Stay with me

14.

Robbie pov:
Ik zucht en kijk snel op mijn telefoon, dinsdag, vanavond moet ik weer trainen na een lange schooldag. Ik draai me op mijn zij en staar naar de lege plek naast me. Matthy is gisteren naar huis gegaan, want ondanks dat ik pas weer twee dagen terug ben, zei hij dat hij wat tijd voor zichzelf nodig had en dat merkte ik ook aan hem. Hij zegt dat hij het wel red op dit moment, dus ik hoop dat hij zichzelf niet teveel afsluit van alles en iedereen. Dan gaat mijn kamerdeur open en ik zie mijn moeder in de deuropening staan. "Moet jij niet over tien minuten naar school?" vraagt ze. Ik zucht en knik. Daarna hoor ik haar voetstappen de trap af gaan. Ik stap uit bed en zoek snel mijn sportkleding bij elkaar. Aankomende vrijdag krijgen we pas te horen of we eventueel gescout zijn, maar toch heb ik stress. Ik heb inmiddels nog maar vijf minuten totdat ik weg moet, dus ik trek snel wat kleding aan, ren de trap af en pak een droge boterham. Ik moet toegeven, school is een stuk saaier geworden zonder mijn allerbeste vrienden, maar ik hou maar in mijn achterhoofd wat mijn doel ook alweer was. Ik stuur snel nog een appje naar Matt en dan haast ik me naar buiten.

Matthy pov:
Ik word wakker van het geluid van mijn telefoon, als ik de melding open, zie ik een appje van Rob staan. Even glimlach ik, hoe heb ik zoveel geluk met hem? Die glimlach verdwijnt vrijwel direct weer, omdat ik begin met nadenken. Waarom heb ik zoveel geluk met hem, maar heeft hij zo weinig geluk met mij? Ik bedoel, hij zou iedereen kunnen krijgen die hij wilt en toch is hij nog steeds bij mij. Of zou hij schuldig voelen als hij het uit zou maken? Mijn god, ik haat mijn gedachten, waarom kunnen ze nou niet voor één keertje positief denken? Ik beantwoord snel Rob zijn appje met dat alles goed gaat. Ging het maar goed. Ik ga rechtop zitten en kijk mijn kamer rond, overal liggen kleren, schoolboeken, verpakkingen van eten en ook het glas van een paar dagen geleden ligt nog in duizend stukjes op de grond. Ik heb gewoon simpelweg de energie niet meer om ook maar iets te doen. 

Ik besluit dat ik maar een beetje tv ga kijken, om wat afleiding te vinden. Ik slenter naar de woonkamer en laat mezelf op de bank vallen. Ik zet een serie aan, maar in plaats van de serie, is het de reclame die mijn aandacht trekt. Het verteld iets over professionele hulp bij mentale problemen. Mentale problemen? Kan je het zo noemen? Ik heb eigenlijk gewoon weinig energie en ik mis Jaïr, maar of je het nou echt mentale problemen kan noemen, dat betwijfel ik. Ik probeer me maar weer op mijn serie te focussen. 

Robbie pov:
Ik val bijna in slaap tijdens m'n les sportpsychologie. Ik ben liever echt aan het sporten dan dat ik in een klaslokaal zit te luisteren naar één of ander suf verhaal. Ik vis mijn telefoon uit mijn zak en zie dat ik een appje van Matthy terug heb, gelijk ontstaat er een brede glimlach op mijn gezicht. Snel werp ik mijn blik even op de docent en dan typ ik een berichtje terug naar de jongen die ik het liefst nu in mijn armen zou hebben. Toch best gek hoe je zo graag bij iemand wil zijn, ondanks dat je elkaar eigenlijk al iedere dag ziet. Ik had nooit echt gedacht dat je zo gek op iemand kon zijn, maar Matthy heeft het voor elkaar gekregen. "Wat denk jij Robbie?" hoor ik ineens. Ik kijk verward om me heen en hoor een paar mensen giechelen. "Sorry wat zei u?" vraag ik nog steeds half op mijn telefoon gefocust. De docent zucht en schudt zijn hoofd "volgende keer even de hele les opletten in plaats van met je telefoon spelen." zegt hij dan. Ik knik en stop mijn telefoon weer in mijn zak. 

*****

Thuis heb ik niet heel veel tijd om me klaar te maken voor voetbal. Ik prop snel mijn spullen in mijn voetbaltas en loop dan weer naar beneden voor het avondeten. Ik eet meestal alleen op dagen dat ik moet trainen, omdat ik dan een stuk eerder moet eten dan de rest. Ik open de chat met Matt en mijn vingers vliegen over het toetsenbord

U:
Zal ik je komen ophalen of blijf je liever thuis vanavond? <3
17:14

Matthy❤️:
Ik ben nogal moe, moest mijn achterstand van school een beetje wegwerken, sorry
17:18

U:
Geeft niks lieverd, rust gewoon maar lekker even uit en dan spreek ik je na training gewoon weer
17:20

Matthy❤️:
Succes vanavond! ❤️
17:21

U:
❤️❤️❤️❤️❤️
17:21

Ik klik glimlachend mijn telefoon uit en zoek naar mijn fietssleutels. Ik ben blij dat Matthy zijn studie weer een beetje probeert op te pakken, ondanks dat hij heel veel andere dingen aan zijn hoofd heeft op dit moment. Dan hoor ik het schelle geluid van een fietsbel, Koen zijn fietsbel om precies te zijn. Snel loop ik naar de garage, waar ik mijn fiets uit haal en nadat ik de deur op slot heb gedaan, loop ik richting Koen. "Yoo, hoe is het man?" hij geeft me een boks en we fietsen weg. "Ja wel goed, lange dag, saaie lessen en hoe was het bij jou?" Koen begint druk te vertellen over zijn dag. Over hoe hij een soort eigen onderneming moet starten en hij besloten heeft filmpjes te gaan maken om die het internet op te slingeren. In mijn ogen misschien niet het beste business idee, maar als hij er gelukkig van wordt, hou ik hem niet tegen. "Waar is Matt eigenlijk?" vraagt hij dan. "Die moet even uitrusten, maar hij komt volgende keer wel weer mee denk ik." antwoord ik. Eigenlijk hoop ik vooral dat hij er de volgende keer weer bij is. Het voelt toch wel gek als hij er niet is, want hij is er eigenlijk altijd bij geweest het afgelopen jaar. Zowel bij alle trainingen als bij alle wedstrijden. Ik glimlach en besef nu even extra hoeveel geluk ik heb met een jongen zoals Matthy.

------------------------------------------------------------------------------------------

Hoi lieve mensen, daar ben ik weer :) Ik heb het nogal druk met school want ineens heb ik grote projecten en belangrijke toetsen, dus ik ben vooral heel blij als het zomervakantie is, want dan kan ik gewoon iedere dag schrijven en uploaden. Verder heb ik geen idee hoe het gaat, want ik zit in standje 'overleven'. 

Hoe gaat het met jullie?

Zorg goed voor jezelf 💗

xx