Aşk Kurşunu

4

Doğum günümdü bugün.Babam hatırlayacak mı hatırlamayacak mı diye ödüm kopuyordu.Evdeki bakıcı yeni olduğu için doğum günümü bilmiyordu ve kutlamamıştı.Elime en sevdiğim bebek oyuncağım olan Elisa'yı aldım.Onunla oynadığımız evcilik oyunu sırasında odama yeni bakıcım gelmişti.Ve babamın aradığını söylemişti.Koşarak telefonu aldım.Babam beni görüntülü aramıştı.

"Kızım napıyorsun?"

"Elisa ile evcilik oynuyorum"diyerek oyuncaklarımı gösterdim.

"Çok güzel"dedi gülerek.Gülerken gözleri kısılıyordu.

"Sen gelmiyecek misin?"dedim doğum günümü hatırlatmak istercesine.

"Hayır ama sana bir hediyem var"dedi beni anlamışcasına.

"Ne hediyesi?"dedim.Ne olduğunu çok merak ediyordum.Babam kamerayı arka kamera olarak aldı ve pembe-siyah renginde bir bisiklet gördüm.O anda ağzımda bir çığlık kaçtı.

"Baba bu çok harika"dedim.Babam kamerayı tekrardan ön kamera olarak ayarladı.Babam gülerek "Beğendin mi?"diye sordu.

"Evet"

"Bu doğum gününde yanında olamayacağım prenses"dedi ses tonunda üzgün bir ifade yatıyordu.

"Sorun değil baba işlerin çok yoğun biliyorum"dedim bilmiş bilmiş.

"Hem Elisa var yanımda"diyerek de ekledim.

"Elisa ve sana sımsıkı sarılıyorum"dedi.Elimdeki Elisa ile sarılıyormuşuz gibi kameraya doğru ellerimizi açtık.Babamda bizi tekrarladı.

"Kocaman öpüyorum prenses, bisikletini dikkatli sür tamam mı?"

"Tamam"dedim ve konuşma bitmişti.O gün babamla kutladığımız son doğum günüydü.

Hıçkırıklar içinde babama sarıldım.Toprağı kuru kalmıştı.Yanımda getirdiğim suyu toprağına döktüm.Ve bir çiçek daha ektim babamın toprağına.

"Seni çok özledim baba.Bugün doğum günüm.Hep sen kutlayacakmışsın gibi bekliyorum her sene.İyi ki doğdun prensesim diyecekmişsin gibi geliyor.Alışamadım baba alışamadım sensizliğe"dedim toprağı severek.Bir süre öylece toprağa sarıldım.

"Görüşürüz baba seni çok seviyorum"dedim.Zorlukla ayağa kalktım.Çok az bir mesafe yürümüştüm ki Gökhan'ı gördüm.Ağlıyordu.Bir mezara sarılmış vaziyette.

"Doğum günün kutlu olsun güzelim"dedi ağlayarak.Onu iki günde tanımama rağmen çok güçlü duruyordu.Ama şimdi çok güçsüz birine dönmüştü.

"Güzelim her zaman benden çilekli pasta isterdin.Getiremedim sana kendimi suçladım hep.Hala yüzüne bakamıyorum.Gökalp bana senin beni beklediğini söyledi, kurumuş toprağı dedi.Gerçekten beni mi özlüyordun diye merak ettim.Geldim yanına güzelim.Toprağına hemen suladığım da canlandı.Oysa Gökalp'te öyle olmamaş.Kendisi öyle söyledi.Seni özlettirdiğim için özür dilerim güzelim.Böyle olsun istemedim.Bugün doğum günün ve sana çilekli pastanı getirdim."diyerek elindeki pasta olan poşeti mezarın yanına bıraktı.Sonra sımsıkı sarıldı.O an kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım.Gökhan duyduğu ses üzerine ayağa kalktı.Yanıma geldi.Zorlukla ağlamamaya çalışarak konuştum.

"Ben özür dilerim"dedim.Yüzüme baktı kızaran gözleriyle.

"Ne için?"

"Duydum her şeyi,ona sarılmanı engelledim özür dilerim"dedim.

Yüzümü bakmaya devam etti kızaran gözleriyle.Aramazıda bir sessizlik oluştu.Tekrardan mezarın başına diz çöktü.

"Görüşürüz güzelim gitmem lazım.Bundan sonra hep gelicem"diyerek ayağa kalktı.Sonra beni arkasına alarak yürümeye başladı.Onu takip ettim.