Steun, Hulp & Tranen

Ziekenhuis 🫶🏼

Matthy pov:

"Gaat het matthy?" Vraagt ze lief.
"Ja opzich, beetje hoofdpijn verder goed" het is even stil, "ik hoorde wat je zei, voor je ging vechten wn flauwviel" oh dat, dat had ze eigenlijk niet mogen horen "oh, uhm. dat" "Sorry, ik wilde je geen pijn doen met mijn problemen" "Matthy, het maakt niet uit of je mij pijn doet met jou problemen, ik wil je steunen en helpen, en je tranen weg vegen" "Ik hou van je Matthyas Maarten Het Lam" het is stil.... "Ik ook van jou Lis Mia Dwergman" en ze zoent me, ik schrik maar ga er toch in mee, ik hoor de jongens en mijn ouder juichen, we moeten allebij lachen

Moeder Matthy pov:

"Nee ik wil nu mijn zoon zien" zeg ik boos terwijl ik achter de docter aanloop, "mevrouw het lam dat kan over 5 minuten er zijn nu al 5 bezoekers" zegt de docter terug. "Hey is dat niet Matt zijn moeder" hoor ik iemand achter me zeggen, ik hoor aan de stem dat het Robbie van de graaf is.  Ik draai om en ik zie de 4 mannen al staan. "Hallo mevrouw het Lam " zegt Raoul, "Ach joh, je hoeft me niet mevrouw te noemen hoor haha" 'mogen julli niet naar binnen?" Vraag ik.

"Jawel, maar volgendsmij is hij iets te druk" terwijl Milo naar binnen kijkt. We kijken met ze allen door het raapje van de deur, en we zien mijn zoon en Lis zoenen. De jongens beginnen te juichen en ik juich ook maar mee. En het meisje en de jongen moeten lachen.

De eerste keer dat ik Matthy echt zie lachen in een lange, lange tijd.

Matthy pov:

Tijdskip naar volgende dag:

"Meneer het lam?"
"Ja, dat ben ik" antwoord ik naar de docter die vragend bij de deur staat. "U mag naar huis" "dankuwel meneer" "u moet nog wel even rustig aan doen, maar verder kan u alles weer" "oke top, dankjewel" antwoord mijn moeder die naast me zit.

We lopen met mijn spullen naar beneden en we zien mijn vader al bij de auto wachten. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel "Ey jochie, hoe ist met je?" "Goed pa, goed" en we gaan in de auto zitten.

We zijn thuis aangekomen, ik stap de auto uit en pak mijn spullen, mijn ouders zijn al naar binnen gelopen omdat ze naar Ezzie moesten. "Hey" ik schrik me kapot en kijk achterom, Lis.
"Lis.." het is even stil ik loop op der af en zoen der, ze onderbreekt de zoen en zegt "betekent dit dat we weer samen zijn?" Vraagt ze blij en gespannen, haha "100% zeker"
En ze zoent me
Ik ben in een lange tijd nog nooit zo blij geweest,
Misschien was alles wat ik nodig had zij wel, De meid van mijn dromen.

479 woorden

Kusjes de schrijver - xx