ukiyo - aslaz

Bölüm 5/ Ağrıların sızı değil, ağrıların bandaj

Medya: Mavi - Gözlerindeki Ay

<<<<<<<<<<|||||>>>>>>>>>>

"Taş, kağıt, makas!" dedik hep bir ağızdan.

"Yaman elendi."

"Yapıyorum bu sporuu!"

"Aferin Yaman. Sevgiline kazandığın için baya mutlusun." dedi Rüya sitemkar bir sesle. Trip is loading. Taş, kağıt, makas oynayarak kapıyı kimin çalacağına karar vermeye çalışıyorduk. Geri kalan ben, Alaz ve Rüya'ydı. Alaz ve Rüya kapışacaktı önce.

"Ama güzelim şimdi..." Rüya elini kaldırıp susturdu Yaman'ı ve yarışa hazırlandı.

"Taş, kağıt, makas!"

"Rüya elendi." Çağla da sunucumuz olmuştu anlaşılan. Derin bir nefes aldım.

"Gel bakalım Asi Kız." Alaz deccal gülüşüyle karşıma geçtiğinde göz devirdim. Savaşa gider gibi olsak da işin eğlencesi biraz da buradaydı sanırım.

"Son kalanlar Asi ve Alaz. O zaman hazır olun! Taş, kağıt, makas!" taş yapmıştım. Kağıt yapmıştı. KAĞIT YAPMIŞTI.

"Ya hayır ya!" kahkahası kulaklarımı doldurdu.

"Number one yine Alaz Soysalan!" göz devirdim.

"Senin evinin kapısını niye ben çalıyorum ya?"

"Annem seni döver Asi. Ev ayrımı yapmana kızıyor zaten sakın deme önünde, yersin terliği." Çağla'ya da göz devirdim. İkizi gibi gıcıktı o da şu an.

Kapıya doğru gittik. En öne geçip elimi yumruk yaptım ve vurmak için kaldırdım. Gözlerimi kapadım ve kendimi kapı açıldığı an başlayacak olan azara hazırladım. Derken kapı ben çalmadan çalındı. Gözlerimi hızla açtım. Alaz bir adım yanımda bana sırıtarak bakıyordu. Bir şey söyleyemeden açılan kapıyla irkildiğimde havada kalan elimi indirip Nesli teyzeye baktım.

"Geçin bakalım. Yaramazlar sizi." gülümseyip içeri girdim hemen. Montumu askıya asıp benim giydiğim ev ayakkabılarını geçirdim ayaklarıma. Uzun çizmelerden sonra ayaklarım huzura kavuşmuş, rahata ermişti.

Sırayla içeri girdiğimizde azar koltuğumuza yöneldim fakat doluydu. Rüzgar, Alev ve arkadaşlarıyla. Aniden durduğumda arkamdaki Alaz frenleyememiş bana çarpmıştı. Öne doğru yalpalarken belimden karnıma doğru uzanan eliyle beni çekmiş tabiri caizse kendine yapıştırmıştı.

"Asi. N'apıyorsun?" o da anın şokundaydı fakat mesele o değildi.

"Koltuğa bak Alaz." kafasını kaldırıp sağ omzum tarafından ileri uzattı.

"Anne! Bunların ne işi var burda ya?!" hızla yan tarafıma geçerken dengemi kaybetmemi sağlamıştı. Sol eli kolumu tutarken gözleri hâlâ Nesli teyzedeydi.

"Susun bakayım! Kavgayı beraber ediyorsunuz da burda durmaya gelince mi öf, püf?!"

Hassiktir. Kavgayı cidden biliyorlardı da ne kadarını? Şimdi de asıl mesele oydu. Tabii bir de nereden öğrenmişlerdi kavgayı bu vardı.

"Geçin siz de bu tarafa! Hadi!" oftu, poftu, üftü!

"Yalnız Nesli teyze bi' kısma dikkat çekmek istiyorum. Onlarla beraber kavga ettik, onlara karşı değil."

"Aferin mi diyelim Rüyacığım? Ha kızım?" sen de mi Brütüs Şebo?

"Ya çocuklar, siz daha yeni ceza almadınız mı?" Güven abi merdivenlerden gülerek geldiğinde bizi görüp duraksadı.