Sweet, Programmer

89

Aurelie's POV

Really? Nagseselos siya kay Nix? Beshie ko yun e!

"ANG BILIS MO NAMAN MAGLAKAD!" reklamo ko agad nang mas binilisan pa niya ang paglakad.

Napasapo nalang ako sa noo, "Come on, Marshall. What's up to you? Akala ko ba mag lulunch together ta'yo ngayon? Anyare?" muli ko pang sabi baka sakaling sumagot siya.

"Wag mo akong sundan" tipid na tugon nito.

Mas matigas pa 'to sa babae kapag nagagalit..

I giggled, "Okay, fine. I'm sorry...okay? I'm sorry for making you mad at Nix. Seriously, he's fcking gay... Marshall. We're just besties!" suyo ko pa.

"May besties bang naghahawak ng kamay?"

Natawa ako, "Yess of course! Besties nga di'ba? At bakit mo 'yun ni big deal? Do you already have feelings for me?" naguguluhang tanong ko.

He stopped walking, "I....I d-dont k-now. Hindi ko alam kung nagugustuhan na ba kita or tanging kaibigan lang ang turi ko sa'yo....pero bakit ako makaramdam ng selos? Bakit ako nagagalit?!Nung nakita ko kayong magkakahawak ng kamay?" nagulat ako sa kanyang sinabi.

"You liked me, Marshall. I just want to—" he cut my words and immediately grabbed my hands.

"Hey! Saan mo ako dadalhin, Marshall?! " tanong ko nang napagtantong hindi na sa canteen ang pupuntahan naming dalawa.

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy pa rin sa paglalakad habang hinawakan ng maagi ang aking kamay na para bang ayaw na mawalay ako sa kanya. My eyes wided after I realized we actually going in the basement room—ito lang ang lugar na walang gaano masyadong tao kaya sa tingin ko dito kaming dalawa mag uusap.

I looked around, " What are we doing here? Pwede mo na ba akong makausap ngayon ng matino? Kung bakit ka nanagagalit sa'kin?" pabulong na tanong ko ngunit hindi siya umimik.

"Hey! Tinatanong kita! Kaya kailangan mon—"

"Pwede ba kitang halikan?" diretsong tanong niya sa'kin ngayon kaya dito na ako naguluhan.

I scanned his face, "Wait! Hindi kita maintindihan.....naguguluhan na ako sa'yo, Marshall. Hindi ka naman ganito dati ah? May problema ka ba? o gusto mo ng may kausap?" Kinakabahan na paliwanag ko sa kanya.

Ilang minuto siyang hindi nakapagsalita. Nanatili lang siyang nakatingin sa aking mga mata, alam ko na hinihintay niya ang sagot ko kung papayag ba akong halikan niya ako ngayon. Hindi na kami pumasok sa loob ng basement room at nanatili nalang sa mismong pintuan nito. He pinched me against the wall that's why I can't easily to escape.

"I will take it as a 'Yes'" muli niyang tugon.

Dahan-dahan niyang hinawi ang buhok kong nakaharang sa aking mukha at mas inilapit pa ang kanyang sarili mula sa akin. I don't know what to say about it so that's why I remain silent and looked at him seriously. Nang magtapat na ang aming mga labi ay dito na mas lumakas ang tibok ng puso ko, hindi ko na nagawang pumikit dahil sa pagkagulat. At hinayaan ko nalang siya.

I smiled, "Do you actually express your feelings for me right now? Akala ko ba...wala kang naramdaman para sa'kin?" tanong ko agad kay Marshall ng unti-unti na siyang humiwalay sa'kin.

Tumango siya bilang sagot, "I promise myself before that I wouldn't like you, Aurelie. I have no plans to have an relationship because I prioritize studying... but I immediately changed my mind when Dexter retweeted your Twitter post" paliwanag niya na hindi parin niwala ang tingin ni Marshall sa'kin.

"I also regret when you avoided me....I should be happy at that time but I'm not...I'm still looking for you....I'm waiting for your chats even though I know I'm hurting you..." he started crying so I quickly hugged him tightly and pinched his cheeks.

I giggled, "Shhh.... stop crying. I understand you, okay? And masaya ako na gusto mo rin pala ako, sa'yo lang ako, Marshall. Please stop crying" bulong ko sa kanyang tenga kaya mas hinigpitan niya pa ang pagkayap sa'kin.

"Thankyou. Hindi ko na alam ag gagawin ko kapag mawala ka sa'kin, Aurelie" he sobbed.

I hold his cheeks, " Look at me. Since sinabi mo kanina na kapag nagagalit ka ay gumagamit ka ng tagalog words... that means galit ka pa rin? Tell me, mag so-sorry ako ngayon..." I responded.

Umiling-iling siya, "I'm okay right now. I really sorry for that unromantic confession. I don't know about those things since it was my first time..." Mahinahon niyang paliwanag sa'kin kaya
muli kong kinurot ang kanyang maputing pisngi.

Iba rin magalit ang lalaking 'to.. nagiging Pinoy.

"Ang cute mo naman magalit..."

His cheeks immediately red, "I-I'm not.... huwag mo akong tingnan ng ganyan, Aurelie" may pahbabantang sabi ni Marshall kaya natawa ako.

"Really? Bakit ka nagsasalita ng tagalog kung hindi ka na nagagalit?" I raised my eyebrows.

"B-Because...I want to tease you" after that he kissed me again gently, at ang kanyang dalawang kamay ni Marshall ay nasa beywang ko.

Hindi na ako nagsalita at hinalikan nalang siya ng pabalik.Hindi ko masabi ang naramdaman ko ngayon, hindi ako makapaniwala na pareho rin pala kaming naramdaman ni Marshall. Ito na siguro ang pinakamasayang araw sa buong buhay ko—kung saan muli ko naman maranasan ang pag-ibig na muli ko nang naranasan noon.

Marshall was the one who took my first kiss. Siya ang first boyfriend ko, dahil yung nakarelasyon ko noon ay hindi naman gaano seryoso... should I say... we're just flings. Nakilala ko lang ang gagong lalaki 'yon sa social media kaya hindi ko na considered na siya ang first boyfriend ko dahil kahit isang pagkakataon ay hindi niya ako nililigawan. And know, I already find the true love.

He smiled at me, "Do you still remember the love letters you used to give me?" pagpapaalala niya.

Kaagad akong tumango, " Yahh...bakit? Nagsisisi ka rin ba na itinapon mo yon sa trash bin?" balik na tanong ko upang siya naman ang natawa.

"Nahh...Who told you I threw that away?I keep it in my secret box and and I also read what was written in your letter. Nice hand written, baby" sabi ni Marshall na para bang nang aasar.

Oh shot! Ang jeje ng nakasulat non huhu >•<