GERÇEK AİLEM (LEYLA)

10.Bölüm

Hello nasılsınız yeni bir bölümle geldim biraz geç geldi ama bence telafi edecem bu bölümle çünkü bomba bir bölüm olacak çoğunuzun beklediği şey sonunda geliyor

Evet abiler hikayeye giriş yapıyor biri hariç kim olduğunu okurken anlarsınız
Eğer kitabı klasik bir aile kitabı olduğunu sanıyorsanız üzgünüm kitapta sizi çok şaşırtacak olaylar olacak fakat buna biraz var gibi ama beklediğize değecek hemde fazlasıyla neyse bence şimdilik bu kadar spoiler yeter ne dersiniz

çok bekletmeden bölüme geçiyorum satır arası yorum ve beğeni yapmayı unutmayın seviliyorsunuz🫀

Bölüm şarkısı

Halsey = Walls Could Talk

İstegram hesabı= elinaleyla7

Leyla'nın anlatımıyla

Arkamı dönmemle bana bağıran kırmızı görmüş boğa görmüş gibi bakan Ateşi gördüm

Öldün kızım sen Allah rahmet eylesin

Helvam fıstıklı olsun

Tek derdin yemek dimi

Ne canım çekti

Orda durmuş bana bakan ateş ile üstümdeki korkuyu atmaya çalışıp dik durdum Ateş ise bana bakıp

"Leyla sana üç saniye veriyorum kaç"dedi ne dediğini anlamadım daha doğrusu anladım ama bence bunu yapmazdı sonuçta koskoca şirketin sahibi

gözlerini kısıp "ateş bir sakin ol önce bence konuşarak halledebiliriz"dedim bana sert bir şekilde bakıp "Leyla" dedi huyuna gitmekten başka çarem yoktu ama içimden gelmiyor napayım "efendim" dedim karşılık olarak "kaç" dedi bende "ha" dedim ne yani ciddi miydi

Bana cevap verme zahmetine bile girmedi direk üstüme doğru koşmaya başladı koştuğunu görünce ağzımdan bir çığlık kaçtı ve arkamı dönüp koşmaya başladım koşarken konuşmayı da ihmal etmiyordum

"Ateş napıyorsun Ateş beş yaşında çocuk musun sen çocuğun yaşındaki kızı kovalıyorsun"dedim

Ne yani beni kovalaması laf sokmama engel mi?

"Bence konuşarak kendini yorma" dedi

Astımdan dolayı çok koşamayacağımı biliyordum bu yüzden saklanacak yada kaçacak bir yer aradım gözüme ilerde bir duvar çarptı biraz uzun olsada atlayabilirdim oraya doğru dönüp duvarın önüne geldim ve nasıl tırmanacağımı düşünmeye başladım

Ateş ise oraya döndüğümü gördüğünde koşmayı bıraktı ve gülmeye başladı

"Ah be Leyla bende seni zeki bir kız sanardım" dedi

karşılık olarak bende kahkaha attım "ah be ateş sen beni çok hafife alıyorsun hiç tadı kalmıyor böyle ama biraz uğraştır beni" dedim ve duvara tırmandım duvarın arkası boş bir araziydi hızla oraya atladım atladığımı duyan Ateş tahminimce oraya geldi

"Lan nasıl" dedi "Ah noldu çok emin konuşuyordun yoksa benim çıtı pıtı bir kız olduğumu mu sandın ay kıyamam" dedim

"E sen tırmanamazsın da şimdi takımın kirlenir dimi bu arada sohbetine doyum olmaz ama maalesef gitmem lazım bir hanzodan kaçıyorumda" dedim ve koşmaya başladım

Ne sandın Ateş bey kendimi bilerek ateşe mi atacaktım

Nefesim kesilirken koşmayı bıraktım duvardan uzaklaşsam da bağıran ateşin sesini duydum

"Arabayı hazırlayın hemen,kurtulduğunu sanıyorsan yanılıyorsun Leyla Yıldırım"dedi

Nedense yıldırım soyadı sinirimi hoplatıyordu