Yeşil, yemyeşil...
Tek hatırladığım buydu. Ağaçlar, dağlar, hatta akan derenin rengi ve bir çift göz. Yeşilin her tonu bu topraklardaydı. Ve yadımdan çıkmayan o bir çift gözde...
Ben Asiye Toprak.
Kendimle ilgili anlatabileceğim ne var bilmiyordum. Hatırlamıyordum. Bana söylenen tek şey buraya yeni atanmış olduğum, geziye katıldığım sırada tırmanış esnasında Şahinkaya'dan aşağı düştüğüm ve hafızamı kaybettiğimdi. Kimdim bilmiyorum. Adımı, yaşımı ve bir tek son kez gördüğüm o yeşil gözleri hatırlıyordum.
Benliğime dair başka hiçbir şey yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÂHİ | Karadeniz
RomanceTrabzon'a atanmıştı Asiye. İlk kez ayak bastığı bu memleketin kokusu ona yaşamı, dağı ise ölümü bahşetmişti. Asiye tırmandığı Şahinkaya'dan aşağı düştüğünde yeşile gömülmüştü umutları. Bilinci de ellerinden kayıp giderken gördüğü bir çift yeşil göz...
