Yetimhanede büyümenin en kötü yanı ailenizden birinin gelip sizi bir gün alacak umudunu hiç kaybetmemektir. tıpkı Alev gibi, ben ise ailemin asla geri gelmeyeceğini biliyordum. Acaba hangisi daha kötüydü?
Ailem kaza yaptığında 2 yaşındaymışım. Ailen hakkında hiç bir şey hatırlamamak kendileriyle birlikte göreceğin kabusları da beraberinde götürüyor. Alev her kabus gördüğünde bunu daha iyi anlıyordum, yetimhanedeyken kendinize aile arayışına girersiniz, birisiyle beraber büyümek sanki kardeşinizmiş hissi veriyor benim için bu hissi veren kişi Alev.
15 yaşına kadar ailem hakkında nasıl öldükleri dışında hiçbir şey bilmiyordum tâ ki takım elbiseli bir adam "gözlerin annene çekmiş" diyene kadar. Teoman Bozgun. yetimhanemiz de dahil olmak üzere birçok yerin sahibi Sarte Group şirketi kurucusu. Anne ve babamın arkadaşıymış ve babamla yetimhane de beraber büyümüşler.
babamın sarte şirketini kuranlardan biri olduğunu duyduğum zaman şok olmuştum ve o günden sonra tek hedefim babamın mirası olan sarte şirketinde çalışmak oldu.
bunun için sürekli çalıştım ve Teoman Bozgun'un yardımlarıyla en iyi okullarda okudum, artık o gün gelmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nemezya
General FictionKaybettiğiniz insanların hayaletlerini sokakta öylece yürürken yanınızda hissettiğiniz anlar olurdu, gökyüzünün anlaşılamaz bir şekilde güneş yanığı bozarak bir kaosa ev sahipliği yaptığı bu günlerde "yalnız" kelimesi bu durumu açıklayan en iyi keli...
