𝙈𝘼𝙉𝙅𝙄𝘼 ┃ kunigiri

彡 dódeka

[ CHIGIRI POV ]

fazla düşünüyor, düşündükçe kalbimin atışı hızlanıyordu. aklımın her bir tarafına savrulmuş düşünceler, affallamış hareketlere yol açıyor ve her dakika daha çok nefesimin daralmasına sebep oluyordu.

ilişkimizin başlaması üzerinden 1 hafta geçmiş, bu süreç hayal edemeyeceğim kadar yoğun geçmişti. meşgul olmak anlamında değil, o kadar fazla duygunun arasında kalmıştım ki; sırıtarak gezdiğim bir dakika yoktu.

yine sırıttığımı fark ettiğimde hiori'nin numarasını tuşluyordum. biraz onunla konuşup dertleşmeye gerçekten ihtiyacım vardı sanırım. telefonu kulağıma koyup bekledim, üç kere çaldıktan sonra kulağımdan geri indirip kapadım telefonu.

en fazla üç kere... diye düşünürken derince oflayıp içimden otuz saniye saymaya başlarken salonumdaki koltuklardan birine oturup dizlerimi kendime çektim. telefonu tekrar kulağıma götürmeme gerek kalmadan ekranda hiori'nin adını gördüm. gülümseyip telefonu açtım. "chi?"

neşeli sesi kulağımı doldururken kıkırdadım. "naber, hiori?" birkaç saniye duraksamadan sonra hiori'den tekrar ses geldi. "iyiyim, ne olsun. senden naber?"

"iyiyim bende." dedim tişörtümü ucuyla oynarken. "müsaitsen konuşalım biraz?" dedim. arkadan birkaç hışırtı gelirken yatağına yatmak için hareketlendiğini tahmin ettim. "konuşalım tabii, anlat bakalım."

havadan sudan bahsederken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım bile. terapilere ve psikologlara binlerce para yatırmak yerine kendinize gerçekten sadık ve sizi dinleyen bir arkadaş bulun, hyoma tavsiyesi.

en son hiori'nin karasu ile olan ilişkisini konuşuyorduk. ilişki mi denir bilemem ama hiori bayağı bıkkın bir şekilde bana uzun süre dert yanmıştı. daha sonra konu nereden çıktı, nereden dolaştı döndü bilmiyorum ama en son hiori'in kıkırdağın sesini duyduğumda irkildim. "rensuke ile nasıl gidiyor?" diye sorduğunda yanaklarımı şişirdim.

"şey.. biz sevgili olduk."

hiori duraksadı. bir süre telefonun karşısından ses gelmedi.

"ney?"

"sevgili olduk diyorum. ben. rensuke. fışfış. lovers falan. kapiş?"

ortamı yumuşatmaya çalışıp aptalca davranırken hiorinim Karşıdan gelen tiz çığlığı kulağımda yankılandı. "ne ara oldunuz siz, benim niye haberim yok, nasıl oldunuz, seni rahatsız etti mi, neden bana söylemedin?"

tüm sorular yüzüme tokat gibi çarparken hafifçe sırıttım. "nefes almayı becerirsen anlatacağım, hiori."

hiori biraz sakinleştikten sonra olanı biteni anlatmaya başladım. rensukenin benim evime geldiğini daha sonra olanları ve benim ona itirafımı anlattım detaylı bir şekilde. olabildiğince detaylı bir şekilde.