" සාන්ත අන්තෝනි මුනිතුමාගේ පල්ලිය තමයි මේ නගරෙටම තියෙන එකම පල්ලිය ඒ වගේම ඒ පල්ලිය පිටිපස්සේ තියෙන්නේ පාලු ඉඩමක්...මට මතකයි ඒ ඉඩමේ අයිනට වෙන්න වගේ ළිදක් තිබ්බා..." ගනේශ් පොඩි මහත්තයා කිව්වම අනිත් අය ඒක ඔලුව වනමින් පිලිගත්තේ ඒ වගේ දෙයක් ඔවුනුත් වරක් දැක්ක නිසයි....
දැන් හොදටම හවස් වෙලා..අනික ඔය ඉඩම තියෙන්නේ ටිකක් දුර...මේ වෙලාවේ එහෙට යන එක එච්චර හොද අදහසක් නම් නෙමෙයි නේද'' අය්යා කියද්දි සර් කටකොනකින් හිනාවක් දාගත්තා
" මොකෝ ආකාශ් බයද?" සර් සමච්චලයෙන් වගේ ඇහුවම අය්යා රතු වෙලා බිම බලාගත්තා
" බය...බය නෑ පි...පිස්සුද මොකට බයවෙන්නද?" අය්යා කිව්වේ ගොත ගගහා ඒකට හිනාවුන සර් අය්යා ලගට ඇවිත් කරට අත දාගත්තා
" ආකාශ් ආකාශ් මම ඉන්නම් ඔයා මොකටද බයවෙන්නේ ම්ම්?" සර් ගැම්මෙන් කියද්දි අය්යා ලොකු හුස්මක් පිට කරා
" ඇත්තටම ඔයා ඉන්න එක තමයි මට තියෙන ලොකුම බය🙂" අය්යා අහිංසක විදිහට කිව්වම සර්ගේ කට වැහිලම ගියා🤐
" බුහ්හහ්හාඅහ්හ්හ්හා" මට මහ හඩින් හිනාවක් පැන්නම ගනේශ් පොඩි මහත්තයා ඔලුව දෙපැත්තට වැනුවේ කලකිරිලා වගේ....😅😅
එතකොටම මට යමක් මතක් වෙලා කලබලයෙන් වගේ සාක්කු අවුස්සන්න ගත්තා
" කෝ ඒක කෝ අයිශ්"
" මොකක්ද මල්ලි හොයන්නේ" අය්යා අහද්දි මම ඔලුව කැසුවා
" කොල කෑල්ලක්...ඒක නෑනේ" මම දුකින් වගේ කියද්දි ගනේශ් පොඩි මහත්තයා දත් කූරු හපාගෙන හිටියා..
" මොකෝ...ඒක නැති වෙලාද..පව් ඔයාට දුකයි වගේද? අනේ අතටම කෙල්ලෙක් හම්බෙන්න තිබ්බ චාන්ස් එක නේද...දැන් කොහොමද ඒ කෙල්ලට ඔයා කෝල් එකක් දෙන්නේ" ගනේශ් පොඩි මහත්තයා දුකින් මූණ හදාගෙන කියද්දි මම එයාට එරෙව්වා
" ඔයාද ඒක ගත්තේ ඇයි ඒ?"
" ඇයි සහී...ඒක නැති උනාම ඔයාට දුකද...ඔච්චරටම ඒ කෙල්ල වටිනවද දැක්කෙත් අදද කොහෙද හහ්...love at first sight අම්මෝ" ගනේශ් පොඩි මහත්තයා මගේ මූණට එබිලා කිව්වම මගේ මූණ අහේතුවකට රතු උනා..
