Stay with me

18.

Matthy pov:
Na een tijdje praten en lachen, begin ik wat vermoeider te worden en na te denken over thuis. Althans, thuis? Ik blijf dit weekend waarschijnlijk nog wel bij Rob, maar maandag hebben we gewoon weer school. Wat ga ik dan doen? Ik zal dan terug naar huis moeten om mijn spullen op te halen en waarschijnlijk is Rob niet heel veel thuis deze week, omdat hij ontmoetingen en trainingen heeft met zijn nieuwe team. Ik wil helemaal niet naar huis. Ik wil ook helemaal niet terug naar school, ondanks dat iedereen denkt dat ik er al wel weer mee bezig ben. Het gevoel dat ik iedereen iets moet geven maakt me zo ongelofelijk moe. Ik wil de mensen van wie ik hou alles kunnen geven wat ik heb, maar ik heb er gewoon de energie niet voor. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam en mijn hoofd het gewoon allemaal niet meer aankunnen. 

Ik voel een briesje wind over mijn gezicht blazen, waardoor ik terugkom in de realiteit en ik voel niet veel later mijn telefoon trillen. Ik zie een appje van Milo bovenin mijn scherm verschijnen.

Milo:
Gaat het?
16:12

Snel kijk ik naar de blonde jongen die tegenover mij zit en ik knik bijna onzichtbaar. Ik vind het lief dat de jongens me zoveel mogelijk in de gaten houden, ookal is Milo de enige die weet over dat ik me minder goed voel dan dat ik zeg. Ergens voel ik me schuldig dat Milo dat wel weet en Rob niet, wat als hij erachter komt? Ik denk niet dat hij dat kan waarderen. Ik begin zenuwachtig met mijn vingers te spelen. Ik voel wat tranen achter mijn ogen branden, maar hier huilen kan echt niet. Ik haal een paar keer diep adem en bijt op mijn tong om mijn tranen weg de slikken. Raoul, Koen en Rob lijken verder niet zoveel te merken, Koen zit namelijk wilde gebaren te maken om het verhaal dat hij verteld te verduidelijken. 

"Zullen we zo maar eens gaan?" hoor ik Raoul dan zeggen, iedereen knikt bevestigend aangezien we hier al twee uur zitten. "Ik ga nog wel even naar de wc." meld ik en ik sta op. "Ik loop wel mee, anders pis ik echt in mijn broek." zegt Milo en hij loop achter me aan. 

Ik loop de toiletten in en Milo volgt een seconde later. "Matt, weet je zeker dat het gaat?" vraagt hij als de deur dichtvalt. Ik knik nog een keer. "Heb je het al tegen Rob gezegd?" vraagt hij, doelend op ons gesprek vorige keer. Deze keer schud ik mijn hoofd. "Ik wil het zelf oplossen Miel." geef ik toe. "Dat snap ik, maar soms is het echt beter om hulp te vragen." zegt hij. Ik haal mijn schouders op. "Rob snapt het echt wel, hij kent jou toch als geen ander? Ik zou het gewoon tegen hem zeggen, gewoon eerlijk zijn." voegt hij toe. Dan gaat de deur open en Koen staat in de deuropening, Milo draait zich om, zodat hij ook kan zien wie het gezelschap is. "Stonden jullie over me te roddelen?" grinnikt Koen. "Zouden we nooit doen." antwoord Milo grijnzend. "Alles oké?" vraagt hij dan, zijn blik wisselt tussen mij en Milo, waarna ook Milo zijn ogen op mij laat rusten. Snel knik ik en Koen loopt één van de hokjes in.

Als we weer op de fiets zitten, praten de jongens nog wat over de weekendplannen. Ik vind het altijd wel leuk om te horen hoe iedereen verschillende plannen heeft. Waar Milo vaak uitgaat met zijn studiegenoten en regelmatig op date gaat, is Raoul in het weekend vaak aan het werk. Rob en Koen hebben deze week geen wedstrijd en dat is voor in ieder geval Rob beter, aangezien hij een zware trainingsperiode tegemoet gaat. 

Rob pov:
Nadat we Raoul, Koen en Milo gedag hebben gezegd, omdat zij de andere kant op moeten, fietsen Matthy en ik in een redelijk hoog tempo richting huis. Bij het kruispunt trapt Matthy op de rem en gaat naar links "Andere links Matt!" roep ik "nee, zullen we zo gaan?" hoor ik terug. Ik trek mijn wenkbrauw op en wissel mijn blik tussen de twee straten, waarna ik toch maar achter Matthy aan fiets. "Hoezo ga je deze kant op?" vraag ik als ik hem in heb weten te halen. "Toeristenroute." antwoord hij. "Was je bang voor de hond die daar liep?" vraag ik dan. Matthy schudt zijn hoofd "nee, ik wilde gewoon deze kant op." Ik snap er helemaal niks van, want dit is een kwartier omfietsen en Matthy houdt helemaal niet zo van fietsen. 

"Wat was er nou net?" vraag ik als we eindelijk thuis zijn. Matthy kijkt een beetje paniekerig om zich heen. "Niks, ik ehm leg het vanavond wel uit." antwoord hij. Ik knik begrijpend, ik wil hem ook niet dwingen om iets te zeggen wat hij niet wilt. We zetten onze fietsen in de garage en lopen dan naar binnen. Ik voel Matthy zijn hand tegen de mijne tikken en niet veel later vlecht hij zijn vingers in de mijne. Op de keukentafel ligt een briefje met de mededeling dat Matthy en ik samen eten vanavond, omdat de rest niet thuis eet. "Waar heb je zin in?" vraag ik Matthy, die zijn ogen nog op het briefje gefocust heeft. "Pizza date?" zegt hij zachtjes en hij draait zijn hoofd richting mij, ik knik goedkeurend. We laten ons op de bank vallen en ik pak mijn telefoon om te bestellen. "Welke wil je?" vraag ik, maar ik krijg geen antwoord. Ik kijk langs mijn scherm en zie dat de blonde jongen vrijwel direct in slaap gevallen is. Ik grinnik even en bestel dan wat hij altijd heeft en als ik ook mijn pizza bij de bestelling heb gevoegd en af heb gerekend, geef ik me ook langzaam over aan mijn vermoeidheid.