Selamlar gelecekteki ben! Ve okuyan başka kimse varsa size de. Bunu paylaşmayı düşünmüyordum. Aslında sadece kendim için yazdıklarımdan biriydi. Benim için biraz fazla derin anlam taşıyordu, ve özgürce yazmak istemiştim. Ama ortaya çıkan metafor zamanla ısındıklarımdan oldu.
Geriye bakınca iyileştirici bulduğum yazılarımdan birisi.
***
Beni bahçeye ektiğinde nasıl olacağımı bilemezdin. Bazen hiç de umduğun gibi değilim.
Renklerim her zaman göz kamaştırıcı değil, ve olması gerektiğinden fazla çamura bulanıyorum. Tutmaya çalıştığım yağmur damlaları kayıp gidiyor ellerimden. Kupkuru kaldığım zamanlarda boynumu büküyorum. Sana fazla geldiğini biliyorum ama bazen tekrar ayağa kalkabilmem için bana zaman vermeni isterdim.
İstediğin gibi kusursuz ve bembeyaz değilim. Karanlık köşelerim var etrafımı çevreleyen. Yokmuşlar gibi davranmak zorunda olmaktan nefret ediyorum.
Gözü yormayan bir desen değilim. Darmadağın ve rengarengim. Binlerce parçaya dağılıp da her birinden ayrı bir renk cümbüşü yansıtabilirim. Yaz günü güneşe doğrudan bakmak gibiyim. Yorucu bir günün sonunda bacağına yapışan bir çocuk gibi.
Aslına bakarsan tüm hayatım boyunca böyle olmaktan çekindim.
Ama doğru.
Fazlayım.
Fazlayım.
Çok fazlayım.
Binlerce farklı düşünceyim. Zihnimde açılan kapıların önünde küçük bir toz zerresiyim.
Kutunun içinde kalmayı başaramadığım zamanlarda, aslında pek çok şey öğrendim. Kirlendiğim toprakta tüm renklerini gördüm hayatın. Dimdik durmaya çalışmak yerine boynumu büktüğüm her gün, köklerime güvenmeyi öğrendim. Sınırların biraz dışına çıkmadan, sanırım hiç bu kadar büyüyemezdim.
Farklı bir çerçeveden görüyorum şimdi hayatı. Üzerinde dururken güvende hissedemediğim toprağa bakıyorum ve anlıyorum. Ne kadar kök salabilirdim ki burada.
Başka bir yer bulacağım kendime. Aslını istersen fazla bir beklentim yok. Biraz su, biraz toprak. Tabii güneşe de ihtiyacım var.
Belki çamura bulanmış halimi seven birilerine denk gelirim yol üzerinde. Belki karanlık köşelerimden kaçmayacak birileri vardır. Gücüm olmadığı günlerde yapabildiğim kadarını yeterli bulan. Değerimi yerden ne kadar yükseldiğime bağlamayan. Belki o zaman daha henüz kök salmaya çalışırken de kendimi sevmeyi öğrenebilirim.
Nankör biri değilim, sadece mutlu olmak istiyorum. Minnettarım bana verdiğin her şeye, ama senin kurallarınla oynamayı hiç beceremiyorum.
Sandığın kadar zor biri değilim. Mutlu olmak için fazla beklentim yok. Sadece bir kez olsun üzerime çamur bulaştırmaktan korkmadan yağmuru izlemek isterdim.
