İHANET SERİSİ :MASKELER

🤎~1. Bölüm

Ben Eflin Akgün.

Hayır sil baştan ben Eflin.
Bu geçirdiğim güzel günlerde bir terslik olduğuna eminim.Çünki bu hep böyle olurdu, ne zaman mutlu olmaya başlasam,bir şekilde bir şeylerin ters gitmesi için sebepler doğardı.Bunu daha şimdiden göğüsümün altında yerinden sökülürmüşcesine acıyan kalbimden ve dışarıda esen rüzgardan anlamam mümkündü.

İçimi yiyip-bitiren bir şey vardı.Bir Polyanna olmadığım için her an anksiyetem tetiklene biliyordu.Belki de bir çoğunuz için kusursuz hayatım vardır.İyi bir aile,dost ortamı,okuduğum özel lise ve ya beni sevdiğine inandığım bir çocuk?

Gerçektende bu muydu hayat?

Beni korkutanın ne olduğunu bile bilmediğim bir korkum,gecenin bir yarısı tetiklenen anksiyetem ve bunu geçirmek için çözdüğüm matematik sorularım ile çok mutluyum.

Hayatım gerçektende kusursuz...

Küçük erkek kardeşimin ölümünden sonra ilaçlar kullanıp evde ruh gibi gezen bir annem ve iş bahanesi ile eve gelmek istemeyen babamla mutluyum.

Kalbim bu sefer deli gibi atmaya başladı.

Psikoloğumun önerdiği şekilde içimden saymaya başladım.

Bir...iki...üç...

Geçmiyordu ve ben ilaç kullanmak istemiyordum.

Bu baba annemi hatırlıyordu.

Ellerim artık titremeye başlamışdı.Çalışma masamın üzerindeki ilaç kutusundan iki tanesini alıp ağzıma attım.

Bardakta olan suyu sonuna kadar içtim.Bardak elimin arasında kayıp yeri boyladı.Biraz sonra nefes alış-verişlerim düzeldi.

Şimdi kendimi daha iyi hissediyordum.

Ayağa kalkıb yatağıma doğru gittim.Pikeyi açıb uzandım ve gözlerimi kapattım.Kendimi uykunun sıcak kollarına bıraktım.

. . . . . . . .😴 . . . . . . .

Kulaklarıma dolan alarmın sesiyle istemesemde gözlerimi açmak zorunda kaldım.
Başımı ellerimin arasına alıp ovalamaya başladım.Başım çatlıyordu.Yataktan kalkıp lavaboya girdim.Rutin işlerimi halletdikten sonra okul formamı giyindim.Çantamın içine kitapları yerleştirdiğimde hazırdım.Odamdan çıkıp mutfağa doğru ilerledim,kapıya vardığımda içeriden yardımcımız Hatice teyzenin ve kızı Süsenin konuşlamarına kulak misafiri oldum.

"Zavallı Eflin'im çocuk annesi evdeyken bile hasret çekiyor"dedi.

İstediğim bu değildi.İnsanların bana acıması istediğim en son şey bile değildi.

"Aman anne sende ne yokluğu?Ne hasreti?Gününü gün ediyor.Yediği önünde yemediği arkasında"dedi Süsen.

Nankör kız...

"Kızım deme öyle.Günahtır!"dedi annesi hafif yüksek sesi ile.

"Yalan mı anne?Hanımefendi gezsin-tozsun ben burada okul harçlığım için ona hizmet edeyim?"

Süsen benden üç yaş büyüktü.Üniversite harçlığı için iş arıyordu.Babamda onu bizim eve annesine yardım etmesi için işe almışdı.

"Sus Süsen!Alırım bak ayağımın altına seni"dedi Hatice teyze sert sesi ile.

Pamuk yürekli kalbimi yerim senin kadın!

Süsen bu sefer ahlakım hakkında ileri-geri konuşurken daha fazla dayanamayıp hızlı adımlarla mutfağa girdim.

"Günaydın Hatice teyze"dedim ona gülümseyerek.