GERÇEK AİLEM (LEYLA)

5.Bölüm

Merhabalar nasılsınız sizinle biraz konuşmak istiyorum öncelikle hikayeyi nasıl buldunuz umarım beğenmişsinizdir eğer yorum yaparsanız fikirlerinizi öğrenebilirim ayrıca söylemeden yapamayacağım medyada çalan şarkıyı çok seviyorum çok naif hissettiriyor. İyi okumalar istegram hesabını aşağı bırakıyorum destek olursanız sevinirim hadi görüşürüz

elinaleyla7

Alev Yıldırım'ın anlatımıyla

Biraz önce öz kızım gözlerimin önünde bayıldı.

Ve ben öylece durmuş sadece ağlıyordum
Kızım o halde gördükçe kahroluyordum kızımı öğrendikten sonraki zaman benim için çok zor geçmişti ama bu bir hafta çok daha zor geçmişti

çünkü onu görmüştüm,hissetmiştim O benim kızımdı geçip giden bir hafta boyunca zor tutuyordum kendimi

hep uzaktan izliyordum ama yetmiyordu artık ben kızıma sarılmak,öpmek, istiyordum

Geçen onca yılın acısını çıkarmak istiyordum

Ben kızımın ilk anne dediği anı,ilk yürüdüğü anı,ilk düşüşünü daha bir sürü ilk'e şahit olamamıştım almışlardı benden kızımı ve ben 17 yıl boyunca fark etmemiştim nasıl bir anneydim ben

Ama bitti artık kavuştum kızıma asla bırakmayacağım gerekirse gözümden sakınacağım

Ama ne yazık ki tahmin ettiğim gibi kızım bizi istemedi haklıydı geç kalmıştık, çok geç kalmıştık

Bizi dinledikten sonra büyük bir kahkaha atıp bize hangi ajanstan geldiğimizi sordu bizi oyuncu sanıyordu gülmek istemiştim bunu söylediğinde

Bu zamana kadar anne bildiği kadının yanına gidip anne dediğinde içim sızlamıştı

bana da anne diyecekti değil mi sonuçta ben onun annesiydim.

Kızım gözlerimin önünde sinir krizi geçirdi ailesinden ayrılacak diye sinir krizi geçirdi oysa onun ailesi bizdik

Ben Durmuş ağlarken Ateş hızla koşup Leyla'yı yerden kaldırdı ve başını dizlerine koydu

Bunu gören Şiyar yani Leyla'nın abisi koşup Leyla'yı kendi kucağına çekti ve "uzak dur lan kardeşimden" dedi

Ateş ise beklemediğim bir şekilde sessizce uzaklaştı. Evet onu evde uyarmıştım sakin olması için ama Ateş
Bunu ben söylediğim için yapmamıştı empati kurduğu için yapmıştı

Abisi Leyla'yı hızla kaldırıp dışarıya götürdü biz ise arkasından ilerliyorduk ben derman' a sarılmış ağlıyordum

"Derman kızımız iyi olacak değil mi" dedim

Bana bakıp "olacak bir tanem olacak ve biz kızımızı alıp gideceğiz buradan memleketimize gideceğiz" dedi

Umarım dediği olurdu çünkü ben kızımdan uzak kalmak istemiyordum bu kadar ayrılık yeterdi

Sonunda hastaneye geldik Şiyar hızla Leyla'yı çıkarıp sedye istedi

Gelen sedyeye Leyla'yı yatırıp muayene odasına doğru götürdüler

Hastane koridorlarında ben ve Leyla'nın annesi olarak bildiği kadın sadece ağlıyorduk Derman beni Şiyar ise onu teselli ediyordu

Çıkan doktor ile hepimiz ayağa kalktık

"Ne oldu doktor kızım nasıl" dedi Derman

"Kardeşim nasıl doktor"deri şiyar

Doktor bize bakıp