Unicode
" ရေဝန်းရံသျှင်......"
ခွန်မင်းကောင်တာမှာပိုက်ဆံရှင်းပြီးကားပါကင်ဆီသို့အလာငယ်ငယ့်ကိုမတွေ့တာကြောင့်ဟိုဒီလိုက်ရှာကြည့်မိတုန်းတွေ့လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်ပူထူကာအော်လိုက်မိခြင်း။ ခပ်စူးစူးအော်သံကအတော်လေးကျယ်သွားသလားတော့မသိ ၊ ငယ်ငယ့်ကိုရွယ်ထားသည့်လက်သည်းရှည်တွေနှင့်လက်တစ်ဖက်ကရပ်တန့်ကာဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ရုတ်သိမ်းသွားသည်။ ခြေလှမ်းတို့ကိုခပ်မြန်မြန်လှမ်းကာငယ်ငယ့်ရှေ့တွင်ဝင်ရပ်လိုက်ရင်းတုန်ယင်နေဟန်ရသည့်လက်သွယ်သွယ်လေးတစ်ဖက်ကိုပါခပ်မြန်မြန်ဆုပ်ကိုင်ထားပေးလိုက်တော့မတည်ငြိမ်တဲ့မောင့်မျက်ဝန်းတွေကခွန်မင်းဆီစူးစူးစိုက်စိုက်။
တော်သေးတာပေါ့...ငယ်ငယ်ကမျက်လုံးမှိတ်ထားတာမို့မမြင်လိုက်သေးလို့......။
" မင်းဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ......"
" မောင်...မောင်က......"
ဂနာမငြိမ်သောမျက်လုံးတစ်စုံ။ ထစ်ငေါ့နေတဲ့စကားသံတို့ကရှေ့ဆက်ဖို့ကိုကြောက်ရွံ့နေသလိုမျိုးတုန်ရီကာတိုးဝင်နေသည်။ အားငယ်မှုနှင့်စိုးရိမ်ပူပန်မှု ၊ ဝမ်းနည်းမှုတို့ပါကပ်ပါနေသည့်မျက်ဝန်းထဲကဆိုလိုရင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်ခွန်မင်းသက်ပြင်းချကာဆက်ပြောမည့်စကားတွေကိုမျိုချပစ်လိုက်ရတဲ့အဖြစ်။
" အင်း...အကြောင်းအထွေအထူးမရှိရင်ပြန်တော့ နောက်လည်းငါ့နောက်ဘယ်တော့မှလိုက်မလာနဲ့......"
ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောလိုက်ပြီးငယ်ငယ့်လက်ကိုဆွဲကာလှည့်ထွက်ဖို့ပြင်မိတော့ခွန်မင်းရဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုဖမ်းဆွဲထားလာပြန်တဲ့မောင်။ ဒီတစ်ခါမှာတော့ခုနကလိုချွန်ထက်သည့်လက်သည်းရှည်တွေမရှိတော့ဘဲအရင်ကအတိုင်းရှည်သွယ်သွယ်လက်ချောင်းရှည်များသာရှိတော့သည်။
ကြည့်ရတာမောင်စိတ်လျှော့လိုက်ပုံပဲ......။
" မောင်နဲ့...မောင်နဲ့အတူတူပြန်ရအောင်......"
တောင်းဆိုသလိုပြောလာသည့်အသံကတကယ့်ကိုပဲတိုးဖွဖွမို့ခွန်မင်းပါမနည်းနားထောင်ယူလိုက်ရသည်။ ငေးကြည့်နေလောက်မည့်မောင့်မျက်ဝန်းတွေကိုပြန်လှည့်မကြည့်တော့ဘဲအားပြင်းပြင်းဖြင့်သာလက်ကိုအကြမ်းပတမ်းဖြုတ်ချပစ်ရင်း
YOU ARE READING
No sunlight zone
Short Storyနေရောင်ခြည်တွေကိုချစ်တတ်တဲ့ကောင်လေးနဲ့ နေရောင်ခြည်ကိုပုန်းရှောင်နေရတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့သာမန်အချစ်ဖြစ်ပြီးသာမန်မဆန်ခဲ့တဲ့ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်......
