Aşk Kurşunu

2

Beş yıl önce

Onunla bu küçücük yerde sıkışıp kalmıştık.İki terörist bize ateş açmıştı.MPT-55K ile karşılık vermiştim ama bu son sıktığım kurşundu.Onun tüfeğinde ise hiç kurşun yoktu.Ağzımdaki küfürü serbest bıraktım.Bizi sıkıştıran teröristler bunu anlamıştı ve yaklaşıyordu.Buğlem'in sesini işittim.Dua ediyordu.Şehit olmak için

"Hakkını helal et"dedi.Gözlerimin içine bakarak Buğlem'in elini tuttum.

"Biz daha evleneceğiz hayallerimiz yarım ka..."lafım yarıda kalmıştı çünkü o anda silah sesi duydum.Buğlem'in formasının üstünden kan gelince çığlık atarcasına adını söyledim.Kucağımdaydı şimdi.Son nefesini söylemeden önce elini yüzümde gezdirdi.

"Hakkını helal et"dedi tekrardan.Gözlerinin içine baktım.Şimdi olmaz dercesine kafamı salladım.Ama o yine tekrar etti."Helal ediyorum "dedim.

"Benim hayalim hep buydu komutan"dedi Buğlem.O anda mağaranın girişinde bize ateş açan teröristler göründü.Buğlem'in kafasını nazikçe yere bıraktım.

"Adi piçler"diyerek üzerlerine giderken biri ayağıma sıktı.Umursamadan devam ederken diğeri öteki ayağıma sıktı.Bu beni korkutmamıştı.Yere düştüm ama acımıyordu.Kalbim acıyordu daha çok.Pis sırıtışı ile gülümseyerek yanıma geliyordu kirli sakallı olan terörist,ayağa kalkmaya çalışıyordum ama kalkamıyordum.Diğeri de Buğlem'in yanına gitti.

"Asker sana iki seçenek veriyorum.Ya bu güzel askeri seçersin ya da bize bildiğin her şeyi anlatırsın"dedi.

"Bırak onu adi şerefsiz"dedim.Yanımda olan terörist silahı ile ayağıma sıktı tekrardan.

"Şerefsiz demeyecektin asker"dedi.İğrenerek onlara bakıyordum.Buğlem'in üstüne silah uzatıp tekrardan aynı soruyu sordular.

"Onu bırak ne yapacaksan bana yap"dedim.Buğlem yeterince kan kaybediyordu gözlerimin önünde ve hiç bir şey yapamıyordum.Cevabımın üstüne ağzı ile cık sesi çıkarttı

"İstediğim cevap bu değil asker.Duyduğuma göre bu güzel asker nişanlın yeterince kan kaybediyor sen hâlâ artistlik peşindesin"

En acınacı durumdaydım şu an.Nişanlım kan kaybediyor ve iki terörist benimle alay edercesine konuşuyor.Vatanım ile tehdit ediliyordum.Ama hiç bir şey gelmiyordu elimden.Ayağa kalkabilseydim gözüm hiç bir şey görmezdi.

"Geri sayıyorum kimi seçiyorsun"dedi.Ağzımdaki küfürü serbest bıraktım.Omzuma sıktı bu sefer.

"Şansına küs güzellik"dedi.Buğlem gülerek bana bakıyordu.O bundan korkmuyordu.Gözükaraydı.Kan kaybetmesine rağmen kusursuz gülüşü ile gülüyordu.Ta ki bu kusursuz gülüşünü bozacak silah sesini duyana kadar.

"Buğlem"dedim bağırarak.Buğlem solmuş bir çiçeğe dönüştü gözümün önünde.Şehit olmuştu.Ama ona ölüm bile yakışıyordu.Güzeldi ama solmuştu.Sol tarafıma bir ağrı hissettim.

Buğlem'in mezarında onunla konuşurken duyduğum hıçkırık sesleri dikkatimi çekmişti.Çok yakından gelen bu hıçkırık seslerinden zor duyduğum 'baba'kelimesi olmuştu sadece.İçimden bir ses beni oraya sürüklüyor gibiydi.Ayağa kalkıp sesin geldiği yöne doğru gittiğimde zihnim sanki benimle oyun oynuyormuş gibi hissettim.Karşımda Buğlem gibi iri siyah gözlere sahip küçük burunlu ve tıpkı Buğlem'in dudakları gibi dolgun ama bir o kadar da küçük dudaklara sahip bir kadın vardı.Saçları rüzgarda esen bu kadının gözleri kan çanağı gibi kırmızıydı.Yanına gittiğimde beni fark etmemişti.Sesimle irkildi.Bir an gözlerimin önüne Buğlem geldi.

Mezarda gördüğüm kadın ekibe yeni gelen bir kadın askerdi.Buğlem'den sonra ilk defa bir kadın asker gelmişti.
Ve tıpkı Buğlem'i andırıyordu.Uyuyamamıştım kışladan indiğimde onu gördüm.

Konuşurken üşüdüğünü fark edip ceketimi omzunun üstüne örttüm.Bir yandan da azarlamıştım.Ama bunları yaparken Buğlem'e yapıyormuş gibi hissetmiştim.O da şaşkınlık ile bana bakmıştı ve sormuştu.Bu yabancı ama bir o kadar da tanıdık gelen askere "Aynı onun gibisin burnun kızarsa da hasta olmayı göze alıyorsun.Ceket kalsın yarın alırım"diyerek uzaklaştım.