LOVED BY THE MASOCHIST [BxB]

Chapter 15

JHAIL

Nagulat talaga ako sa ginawa ni Reve noong nagdaang araw. He tooks care of me kahit pa hindi nya ito pinapahalata. He brought me food and feeds me. Nagtagal din iyon ng tatlong araw hanggang sa nakakatayo na rin ako at nakakalakad. Hindi rin kasi biro ang sobrang laki at haba ni Reve tapos bigla nyang ipinasøk nang wala man lang paghahanda sa akin. Tsaka hindi lang yun, he even did it for as many times as he pleased, kaya nalumpo talaga ako ng ilang araw sa ginawa nya.

Pero gayunpaman, I appreciated Reve's effort when he knows my condition after what he did to my body. Kahit pa nga hindi sya nagsasalita at binibigyan nya lang ako ng blangkong tingin.

Masaya kong hinihiwa-hiwa ang mga sangkap ng lulutuin kong ulam. It's his favorite, sinigang na manok. Hindi nya parin ako kinakausap pero pakiramdam ko may nagbago na eh, para bang may napukaw ako sa kanya. Siguro ay delusyon ko na naman ito pero sa huling pagkakataon ay hahayaan ko nalang ang sariling paniwalaan ulit ang kung ano man ang gusto kong paniwalaan. Aware ako sa pagiging tàngà ko sa puntong to, but I just want to give it a try. Just.. one last try.

Pinakuluan ko muna ang manok saka ito tinimplahan. Pangiti-ngiti ako habang hinihintay itong maluto. Ilang minuto pa ang hinintay ko hanggang sa malanghap ko na ang mabangong amoy ng nito.

Agad ko itong ihinain, marami akong tinira para kay Reve. Nagsandok narin ako ng kanin tsaka kumain na. Pagkatapos ay nagbihis na ako ng uniporme para pumasok sa eskwela. Ilang araw akong lumiban, there's a lot that I missed and I need to keep up for it.

Naglagay muna ako ng note sa pinto ng kitchen. It says.. "I cooked your favorite. Dinamihan ko na, incase hindi ako makauwi ng maaga for dinner." yun lang.

Inayos ko ang bag ko at lumabas na ng pinto ng bahay. Lumiko muna ako sa garage para kunin ang scooter ko. Agad naman akong sumakay doon at pinaandar palabas ng gate.

****

"Are you sick?" dumampi ang kamay ni Ashton sa noo ko, dahilan para mapalingon ako sa kanya.

Kumunot ang noo ko. "Ano?"

"You've been smiling the whole time." sabi nya, as if it's a bad thing.

"Masama ba yun?" tanong ko dito.

Kakatapos lang naming maglunch dalawa at napagpasyahan naming tumambay na muna malapit sa canteen. Maraming mga puno ng acacia dito kaya malamig at presko ang simoy ng hangin.

"Hmm, hindi naman." umiiling-iling na sagot ni Ashton.

"Oh? eh ano namang kinalaman ng pagngiti ko at kung may sakit ba ako?" ang naguguluhan kong tanong sa kanya.

"It's just that you look like a stúpid brunette." kibit balikat nitong tugon.

"Ano?! You're saying, we brunette are stupid don't you?" tinaasan ko sya ng kilay, hindi ko rin mapigilang nagtaas ng bosis.

Ashton chuckled. A sexy one, but not as sexy as Reve's.

"I'm saying.. You. Look. Stúpid." iniisa-isa pa talaga nito ang bawat salita as if teaching a three years old kid how to pronounce their name.

"And you look dúmber than how stúpid I am." I throw back.

"HAHAHA, oo na kailan ba ako mananalo sayo?" he laugh. Tumayo na ito mula sa inuupoang yari sa semento at tumingin sa relo nya.

"You can't." I smirked at him na syang ikinailing-iling nya lang.

"It's almost 1pm, halika na hatid kita sa building nyo." he stretched his hand on me na walang alinlangan ko namang tinanggap. He pulled me and began to walk. Nakasunod lang ako sa likuran nya. "So, why didn't you enroll on one of the famous medical schools?" pagkalaunan ay tanong ni Ashton habang naglalakad kami.