Stay with me

15.

Matthy pov:
Ik voel de druppels steeds sneller op mijn hoofd vallen, dus ik buig wat over mijn stuur heen in de hoop dat ik iets minder nat wordt. De tegenwind die alle regendruppels extra hard in mijn gezicht blaast, helpt ook niet echt mee. Ik heb Rob niet verteld dat ik naar hem toe zou komen, maar ik weet dat hij wel thuis zou moeten zijn op dit moment. Het is nog een kleine vijf minuten fietsen, maar met de hoeveelheid dat het nu regent, is dat te lang om nog enigszins een beetje droog aan te komen. De reden dat ik nu vaker en liever bij Rob ben, is om te voorkomen dat hij bij mij thuis alle zooi ziet. En het is ook gewoon fijner om niet thuis te zijn.

Na een minuut of vijf kom ik zoals verwacht helemaal doorweekt aan bij Rob. Ik zet mijn fiets naast het huis en waggel met mijn rugzak richting de voordeur. Nadat ik heb aangebeld, duurt het niet lang voordat ik een schim in de gang zie lopen. De deur wordt opengedaan en Rob zijn moeder staat voor me. "Hey Matthy, kom binnen!" ik glimlach even om haar enthousiasme. "Hoi, is Rob al thuis?" vraag ik terwijl ik het huis binnenstap. Zijn moeder schudt zijn hoofd "nee hij zou er zo wel moeten zijn, heeft die jongen je nou gewoon door dit weer laten fietsen?" vraagt ze dan terwijl het water van mij op de mat druipt. Nu schud ik mijn hoofd "hij weet niet dat ik hier ben, ik zou eigenlijk morgen pas komen." antwoord ik, zijn moeder knikt begrijpend. "Kom, ik help je wel even." zegt ze, ze steekt haar handen uit als teken dat ik mijn rugzak af moet doen. Ik geef haar mijn tas "zitten er kleren in?" ik knik. Normaal zou ik het heel ongemakkelijk vinden als ik bij iemand thuis ben terwijl de persoon waar ik voor kom er niet is, maar bij Rob zijn familie heb ik dat totaal niet. Ze ontvangen me altijd met open armen, zoals ze dat al vanaf het begin hebben gedaan. "Ik denk dat je het beste even kan douchen, zodat je niet ziek wordt." ze houdt haar hoofd een beetje schuin, wachtend op mijn reactie. Wederom knik ik. "Als je dan zometeen je kleren even op de grond in de gang legt, doe ik ze gelijk met je andere kleren in de droger." zegt ze lief. "Dankuwel." antwoord ik zachtjes met een kleine glimlach, waarna ik mijn weg naar boven maak. Ik weet alle spullen in dit huis gelukkig te vinden, het geeft me een vertrouwd gevoel. Ik loop de badkamer in en trek mijn natte kleren uit, die ik zoals gevraagd op de gang naast de badkamerdeur neerleg. Daarna doe ik de deur van de badkamer op slot en stap onder de douche. Ik laat het warme water over mijn lichaam stromen en zoek Rob zijn shampoo. 

Na ik gok tien minuutjes, draai ik de douche weer uit en ik pak een handdoek uit het kastje naast de douche. Ik sla hem om mijn lichaam en draai de deur van het slot, even check ik of er niemand op de gang loopt en dan loop ik snel naar Rob zijn kamer. Hij is nog niet op zijn kamer, dus ik heb nog even de tijd om me aan te kleden. Ik zoek een boxer, een trainingsbroek en een trui. De kleren die ik heb gepakt, zijn voor hem waarschijnlijk oversized gekocht, want ik pas ze precies. Als ik me heb aangekleed, wrijf ik nog snel even de handdoek door mijn haren en dan ga ik op zijn bed liggen. Ik leg mijn armen onder mijn achterhoofd en staar naar het plafond.

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik een stem door het huis hoor roepen "ik ben thuis!" hoor ik, waarna en luide voetstappen op de trap volgen. De deur gaat open en ik kijk naar de deuropening "jezus." scheldt Rob, die schrikt en mij hier duidelijk niet verwacht had "jij mag me Matthy noemen hoor schat." grinnik ik, Rob lacht en springt dan boven op me. "Ben je door die regenbui hierheen gefietst? Als je had gezegd dat je kwam, had ik je even opgehaald." zegt hij. "Ja, maar het is niet zo erg hoor, ik heb net gedoucht." glimlach ik. "Met mijn shampoo hm?" grinnikt hij, ik knik langzaam "schattig hoor." zegt hij zachtjes. "Ik heb je gemist." fluistert hij dan terwijl hij mijn gezicht begint te bedekken met kusjes, waardoor ik zachtjes giechel. "Ik jou ook." zeg ik zachtjes terug als Rob zich zachtjes op mijn borst laat zakken en zijn armen om mij heen slaat. 

