BESTFRIEND #9
NICZ’S POV
Monday na, so pasukan na ulet.
Eto na naman at nakatambay kami nila Best sa tapat ng room bwahaha.
Yung mga classmates ko lagi akong kinakantyawan na baka daw ‘di lang bestfriends pa kami umabot neto haha, pero pareho lang kaming exaggerated sumagot ng HINDI.
“Waaah tugtog ka na dali!” pagpipilit ko kay Best na tumugtog ulet ng gitara.
“Haha ano ngang tutugtugin ko?”
“Yung my one and only you nga!” Favorite ko na kasi yun nung kinanta nya >o<
“Hahaha ‘di ako marunong.”
“Anong hindeeee?! Andaya naman ehhhh!” Sabay nagpout ako.
“Haha oh sige na nga.”
“Yehhhhhheeeeeeeeeeeyyyyyyyyy!”
Mag-i-strum na sana si Best ng tinawag sya ng isang katropa nya.
“Uy Best wait lang ah.” Pagpapaalam nya sa’ken.
Ihhhhhhhh istorbo naman ayyyy!
15 minutes before magtime na nun, hindi na sya bumalik nun.
Errrrr. >o<
Nung nagtime na, wala akong imik.
Hindi ko din alam! >o<
Ewan ko ba, nung umalis sya parang nalungkot ako?
Nalungkot?
Bakit ako malulungkot?
Ewan ko eyyy, nung nasa klase na wala ako sa concentration, nung tinawag nga ko nung teacher para basahin yung susunod na paragraph sa binabasa naming text book ey ansabi ko na lang, “Uhm, nasan na po ma’am?”, tapos pinagtawanan ako ng buong klase tapos pinagalitan pa ko nung Filipino teacher namen.
Ayun, ehhhhhh bakit nga malungkot akoooooo????? >O<
Hindi ko talaga alaaaaaaammmmmmmm!
Hanggang sa mag-uwian na nun at ihahatid na ko ni Best sa service.
“Oh ba’t parang anlungkot mo?” Tanong nya sa’ken.
“O-oy hindi ahhh! Ha-ha!” Iniwan mo kasi kanina >o<, yan yung gusto kong sabihin.
“Haha weeeeeh?”
“Ehhhh oo nga!” Kahit hindi! >o<
Hanggang sa nakarating na kami sa service at nagbye na sya.
“Errr ang manhid neto!” -,-
