hope prawdziwa przyjaciółka !!

adopcja?

rano obudziła się . umył i ubrała poszła na śniadanie
- czekam na przeprosiny i wytłumaczenia !
- słucham ? ! monika co ty do nas mówisz ?
- głuchy jetes tato ? czekam na przeproszenia ! no chyba mogę mówić tato ? co?
widząc zdziwione minę obojga rodziców kontynuowała
- mogę u was mieszkać ? zostałam wydziedziczona ! magdaleno stanisławie znajdę robotę albo pójdę pod most i chodź zapewnie nie jestem już od dawna wasza córką mam to same nazwisko i WSZYSTKIM powiem jak to WY jesteście dobrzy kiedy ktoś porywa wam jedyne dziecko jakie macie ! jak to mi wierzycie i pozwalacie ludziom mnie krzywdzić !!- ze
łzami w oczach skończyła rozmowę odeszła od stołu nie tknowszy jedzenia i wróciła do pokoju . tam się rozplakala i nie mogła oddychać często tak miała gdy płakała z nerwów / gdy wybuchła i jej emocje dały upust . po ok 10 minutach wstała i poszła do szkoły . nikt się nie skapnoł że nie było jej tydzień . lekcja była zwyczajnie nudna . udało jej się dziś bez upokorzenia przeżyć szkole to teraz dom . gdy tylko przekracza próg domu dostaje inforację by poczekała w gabinecie swojego ojca . monika z nie chęcią powlekla się do gabinetu. była sama w pokoju koło śmietnika leżała jakąś kartka okazało się że to są papiery adopcyjne . akurat weszli rodzice
- przepraszamy moniko że czekalas ale ...
- co to jest ? przerwała niegrzecznie rzucając papierami przed ich nosami
- grzebalas w śmieciach ?
- nie dbałam o czystość !
- nie pysku młoda damo
- jestem adoptowana ?
- tak jak widzisz !
- gdzie moi rodzice ?
- przed tobą !
- a ci prawdziwi ? biologiczni ?
- nie powinło cie to obchodzić !
- powiało !! kim są do jasnej cholery !
- twoj tata odszedł od ciebie ! kazał cie usunąć . twoja matka to moja kuzyna . też cie nie chciała ! ale teraz masz nas kochanie !
- kogo ?? nie mam rodziny ! wy mnie nawet nie kochanie ! nie zauważacie że żyje !
- moniko przepraszamy postaramy się to naprawić
- ile razy to słyszałam ? zapytała monika i wyszła na dwór
- bardzo bym chciała poznać moich rodziców . usiadła na ławce w parku , zamkła oczy i ogrzewała się w słońcu .ktoś koło niej usiadł
- część monika !
gdy dziewczyna usłyszała znajomy głos szybko zerwała się z ławki i chciała jak najszybciej sobie iść . ale chłopak mocno chwycił ja za nadgarstka uniemozliwiajac jej ucieczkę .
- dla własnego dobra lepiej wróć na ławkę ! - syknol . monika się bała więc zrobiła co kazał jej harry . on z usmiechem wyższość i zwyciezkoscią
-dookoła nas są ludzie gotowi strZelić w ciebie i cie zabić więc lepiej rób co każe ! - monika kiwneła głową na ok
- odemnie się nie ucieka !
dziewczyna zaczęła się bać
- znów nadużyłas mojej gościnność !
po tych słowach monika czekała na uderzenie bo zazwyczaj tak się działo
- powiedziałas policji czy komu kwiek o nas ?
- nie
- słyszałem że chcesz odszukać swoją prawdziwą matkę ! mogę ci pomóc?
monika zamarła nie ze strachu a z nadzieję
- kontynułuj
harry zasmial się
- oh monisiu ! to proste potrzebuję cię a ty mnie ! spotkamy się jutro tu w tym parku i na tej ławce i o tej samej poze ! lepiej dla ciebie żebyś tu była ! tylko masz zrobić dwie rzeczy !
- mianowicie ?
- raz - zacznij się dogadywać z wojostwem i dwa - wejdz w ich interesy ! - zakonczyl uśmiechem wstał z ławki i poszedł .
monika wróciła do domu . położyła się na łóżku i słuchała muzyki . usłyszała pukanie do drzwi
- proszę
do pokoju weszła jej matka
- córuś ? może pójdziemy razem jutro na zakupy ?
- dobrze mamo . chcę poznać was bliżej !
- przepraszam za wszystko jutro zwolnimy pana edwarda
- nie mamo proszę pozwijcie go do sądu
- pomyślimy nad tym dobrze ?
monika kiwnęła głową po czym jej mamą wyszła z pokoju .
monika wyjeła swojego najlepszego przyjaciela tak żyletke przyłożyła ją do ręki i przejechała w dół . sprawiała sobie ból bo w głębi duszy czuła że zdradza swoich najbliższych no ale oni byli dla ciebie źli ! szeptała ta gorsza strona w jej głowie
- dobrzy czy źli i tak zrobię to co trzeba !
i z ta myślą poszła spać .
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
przepraszam za błędy :-D no i obiecuję że next będzie ciekawszy :-D