GERÇEK AİLEM (LEYLA)

20. Bölüm

Yorum ve oy istiyorum sksksk size inanıyorum ballarım yaparsınız 😚

Barış'ın anlatımıyla

O da herkes gibiydi. İçinde bulunduğum karanlıkta tek başıma bıraktı beni, diğerleri gibi, oysa ben karanlıktan çok korkardım. Karanlığıma ışık olacağını ve beni o karanlıktan alacağını düşünmüştüm bugün

Çünkü fark etmişti beni, içinde bulunduğum karanlığı görmüştü.

Benimle konuşmak istediğini söylediğinde şaşıp kalmıştım. Geldiği günden beri varlığımın bile farkında olmadığını düşünmüştüm. Ama etmişti. Bana vakit ayırmaya hiç vakti olmayan ailemin aksine bana ayıracak vakti olmuştu.

Ama bu kadardı işte, fark etmiş beni ışığım olacağına inandırmış ve gitmişti.

Evet ben küçük şeylerden umutlanan biriyim.

Rojda'nın dediği gibi olmuştu. Etrafımdaki herkes ağzıma bir parmak bal çalmış, beni devamından mahrum etmişlerdi. Canımı yakan şey buydu özünde. Umut vermemeli insan bir güne umudu yerle bir edecekse, eğer yapamayacaksa hiç vermemeli O sözleri

Stefan Zwig bir kitabında diyor ya"kimdim ki ben senin gökyüzünde? Yüzlercesi arasından sadece birisi" hayatımın merkezinde olan insanların hayatında yerim bundan ibaretti

Hani söylenir ya; herkes kendi hayatının ana karakteri diye, oysa ben kendi hayatımda bile ana karakter değildim. Ben hep ana karakter iyi olsun diye harcanan yan karakterden ibarettim

Görünmez olmak o kadar da güzel bir şey değilmiş onu anladım. Hayatım boyunca kimse beni görmezse,toplum içinde görünmezsem, sessiz sedasız yaşarsam üzülmem sanmıştım. Sonuçta üzecek insan yoksa üzülecek insan olmazdı. Böyle söyleyenlerdi genelde peki neden öyle olmamıştı.

Kendimi korumak için sığındığım kafes neden buluyordu beni bunu isteyen ben değil miydim? Şu an neden zorla kapatılmışım gibi hissediyordum

Kafamı dizlerimden kaldırıp yaktığı şömine- pardon sobaya baktım.

Çok güzel yanıyordu. Ateş abimden hatta babam ve dedemden ne güzel yapmıştı görseler kıskanacakları bir manzara vardı şu an önümde

Getirdiğim kütüklere şaşkın şaşkın bakışı geldi aklıma, gerçek bir aptal olduğumu düşünüyordu kesin.

Bana sen gülme dediğinde canım o kadar acımıştı ki Rojda ve eski nişanlım gibi düşünüyor diye düşünmüştüm. Oysa öyle düşünmemişti gülüşüm hoşuna gitmişti öyle demişti

Gülüşümün çok iğrenç olduğunu, mide bulandırdığını, gülmeyi hak etmediğimiz söyleyen Rojda ve işbirlikçisi eski nişanlı mı yüzünden gülmeyi neredeyse bırakmıştım. O yüzden de bana gülme dediğin ne bu kadar kırılmam onlar gibi düşünüyor sanmıştım.

Farkında olmadan o kadar iyi gelmişti ki bana bu söylemi anlatamam. Ama maalesef ağzıma çaldığı bir parmak bal çoktan bitmişti

Ne bitmesi sadece 7 dakika sürmüştü.7 dakika dayanabilmişti bana ardından dayanamamış çekip gitmişti.

Gelen hışırtı ve kapı sesi ile güvenlikte çalışan ve her gece burayı kontrole gelen Salih abinin geldiğini anlamıştım. Soru sormasın diye kafamı tekrar dizlerimin üzerine eğmiştim

"Benim Salih abi, Barış Sen anahtarı bırak ben çıkınca kilitlerim anahtarı da güvenliğe bırakırım" dedim.

Yaklaşık 30 saniye sonra çıktı. Ama 10 saniye sonra geri döndü. Çıkmasını bekledim bir iki dakika kadar ama çıkmadı. En son dayanamayıp