HATIRA

1▪︎BÖLÜM

Bolca yorum yapmayı unutmayın. Tepkilerinizi merak ediyorum.

KEYİFLİ OKUMALAR

☆☆☆☆☆

Küçük kız somurtrak karşısında arabalarıyla oynayan çocuğa bakıyordu. Canı fazlasıyla sıkılmıştı ama arkadaşı onunla oynamak yerine arabalarıyla oynuyordu. Babası da yanında yoktu. Eğer şimdi babası olsaydı onunla oynardı ama babası Çiçek teyze ve Fırat amcayla gitmişti. Çiçek teyzenin bebeğini getirmeye gitmişlerdi.

"Ferhat," dedi arabalarla oynayan çocuğun dikkatini çekmek için.

Ferhat başını arabalarından kaldırmadan, "Ne oldu, İdil?" dedi.

İdil dudaklarını bükerek, "Sıkıldım. Oyun oynayalım," dedi.

Ferhat siyah oyuncak arabasını İdile uzatıp, "Al oynaylım," dedi.

İdil sinirle arabayı aldı ama oynamadı. "Ben araba oynamak istemiyom," Önüne düşen kaparık saçlarını üfleyerek geriye attı. "Saçımda bozuldu zaten," dedi sinirle.

Ferhat başını oyuncaklarından kaldırıp arabalarını bıraktı. "Tamam söyle, ne oynayalım."

İdil elindeki arabayı bırakmadan heyecenla, "Kufercülük," dedi.

Ferhat arabasını tekrar önüne alarak, "Kufercülük oynamicam," dedi.

İdil, "Tamam oynamalım ama benim saçım bozuldu. Düzelt," dedi tatlı tatlı gülümserken. Aslında bozulmuş saçları umrunda bile değildi ama oynamak istediği oyunu arkadaşını ikna etmek için yapmıştı.

Ferhat'ın mavi gözleri İdil'in bozulmuş saçında gezindi. "Tamam."

İdil sevinçle ayağa kalktı. Elinde tutuğu oyuncak arabayı ne yapacağını bilemedi birkaç saniye. Arabayı bilinçsizce elbisesinin cebine attıp birinden tarak bulmak için yukarı çıktı.

Birkaç dakika sonra elinde bir tarakla Feraht'ın önünde oturdu. "İki kulak istiyom,"

Ferhat bu terimlere fazlasıyla uzak olduğu için, "Senin zaten iki kulağın var," dedi.

"Yaa model olan iki kulak."

Ferhat idilin saçındaki şekerfli tokayı çıkartırken, "Ben iki kulak bilmiyom," dedi.

"Ya ama Ferhat,"

"Sus, saçını yapcam,"

"TAMAM!"

☆☆☆☆☆

İnsan bazen büyümek ve yaşamak için anılara ihtiyaç duyar. İnsan en acı günüde geçmişte yaşadığı anılara tutunarak geleceğe dair umut eder. Anılar ise ardından bırakılan hatıralara tutunur. Bazen küçük bir eşya olur yahut küçük bir söz, tebessüm...

Küçük odanın içinde dolaşırken bana anılarımı hatırlatacak küçük bir hatıra arıyordum. 15 yıl öncesine ait olup kullanılmadığı için toza bulanmış eşyalara tek tek baktım. Bu oda da büyümüş bu odada oyun oynamıştım ama hiçbir anı yoktu içinde. Ruhu çekilmiş bir beden gibiydi. Sadece madden vardı, manen ortada hiçbir şey yoktu. Ya da ben göremiyordum.