Yanık kokusu.
Yok bakası.
Bulmalı onu.
Belki de yoktur sorası.
Jongseob, iğrenç bir kokuya ve sise bürünmüş çimenlerin üstünde hızlıca ilerlerken Jiung'un kül olmuş bedenini görmemeyi umuyordu.
Karanlığın çöktüğü gökyüzündeki tek parıldamalar aya aitti. Yıldızları da takmıştı peşini.
Jongseob on altı adımda vardığı kıra bakındı. Sisin görüşünü kapatması nedeniyle Jiung'un nerede olduğunu kestiremiyordu.
"Jiung?" diye bağırdı puslu havaya.
Birkaç adım daha attığında duyduğu acıdan inleyen sesle gözleri heyecanla büyürken olduğu yerde eğildi bir şeye dokunabilecekmiş gibi.
Tekrar bir ses duyduğunda bu sefer "Jongseob..." diyen bir mırıldanma olmuştu.
Jongseob, en sonunda görmeye başladığı bedenle onu incelerken yanına çöktü. "Sen- sen yaşıyorsun!" dedi sevinçle.
"Evet." dedi Jiung da yorgunca gülümserken. "Yaşıyorum ama nasıl olduğunu bilmiyorum."
"Yaşadığına göre bir nedeni olmalı."
"Evet ama ne?"
"Acaba sen de mi bir elementsin?" diye sorarken Jongseob, öncesini düşünmeye başlamıştı. Ellerini Jiung'un saçlarına getirip saçlarıyla uğraşırken bağdaş kurmuş bedenin gözlerini üstünde hissediyordu.
"Bilmiyorum." dedi Jiung sadece. Başka ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Jongseob'un saçında olmayan sağ eline uzanıp parmaklarını birbirine geçirdi.
"Sen yorgun da gözüküyorsun. Ama bu da niye sorusunu beraberinde getiriyor. Neyse, boş mu versek?" dedi Jongseob bakışlarının birbirine dokunmasına olanak sağlarken.
"Neden olduğunu öğrenmeliyizdir belki de..." dedi Jiung yüzü ciddi bir hâl alırken.
"Ne gerek var? Önümüze bakalım."
"Bakalım, bakalım." diye mırıldanırken aklında neden olabileceğini düşünmeye devam ediyordu.
latife ettiydim ama galiba cidden 10 bölüm olacak
ŞİMDİ OKUDUĞUN
asteroit (JiSeob)
Fanfiction[Tamamlanmıştır (×42)] "Jongseob... Sen, tükenmeyen bir kalem; bense bir silgi. Ne senin mürekkebin silinebilir ne de ben bir şeyler çizebilirim artık. Gitmelisin." iyi okumalar,