Rob pov:
We liggen een tijdje in stilte in elkaars armen, gewoon genietend van elkaars aanwezigheid. "Heb je zin in een potje fifa?" vraag ik dan. Ik duw mezelf omhoog zodat ik Matthy aan kan kijken. Zijn oceaanblauwe ogen glinsteren een beetje en dan knikt hij. Ik rol van hem af en zet mijn playstation aan, waarna ik de controllers op mijn bed gooi. "Ik ga even wat te drinken halen." zeg ik dan en ik loop de trap af op zoek naar eten en drinken. 

Als ik weer boven kom, zie ik Matt een beetje zenuwachtig met zijn handen spelen. "Hey, gaat het?" vraag ik terwijl ik twee glazen en wat chips op mijn bureau neerzet. Matthy kijk op en knikt. "Ja gewoon een beetje stress voor school denk ik." mompelt hij. Ik ga naast hem op bed zitten, hij volgt mijn handelingen tot ik hem aankijk, snel druk ik een kusje op zijn lippen "als ik voor school ergens mee kan helpen, mag je het gewoon zeggen." zegt ik daarna, hij knikt "geldt niet alleen voor school trouwens." voeg ik toe. Matthy knikt "je bent lief." zegt hij, wat mij laat glimlachen. "Tot nu dan, want ik ga je inmaken." antwoord ik terwijl ik een controller van het bed pak en de wedstrijd begin. 

Het duurt niet lang voordat Matthy de 1-0 maakt en ik hem naast me hoor giechelen. Ik schudt lachend mijn hoofd "wie gaat wie nou inmaken dan?" vraagt hij, hij kan een grijns niet onderdrukken. "Wacht maar." zeg ik en ik focus me weer op het spel. 

Ik heb het op de één of andere manier niet voor elkaar gekregen om te winnen en dus gaat Matthy er met een 3-0 winst vandoor. "Je bent niet zo goed meer in fifa." zegt hij, wederom met een grijns op zijn gezicht. Ik duw hem zachtjes achterover op bed en ga boven hem hangen "wat zei je?" ik houd mijn hoofd een beetje schuin en probeer hem zo serieus mogelijk aan te kijken. "Je bent niet zo goed." herhaalt hij zich. Ik begin hem in zijn zij te kietelen en hij lacht terwijl hij zichzelf probeert uit mijn greep te bevrijden.

Na nog geen dertig seconden geeft hij zich over "oké oké sorry, je bent wel goed." piept hij. Ik stop mijn handelingen en ga weer boven hem hangen "oh nu ineens wel hm?" grijns ik. Hij knikt "beste fifa speler die ik ken." zegt hij ongemeend. "Nou goed dan, excuses aanvaard, omdat ik zoveel van je hou." zeg ik, waarna ik mijn lippen kort met die van hem verbind. Als ik terugtrek, is hij het er duidelijk niet mee eens, want ik word aan mijn trui weer een stukje naar beneden getrokken en hij verbindt onze lippen weer. 

"Eten is klaar!" horen we dan van beneden. Ik trek terug uit de zoen en kijk Matthy even aan "je hoort het schoonheid, eten is klaar." grijns ik en ik geef hem een knipoog. Ik kruip van hem af en steek daarna mijn hand uit om hem omhoog te helpen. Hij verstrengelt zijn vingers in de mijne en dan lopen we naar beneden. 

------------------------------------------------------------------------------------------

Zo, weer een hoofdstuk midden in de nacht. 
Ik heb trouwens een dilemma, want voor mijn gevoel doet een van mijn vrienden anders dan normaal, maar ik weet niet of ik iets verkeerd heb gedaan. Maar nu vraag ik me ook af, moet ik dat gewoon vragen of er maar vanuit gaan dat het niet aan mij ligt, want idk ik overdenk misschien gewoon teveel.

Anyways, hoe gaat het met jullie?

Zorg goed voor jezelf 💗

xx