Kalp Fatihi II. Mehmed {Romance Club}

I- Lâhza

-1443 Osmanlı İmparatorluğu, Edirne, Rumeli-

Devlet-i Aliyye kuruluş dönemini II. Murad'la resmen tamamlamış artık genişleme politikasını izlemeye başlamıştı. Başkent Edirne olmuş ve şana yaraşır şekilde saray yavaştan büyütülmeye başlanmıştı. Kimisi için bir güç gösterisi olan bu taştan duvarlar kimisinin evi, sığınağı, sevdası, ihtirası idi. Lale bunlardan biri olmakla beraber Devlet-i Aliyye'nin hanedan üyesi Hünkar II. Murad'ın biricik yeğeniydi. Lale o zamanlar henüz on yaşlarında küçük lâkin pek muvaffakiyetli biri idi. Hareminde aldığı eğitimleri pekâla tamamlar olması gerekenden ileri konuma gelirdi. Onun bu ihtiraslı halleri amcası Hünkar II.Murad'ın hep ilgisini çekerdi. Validesini ve pederini kaybetmesinden mütevellit amcası ona karşı merhametliydi. Her türlü ihtiyacını giderir bizzat kendisi Lale ile ilgilenirdi. Fakat Lale büyüdükçe ilgilenmesi gereken evladı Şehzade Mehmed nedeniyle Lale'ye olan birebir ilgisi azalmıştı fakat eğitimini ve ilgisini asla eksik ettirmemişti.

Bu dönemlerde beraber vakit geçirmek zorunda kalan Mehmed ve Lale yakın olmuşlardı. Bahçede sık sık oyunlar oynarlar ve istikbal hakkında tahminlerde bulunurlardı. Bu ikilinin dostlukları kuvvetlenirken saraya devşirme çocukların getirilmesi söz konusuydu. Mehmed bu konuda içten içe fesatlansa da bunu belli etmiyor, Lale ise tam aksine heyecanını tüm benliğiyle yaşıyordu. Lale'nin bu hallerini kıskanan Mehmed şimdiden yeni geleceklere tek tek düşman olmuştu. Lale'nin saflığı konusunda korkuya kapılan Mehmed gelecek olan devşirmelerin narin bir çiçeğe zarar vermesinden korkuyordu. Çok geçmeden Devlet-i Aliyye'nin devşirmeleri saraya yönlendirildi. Burada en iyi şekilde eğitilecek, orduya ve devlete yararlı adamlar yetiştirilecekti. Saraya girmeye başlayan, Lale'ye göre kocaman Mehmed'e göre düşman gözüken oğlanlar tek tek sıraya dizildi. İri yarı genç adamlar etrafa hafif ürkek bakıyorlardı. Sıranın sonlarına doğru iki adet yaşları Mehmed kadar olan oğlan duruyordu. Lale onları gözüne kestirmiş ve bu kocaman adamların yanından çekip almak istemişti.

Lale: Mehmed! Sıranın sonuna bak. Hünkarım ile konuşsak belki bizim dostlarımız olabilirler.

Mehmed düşman bellediği bu adamlar arasında iki çocuğu görünce Lale'yi daha da kıskanmıştı. Lakin Lale'nin sözü bir istek değil emirdi onun gönül sarayında. Daha o zamandan başlayan sevda kıvılcımları bu isteğini kabul etmesine neden olmuştu.

Mehmed: Pekala Lale. Lakin beni unutmak yok. Nasılsa hem hanedanda hem de dostluğunda en önemli yere sahibim.

Mehmed çocuk aklıyla Lale'yi kaybetmekten korkuyordu. 11 yaşında omzunda bir sürü yük olan Şehzade konumundan devşirme kıskanan çocuk konumuna düşüyordu. Farkındaydı fakat engel olmaya da niyeti yoktu. Lale'nin tınısıyla kendine geldi.

Lale: Seni unutacağımı nasıl düşünürsün Mehmed?

Mehmed: Aklen değil kalben Lale.

Lale şaşkın gözlerle Mehmed'e bakmış ve ne demek istediğini kavramıştı. Mehmed'in korkusunu hissetmiş ve dostunu incitmeme konusunda çok dikkatli olacağına söz vermişti.

O gün Lale'nin istediğini gerçekleştiren Mehmed çok güçlü bir dostluğu başlatmıştı. Lakin henüz bunun farkında değildi. Mehmed'in isteği üzerine iki küçük çocuk Şehzade'nin ve Lale Hatun'un yanına getirilmişti. Asi bakışlı derin mai gözlü, sert yüz hatları olan çocuk atıldı ve ilk cümlesini kurdu.

Vlad: Şehzadem, kendimi takdim edeyim. Ben Vlad Eflak'lıyım pederim Hünkar'ımız ile anlaşmışlar ve benim Devlet-i Aliyye'nin istikbalinde ve sizlerin hizmetinde olmam konusunda arz buyurmuşlar.

Mehmed: Hoş geldin Vlad. Burada evindesin mamafih her daim güvendesin. Devlet-i Aliyye'nin huzurunda iyi bir adam olacağına eminim.

Bu konuşmalar karşısında kızıl saçlı gözleri orman misali yemyeşil çocuk da söz almaya hazır bekliyordu. Karşısındaki güzel yüzlü kızı ve yanında geleceğin Hünkarı konumundaki Şehzadeye bakarken hayranlığını belli ediyordu.