariş verdik .
Ben sadece su almıştım , su en iyisidir .