HATIRA

5▪︎BÖLÜM

Yeni bölüm geldiiiiiiiii

Uzun ve 🔥 bir bölümle geldim.

Umarım seversiniz.

Bolca yorum yapmayı unutmayın.

Hevesle yazdığım bölümleri yorumsuz görünce tüm hevesim kaçıyor. Çok istediğiniz için üst üste bölüm atıyorum ve bunu birçok şeyden feragat ederek yapıyorum. Lütfen sizde satır aralarını yorumlarınızla doldurmaktan çekinmeyin.

KEYİFLİ OKUMALAR

BİR HAFTA SONRA

Buraya geleli tam tamına bir hafta geçmişti. Bir hafta içinde aile ile daha da anlaşmış ve uyum sağlamıştım.

Bir hafta önce konuşulan konu olan Mihri'nin gelişi bir hafta ertelenmişti. Başta birkaç aksilik olduğu için gelmemişti. Ama daha sonra geleceği gün anlamadığım bir şekilde tutuklanmıştı.

En nihayetinde Fırat amca ile babası olaya dahil olmuş ve Mihri'yi kurtarmıştı. Bu olaylar yüzünden Mihri'nin gelişi bir gün daha ertenmişti. Ama çok şükür ki yarın gelecekti ve ben sonunda bir haftadır tüm gündemi sarsan Mihri ile tanışacaktım.

Doğrusu Mihri'yi merak ediyordum ama bu tutuklanma olayından sonra acayip şekilde merakım artmıştı.

Sanırım biraz belalı bir tipti.

Tutuklanma sebebini Çiçek teyzeye sormuştum ama o da tam anlamıyla bilmediğini, sadece yanlış bir anlaşmadan dolayı olduğunu bildiğini söylemişti.

Sorduğumda bana tam anlamıyla anlatılmadığı için olayı daha fazla üstelemedim. Aile arasındadır diyerek kendimi uzak tutmuştum.

Şimdi ise yine bir yemek masasındaydık. Konuşulan konu ise Asena'nın küçüklüğüydü. Küçüklük anılarından bahsedildiğinde bende kendi anılarımı hatırlamıştım. Yani çok hatırlamıyordum, sadece annemden duyduklarından biliyordum.

"Berduş," dedim yanımda oturan Berduş'u dürterek.

Ama Berduş kafasını bile kaldırmaya tenezzül etmeden, "Yemek yiyorum, İdil abla." dedi.

"Sana küçüklük anılarımı anlatacaktım,"

"Yemekten sonra anlat."

"Yemek benden daha mı değerli?!"

"Evet," dediğinde omzuna vurdum. Kollarımı göğsümde birleştirip kendisine tip bir bakış attım. "Kırıldım, Berduş. Kendimi çok değersiz hissettim bilesin."

Yaptığım muhteşem oyunculuğa kendimi biraz zorlayarak gözyaşlarımı da dahil ettiğimde Berduş vicdan azabı çektiğini biliyordum.

Bir anda başımı tutup omzuna yatırdı ve saçlarımı öptü. Tam, "Özür diler-" diyecekti ki masayı şiddetli bir öksürük sesi sardı.

Başımı yatırdığım omuzdan kaldırıp Berduş'a bakarak öksüren Maviş Beye baktım. Berduş'a uyarıcı bakışlar mı atıyordu yoksa bana mı öyle geliyordu emin değilim.

Çiçek teyze bir anda ayağa kalkıp Ferhat'a su uzattı. Ferhat annesine gülümseyip suyu aldıktan sonra bakışları tekrar Berduş'u buldu. Suyu ağır ağır içerken Berduş'a kaş göz işareti yapıyordu.

Acaba ne anlatmak istiyordu?

Berduş bir anda her kesin duyabileceği bir sesle, "Abi," dediğinde ne konuşacaklarını merak ederek bakışlarımı ikisi arasında gezdirdim.