Labirent: Ölümcül kaçış (Minho ile)

8. Bölüm -Tek başıma yapamam-

İyi okumalar.❤️
Bu arada bir önceki özel bölüme hiç yanıt gelmedi. Bu yüzden kendim devam ettireceğim.

Hatırlatma

Tina: M-Minho, ben iyi değilim.

Dedim ve bayıldım. Devamı karanlık...

***

Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Aynı ilk günkü gibiydi. Yumuşacık yatak, evin odunlarının içinden geçen hafif gün batımı ışığı, çimlerin o güzel kokusunu.

Yatakta doğruldum, içeri Jeff girdi.

Jeff: Selam Tina. Nasıl hissediyorsun?

Tina: Selam. İyiyim ama biraz başımın arka kısmı ağrıyor. Ayrıca basım dönüyor.

Jeff: Şey...

Tina: Neyy.

Jeff: Minho seni revire taşındıktan sonra-

Tina: Neeeeee!! Beni yere mi düşürdü?

Jeff: Tabi ki de hayır. Öyle bir şey demedim. Yatağa biraz sert bıraktı. Muhtemelen ondan ağrıyordur.

Kafamı hafif çevirerek, başka yere bakarak, sessizce konuştum.

Tina: Öküz işte, ne beklersin ki?

Jeff: Ne dedin? Anlamadım.

Tina: Şey Minho nerede dedim. Teşekkür edeceğim.

Jeff: Bilmiyorum, harita odasında olabilir. Ama sakın yanına gitmeye kalkışma.

Tina: Neden?

Jeff: Neden mi? Daha yeni uyandın ve hâlâ iyi değilsin. Ayrıca koşucular dışında harita odasına girmek yasak.

Tina: Nede-

Jeff: Off boş ver Tina. Hadi dinlenmene bak. Görüşürüz. Bu arada 1-2 saat sonra akşam yemeğini getiririm.

Tina: Tamam sağol. Görüşürüz.

Jeff çoktan revirden çıkmıştı. Teşekkür edeceğimi söyledim ama o hayvana teşekkür etmek yerine ölmeyi tercih ederim. İnsan gibi bırakabilirdi beni.

Aklıma birden yine şu olay geldi. Acaba başka birilerine söylersem bana inanırlarmıydı. Yada onları sadece ben mi görebiliyordum. Bugün gördüğüm rüyayı hatırlamaya başladım. Rüya, kedi ve kapı. Bunların bir bağlantısı olabilirmiydi?

Tina: Off Tina nasıl bir bağlantısı olabilir ki?

Ellerimi saçlarıma geçirip karıştırıyordum.

Tina: Bu rüya nereden çıktı şimdi?

Tina: Offff. Şimdi sana kim inanır ki Tina? Chuck bile inanmadı. Minho manyağını saymıyorum bile. Kesin deli olduğumu düşünüyorlar.