12. bölüm

30 11 1
                                    

kitapçıya geldiğimizde çocuk gibi olmuştum çok mutluydum etrafta küçük bir çocuk gibi geziyordum kitaplar bana huzur veriyordu, rafların arasında yukarıda olan bir kitaba uzanmaya çalışırken biri yukardaki kitabı aldı kulağıma karanın fısıltı sesini duydum 

''al bakalım peri kızım''

arkamı döndüğümde kara ile burun burunaydık kitabı elinden aldım kızardığımı hissediyordum 

''teşekkür ederim''

hafifçe burnumu sıktı gülerek kitaplara bakmaya başladı,kitaplara bakarak 

''hangi tür kitapları okumayı seversin?''

''genelde babam izin verdikce okumaya çalışırım ama ben her türlü kitap okumayı severim''

karaya baktığımda göz göze geldik yüzüme gelen saç telini yavaşca kulagımın arkasına sıkıştırdı hafifce yutkunuyorum biraz fazla yakındık fısıltı şeklinde konuştu

''seni seviyorum peri kızı ve buradaki istedigin her kitabı alacagım''

şaşırmıştım içimde ki çocuk kahkahalar ile gülüyordu ve çok mutluydu 

''teşekkür ederim''sesizce konuştum ''kara ağam''

gülerek çekildim kitaplara bakmaya devam ederken yanda ki iki kızın konuşmasını dinledim

''biliyor musun anlı şanlı kandemirlerin ortanca ağası kara ağa bir çulsuz kızla evleniyormuş''

''kim şu Yücel Ailesinin kızı ile mi onun babası kızı valla satmıştır o çirkin kızı nasıl beğendiyse''

dediklerini duymuştum ben çirkin bir kız mıyıdım tamam güzel olduğumu idda etmiyordum ama bende çirkin bir kız değildim yani umarım çirkin bir kız değilimdir,arkamı döndüğümde kara elinde kitaplar ile yanıma geliyordu.

''sen kitap okumayı seviyorum diyince hoşuna gidebilecek kitapları topladım birazda kendi sevdiklerimden aldım eklemek istediğin kitap varsa ekleyelim''

Çok şaşırmıştım böyle bir şey beklemiyordum bu kadar fazla kitaba şaşırmıştım 

''bunlar biraz fazla değil mi ağam ?''

kara kollarındaki kitaplara bakarak konuştu 

''bence az ne bileyim sen seviyorum diyince aldım bu kadar daha da alacaktım ama kollarım doldu hadi gel bunları alalım''

beraber karanın elinde ki kitapları alıp kitapçıdan çıktık hava kararmıştı arabaya bindim nedense hiç bir şey konuşmadan bir yere gidiyorduk merakıma yenik düşüp konuştum

''nereye gidiyoruz eve gideceğimizi düşünmüştüm ''

kara hafifçe kıkırdadı,gülüşü sesi kendisi bile çok güzeldi

''peri kızı şu an eve gitmiyoruz çünkü eve gidip yorulmanı istemedim o yüzden dışarıda yemek yemeğe karar verdim''

dediği şeye çok şaşırmıştım ben yorulmayayım diye beni yemeğe gotürüyordu ne kadar tatlıydı ilk defa dogru bir karar verdiğimi fark etmiştim

''teşekkür ederim kara'' 

gülümsedi araba sürmeye başladı arkama yaslanmıştım düşüncelere dalacağım sırada bir araba önümüzü kesti çığlık atacağım sırada silah sesleri gelmeye başladı ön cam kırılmıştı eğildim cok korkuyordum gözlerimden yaşlar akıyordu kara hızlı şekilde birini aradı ve belinden silahı cıkardı sessizce konuştu

''buradan yıldız'ı ara Mehmetnuri Caddesinde sıkıştırıldık destek lazım de sakın korkma peri kızı hiç bir şey olmayaçak burada kal''

yanağımda ki yaşı sildi ve elinde ki silahla arabadan indi silah sesleri devam ediyordu korkuyordum ilk defa bu kadar fazla korkuyordum karaya bir şey olmasını istemiyordum onu seviyordum onun olamadan ölemezdi ve ona zarar gelemezdi onu kendimden fazla seviyordum hızla yıldızı aradım ve ağlayarak destek istedim der demez hızla telefon kapandı silah sesleri hala devam ediyordu bir anda benim taraftaki kapı açıldı ve geri çekildim biri beni geri geri surukluyordu çırpınıyordum ama kurtulamazdım silah sesleri arasında karayı gördüm ismimi bağırdı va bana doğru gelirken omzundan vurulduğunu gördüm çığlık attım o sırada siyah bir araba geldi içinden yıldızı görebildim ve o sırada gözlerim kapandı.

demiştim ya yol beni nereye götürür bilinmez bende bir yolda gidiyordum nereye gideceğimi bilmeden ve bu yolda yanımda olan kara elimi tutuyordu yanlız değildim ilk kez yanlız değildim nereye gidersem gideyim yanlız olurdum ama bu sefer yanlız değildim ve bu beni mutlu ediyordu şimdi ise arkamda koskoçaman bir eş ve arkasından gelecek olan bir aile bırakıyordum karanın vurulması aklımdan çıkmıyordu nereye gittiğimi bilmesemde korkmuyordum çünkü ne olursa olsun kara gelir ve beni kurtarırdı o zalim babamın elinden kurtarmışsa buradan da kurtarırdı işte bu yüzden emindim beni kurtaracağına karayı her zaman seveceğim ne olursa olsun ne değişirse değişsin.

AişanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin