Denge...

1. Bölüm☯️

Ufuk...

Karşımda tamamen siyah giyimli birisi duruyordu. Ve bana bir şeyler söylüyordu. Ne dediğini anlamıyordum. O konuşmayı bitirince bağırmaya başladım.

"N- Ne!? Sen ben misin? Böyle bir şey olamaz. Hayır istemiyorum bunu. İSTEMİYORUM!"

Bana küçümseyen bir bakış attı. Ardından bana bir kaç adım yaklaşıp boğazımı sıkmaya başladı.

"Ahh öyle bir isteyeceksin ki... sadece şu anda zamanı değil. Sıra sende Ufuk. Sıra sende..."

Yataktan sıçrayarak kalktım. O rüya da neydi öyle? Kimdi o kişi? Garip bir şekilde uyanmamdan beş dakika geçmesine rağmen nefes alış-verişlerim düzelmemişti.

Telefonumu elime aldım ve saate baktım saat daha 05.32'idi. Biraz instagramda dolaştım. Ardından Whatsapp'a girdim ve online olanlara baktım. Bizim grupta olan herkes online haldeydi. Gruba yazdım.

●"Selam. Mükemmel derecede havalı olan arkadaşınız uyandı. Gelip günaydın diyin hadi =3"

İlk gören kişi Okan oldu. Okan rüzgar üretme ve rüzgarı kontrol edebilme gücüne sahip.

●"Selam kankam. Şey... günaydın derken?"

Galiba yine kardeşine bakmaktan uyumamıştı. Okan ve kardeşi Akın'ın anneleri onlar daha 1-4 yaşlarındayken akciğer kanserinden ölmüştü. Babaları ise onlara sahip çıkmamış ve bu nedenle çocuklar yetimhanede büyüdüler. Zaten ben de Okan ile orada tanıştım. Şey ben mi? Benim ailem... beni 1 yaşındayken yetimhaneye bırakıp kaçmışlar. Ne adlarını, ne yüzlerini biliyorum. Ama bazen diyorum ki "keşke yüzlerini görseydim."
Aniden Okan'a görüldü attığını hatırlıyorum ve mesaj yazmaya başlıyorum.

●"Daha yeni kalktım kanka, o yüzden. Sen... daha uyumadın değil mi?"

●"Yok be aga uyku tutmadı yine.

Aniden yukarıdan "Ayça yazıyor..." bildirimi gözüme çarptı. Ayça ile ilkokuldan beri tanışıyoruz. Zoraki dostluk gibi bir şey bu. Yani hani içinizden "keşke onunla konuşmasaydım" dediğiniz ancak uzun süredir konuştuğunuz için arkadaşlığı bitiremediğiniz o kişi var ya? Hah işte benim için o kişi Ayça. Kendisini tam olarak özetlemek gerekirse kendisi korkak, pick me, yılışık ve aşırı kendini beğenmiş birisi. Gücü ise kalp bölgesi dışı ölümsüzlük. Yani kalbi dışında bir yere yara alırsa yara kendini üç saniye içinde iyileştiriyor ve acı hissetmiyor.

●"Günaydınnnn. Nabersinizz??

●"İyi, senden?"

Bu mesajı yazan kişinin adı Melis. Melis ile ortaokuldan tanışıyorum Gizem sayesinde. Şey Gizem kim mi? Onu da birazdan öğrenirsiniz. Her neyse, Melis'i tanımlamak için sadece dört kelimeye ihtiyacım var. "Sevecen, dost canlısı, iyi kalpli, saf," Bu kadar. Özelliği ise zamanı kontrol. Doğumundan kendi ölümüne kadar zamanı kontrol edebilir ve müdahale edebilir. Ama şöyle bir sorun var; Melis gücünü kullanacağı an durduracağı zaman diliminde nerede ise oraya ışıklanır ve sadece 200 metre kadar ilerleyebilir.

●"Sohbetinize doyum olmuyor arkadaşlar. Her neyse ben biraz kitap okuyacağım. Bay."

Mesajı gönderdim ve ardından tekrar saate baktım. Saat 06.13'idi. Saate baktıktan sonra bir yandan "Off siktir. Saat daha çok erken." Diye söylenerek yataktan kalktım. Okul için daha 3-4 saat var. Mustafa Kemal özellik üniversitesinde okuyordum. Altı arkadaş birlikte o okulu seçmiştik. Saat daha erken olduğu için ilk banyoya giderek güzel bir duş aldım. Üstümü giydikten sonra mutfağa ilerledim. Mutfağa daha ilk adımımı attığım an Sarp ile karşılaştım. Kendisi benim ev arkadaşım ve yakın arkadaşım. Sarp tam anlamıyla meraklı ve zeki bir kişi. Zaten üniversite sınavına beni o hazırladı. O olmasaydı herhalde şu anda tenha sokakların birinde yasaklı maddelerden satıyordum. Okula başladığımdan beri ise iki hedefim var. Yazarlık veya senaristrik. Her neyse ne diyordum ben? Hah Sarp. Kendisi ile aynı evde yaşıyoruz ve çok yakınız. Kendisini tanımlamak gerekirse "meraklı, sessiz ve zeki birisi." Ahh neredeyse unutuyordum, onun özelliği geleceği görmek. Doğumundan ölümüne kadar bulunduğu ortamlarda olan çoğu anıyı görebiliyor. Çoğu diyorum çünkü bazıları bulanık oluyor.