Labirent: Ölümcül kaçış (Minho ile)

1. Bölüm -Yeni bir başlangıç-

Hepinize selam ilk defa bir labirent kitabı yazacağım hatta ilk defa bir kitap yazacağım bu yüzden çok heyecanlıyım umarım güzel bir kitap olur. Eğer bir yanlışım olursa lütfen yorumlarda belirtin. Yukarıdaki şarkıyı genellikle kitap okurken dinliyorum sizinde sevebileceginizi düşündüm kitaba ayrı bir hava katıyor. İyi okumalar.💓

Karanlık bir yerde uyandım. İçerisi baya genişti. Yanımda bir-iki erzak ve malzeme gördüm fakat umursamadım. İçerisinde olduğum şey birden hareket etmeye başladı sanırım bir asansörün içerisindeyim. Yukarı mı çıkıyordum? Neler oluyordu? En önemlisi de burada ne işim vardı? Asansörün sarsılmasıyla yere düştüm ve başımı asansörün duvarına çarptım. Asansör birden durdu ve yukarıdaki kapılar açıldı. Asansörün içine yansıyan güneş ışığı girdi, başımın dönmesiyle birlikte bayıldım.

Uyandığımda yumuşacık bir yatağın üzerindeyim, başım çok feci ağrıyordu. Zar zor ayağa kalktım, yavaş adımlarla dışarı çıktım. Gökyüzü aydınlık, güneş ise tam tepedeydi. Etrafımdaki insanları izliyordum ve o an bir şey fark ettim. Neden hiç kız yoktu? Yada kız vardı ve ben mi görmüyordum? Bunları düşünürken yanıma biri geldi.

x: Merhaba çaylak.

Ben: Merhaba, çaylak mı?

x: Evet çaylak. Buraya yeni gelenlere çaylak diyoruz.

Ben: Adın ne?

x: Alby. Bir şey sorabilir miyim?

Ben: Tabii

Alby: Bana kendin hakkında bilgi verebilir misin?

Ben: B-ben bilmiyorum, hiç bir şey hatırlamıyorum. Neden hatırlamıyorum?

Alby: Merak etme buraya gelen her kişide olur bu.

Ben: Ben de bir şey sorabilir miyim?

Alby: Sor.

Ben: Sen yanıma gelmeden önce biraz göz gezdirdim ama hiç kız göremedim.

Alby: Bu güne kadar buraya sen dışında hiç kız gelmedi.

Ben: Neden?

Alby: Bilmiyorum. Hadi gel seni gezdiriyim.

Ben: Tamam

Alby: Şimdi sözümü kesmeden dinle beni.

Alby bunları söylerken yavaş yavaş yürüyüp etrafı geziyorduk.

Alby: Burada yeriz, burada uyuruz. Kendi yiyeceklerimizi yetiştiririz, kendi barınaklarımızı yaparız. İhtiyacımız olan her şey asansörden gelir, gerisi bize kalmıştır.

Ben: Asansör mü? Bunların hepsi asansörden mi geliyor?

Alby: Evet, ayda birkez taze malzemeler ve yeni çaylak gönderilir. Bu ay sen gönderildin, şanslısın.

Ben: Gönderildim mi? Kim gönderdi?

Alby: Bilmiyorum

Bunları konuşurken yanımıza tatlı, sarışın bir çocuk geldi.

x: Selam, nasılsın Alby?

Alby: İyi, çaylak bu Newt ben yokken lider o dur.

Ben: Memnun oldum.