Labirent: Ölümcül kaçış (Minho ile)

10. Bölüm -Yeni bir sorun-

Hatırlatma

Tina: Gerçekten çok korkuyorum. Lütfen hızlı gel.

Duymadığını bildiğim halde böyle söylemek garip gelmişti.

Her ne kadar korksamda bunu yapmak zorundaydım. Başka şansım yoktu. Yere çömeldim ve toprağı kazmaya devam ettim.

***

Thomas elinde sarmaşık ve bir sürü yaprakla yanıma geldi. O gelene kadar bende hafif derin bir çukur kazabilmiştim.

Thomas: Tina hava kararıyor daha hızlı olmamız gerek.

Tina: Elimden geleni yapıyorum. Ayrıca bu çukur işimizi görür.

Yatay, çukur tarzı bir şeydi. Kazdığım yere uzandım.

Tina: İyi mi?

Thomas: Aferim. İyi iş çıkarmışsın. Üstümüzü sarmaşıklarla örtersek bizi bulamazlar.

Thomas da yanıma uzandı yavaş yavaş ikimizin de ayaklarını sarmaşıklarla örtmeye başladı.

Tina: Thomas

Beni duymuyormuş gibi yaptı. Anlamıştım.

Tina: Heyy. Thomas!

Göz ucuyla bana baktı.

Thomas: Ne oldu?

Tina: Peki ya kokumuz.

Thomas: Ne.

Tina: Izdırap Verenler diyorum. Ya kokumuzu alırlarsa. O zaman ne yapacağız.

Thomas: Toprak kokusu oldukça güçlü. Ayrıca o yapış yapış, sülük gibi bedenlerinde doğru düzgün koku alabileceklerini pek zannetmiyorum.

Thomas ikimizin de vücudunu örtmüştü bir tek kafamız açıkta kaldı. Izdırap Verenler gelene kadar açık tutmayı düşündük.

İkimizde yıldızları izliyorduk.

Aklıma Kayrandakiler geldi. Bizim yokluğumuzu anlayıp ne yapmışlardır acaba. Yada yokluğumuzun farkına varmışlarmıdır...

Gök yüzüne bakarken konuştum.

Tina: Sence yokluğumuzu fark etmişlermidir?

Thomas: Bir iki kişi dışında fark eden yoktur.

Tina: Bence sadece Tava, Newt, Chuck, Jeff ve M-

Thomas: Minho.

Tina: Evet. Minho.

Thomas kafasını bana çevirdi. Ardından bende ona baktım.

Thomas: Aranızda ne var?

Sorduğu soru karşısında afallamıştım.