SUSAN YARA

TANITIM

Keyifli okumalar!

______________________________________________

2010-Bitlis

Küçük kız salladığı ayaklarına bakıyordu. Kocaman bir binanın içindeydi. Annesi bir kadınla konuşuyordu. Babasını 3 aydır görmediği için kendini kötü hissediyordu. En son annesiyle kavga etmişlerdi.

Tamay'ın babası sevgisini göstermeyen babalardandı.

Annesi kızının yanına gelip, saçlarını düzeltti. Annesinin saçlarıyla oynamasını seviyordu. Karşıdan bir tane adam yanlarına gelmişti. Bu adamı babasının yanında görmüştü. Adam annesinin elini sıkmıştı.

Küçük kız kendini tutamayıp konuşmaya başladı. "Anne, babam nerede?" Annesinin gözleri dolmuştu. Kızına çok üzülüyordu. O kadar masumdu ki. Ona babasından ayrılacağını nasıl söyleyecekti?

Genç kadın kızını öpüp konuşmaya başladı "Tamay'ım, bir tanem... Artık baban yok." Küçük kız annesine dönüp , dolu kahverengi gözleriyle konuşmaya başladı. "Babam melek mi oldu?" Genç kadın gülmeye başladı. Kocasından ne melek ne de şeytan olurdu.

"Hayır, bazı ebeveynler anlaşamadıkları için ayrılırlar. Bizde şuanda bunun için buradayız." Bunları söylerken için acıyordu. Küçük kız bir şey demedi. Annesiyle babası zaten sürekli kavga ederdi.

Genç kadın kızının elinden tutup mahkeme salonuna doğru ilerledi. Küçük kız minik adımlarla annesini takip ediyordu. Herkes gelmişti, ama babası yoktu. Babası doğru düzgün onun yanında bile olamamıştı. Doğduğundan beri tek arkadaşı annesiydi.

Küçük kız salladığı ayağına bakıp ofluyordu. Canı çok sıkılmıştı. Ali amcası olsaydı onu hemen güldürürdü. Ali amcası ne zaman, 'Seni oğluma alıcam.' dese babası sinirlenirdi. Ali amcasının oğlunu çok merak ediyordu. Babasından çok onu görmüştü.

Annesi babasına hep kızardı, kızıyla ilgilenmiyor diye. Ne zaman küçük kız hakkında tartışsalar kavganın ertesi günü, babası karargaha Tamay'ı da götürüyordu. Orada bir sürü üniformalı adamlar oluyordu. Onları seyretmeyi çok seviyordu. Babasın onları seyretmesine kızıp onu eve getiriyordu.

Annesi ayağa kalkmasını işaret edince aniden ayağa kalktı. Karşısında ki adam elinde ki tokmağı sertçe vurunca irkildi. "Gereği düşünüldü, küçük kız annesiyle kalıcak!" Annesi ona gülümseyince o da gülümsedi.

Genç kadın kızına doğru eğilip konuşmaya başladı. "Artık burada yaşamayacağız. Şehir dışına gidicez." Küçük kız hevesle konuşmaya başladı.

"Nereye gidicez?"

Annesi kızınının merakını seviyordu.

"Mersin'e. Orada yaşayacağız artık."

" Babam da gelecek mi?"

Genç kadın ağlamamak için kendini zor tutuyordu.

"Tamay, seni üzmek istemiyorum ama baban artık yanımızda olmayacak."

Küçük kız sinirle ağlamaya başladı.

"Bana yalan söyledin!"

Genç kadın göz yaşlarını tutamadı.

"Yalan söylemedim. Baban seni çok seviyor. Sadece... Sevgisini gösteremiyor."

Küçük kız sustu. Babasına olan yarası iyice derinleşmişti. Babasına olan yarasına karşı her zaman susardı.

______________________________________________

Umarım beğenmişsinizdir. Uzun zamandır üzerinde çalıştığım bir kurgu. Bu kurgu üzerinde tam 3 yıldır çalışıyordum. Bir gün ablamdan gaza gelip yazmaya başladım. Okunmalarım da iyiydi. Sonra bir gün ani bir sinirle yanlışlıkla hesaptan çıktım bir daha da giremedim:(
10 ay sonra tekrar yazmaya başladım. Yanlış yerler varsa kusura bakmayın:)